Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΠΟΤΕ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…

Δεν θα σταθούμε ούτε θα αναλύσουμε τα όρια της «επιτυχίας» ή «αποτυχίας», που ούτως ή άλλως ποτέ κανένα κόμμα ή περιφανής κομματικός εκπρόσωπος που περιφέρεται στα κανάλια δεν θέτει με σαφήνεια. Όλοι, όπως συνήθως, ψάχνουν και βρίσκουν τον τρόπο να αποδείξουν μια «νίκη» είτε «μικρή» είτε «μεγάλη».

Μικρή σημασία θα έχει, λοιπόν, αν ο Παπανδρέου χρησιμοποιήσει αύριο κάποια νούμερα για να ερμηνεύσει την στήριξη του από την κοινωνία και να δηλώσει ότι την ευχαριστεί για την ανανέωση της εντολής και το προχώρημα της σφαγής των αμνών.

Μικρή σημασία έχει αν δώσει –που δεν θα δώσει– την παραμικρή εξήγηση για το πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι έχει την κοινωνική στήριξη να συνεχίσει το «σωτήριο» έργο του όταν σχεδόν το 45% όχι απλά δεν στηρίζει τον «σωτήρα», αλλά και δεν δέχεται να εκπροσωπηθεί από κανένα μικρό ή μεγάλο κόμμα, «ακρο»αριστερό ή «ακρο»δεξιό.

Μπορεί βέβαια να δηλώνει ο ίδιος ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς ή οι συνήθεις δημοσιολόγοι προβληματισμένοι από το μέγεθος της αποχής, και να αναγνωρίζουν το αγκάθι που αποτελούν οι συνειδητά απέχοντες. Όλοι όμως καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι η έκταση που πήρε η ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ –εκτός των άλλων– είναι και μια γερή γροθιά στο στομάχι, όσον αφορά τον εκβιασμό που επιχειρήθηκε με την απειλή της προκήρυξης βουλευτικών εκλογών.

Μια ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ που είναι βέβαιο ότι θα γιγαντωνόταν σε μια τέτοια περίπτωση. Και είναι, βέβαια, τουλάχιστον γελοία τα διάφορα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, που έσπευσαν να τον επαινέσουν, επειδή με την απόφαση του περί μη προσφυγής σε βουλευτική κάλπη, έδειξε πόσο συνετός είναι.

Όλοι γνωρίζουν ότι παραμένει «γυμνός» όσον αφορά την κοινωνική συναίνεση που επιδίωξε εκβιαστικά να εξασφαλίσει. Όλοι καταλαβαίνουν ότι η δήθεν μεγαθυμία του Παπανδρέου που από «σκληρός και αδίστακτος» και έτοιμος για νέες εκλογές τελικά απλά έκανε γαργάρα τις «απειλές», δεν αποτελεί παρά αδυναμία να εμφανιστεί ως ο πανίσχυρος ηγεμόνας.

Όσο για την πρωθυπουργική παρότρυνση περί ενότητας και εθνικής αλληλεγγύης μάλλον ηχεί σαν αστείο όταν συνοδεύεται από την πραγματικότητα της τεράστιας συμμετοχής στην ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της 7ης Νοεμβρίου.

Είναι φανερό πως η κωλοτούμπα του Γιωργάκη οφείλεται στο γεγονός πως οι έξωθεν πάτρωνες δεν του επιτρέπουν να αποσυρθεί. Σ’ αυτόν, όπως και σε κάθε υπηρέτη των συμφερόντων της κυριαρχίας, θα επιτραπεί να αποσυρθεί, αφού πρώτα πάρει τα μέτρα που έχουν προβλεφθεί –και ακόμα περισσότερα–, με σκοπό να στραγγίσουν και τα τελευταία υπολείμματα ικμάδας των σύγχρονων σκλάβων του ελλαδικού χώρου.

Ο κωλοτούμπας, όμως, εκτός από τη γαργάρα άφησε ανοιχτές πόρτες, όταν αναφέρθηκε στην απαιτούμενη «εθνική συνεννόηση». Κι αυτό δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ως προς το τί σκέφτονται και απεργάζονται οι εξουσιαστές.

Εν κατακλείδι.

Θα επιμείνουμε ότι δεν έχει και τόση σημασία ποιος θα σύρει τον χορό των νέων μέτρων, που προβλέπει το μνημόνιο, είτε δηλαδή διαχειριστεί την κατάσταση μια κυβέρνηση του Πασοκ, που στηρίζεται ανοικτά από το ΛΑΟΣ, αλλά και σε πολλά θέματα από την «αντιμνημονιακή» ΝΔ, είτε προκριθεί αργότερα μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων, που μπορεί εν μέρει να προκύψει ακόμα και χωρίς την προσφυγή σε βουλευτικές εκλογές αλλά μέσω ενός ανασχηματισμού.

Εκείνο που έχει βαρύτητα είναι η γιγάντωση της κοινωνικής πίστης ότι μπορεί η κοινωνική οργή να εκφρασθεί, ότι μπορούν οι κοινωνικές αντιδράσεις να αντιπαρατεθούν σε κάθε μορφής διαχείρισης της κρατικής επίθεσης, ότι είναι δυνατόν αυτό το οποίο διακόπηκε με βίαιο και εγκληματικό τρόπο την 5η Μάη με τις δολοφονίες στη Marfin και αναμφίβολα εις όφελος της εξουσίας, να βρει τον τρόπο να συνεχιστεί.

Τα φράγματα στους δρόμους που οδηγούν προς τις απελευθερωτικές διεργασίες παραμερίστηκαν, αυτή τη στιγμή, από την στάση εκατομμυρίων ανθρώπων απέναντι σ’ αυτές τις εκλογές.

Δεν διεκδικούμε κανενός είδους αποτελέσματα, επειδή ανήκουν σ’ αυτούς που τα δημιούργησαν, κάνοντας τους πολιτικούς υπηρέτες του συστήματος κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης να ψάχνονται.

Στεκόμαστε στη δυνατότητα που υπάρχει ώστε ο καθένας/μία από τα τόσα εκατομμύρια που δεν ψήφισαν, –ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους το έκαναν–, να αφιερώσει κάποιο χρόνο στο να σκεφτεί και να «ανακαλύψει» απλά και αποτελεσματικά μέσα και τρόπους που θα του δώσουν τη δυνατότητα να ξανακάνει δικά του “ξεχασμένα” και κλεμμένα όνειρα, να δυναμώσει την ελπίδα, να προσεγγίσει τους δρόμους της ελευθερίας, της ευημερίας και της πληρότητας, χωρίς κράτη και εξουσίες. Αυτό που εμείς ονομάζουμε ΑΝΑΡΧΙΑ.

Θεωρούμε πως η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν και παραμένει ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση…
 
Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών