Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας.
Πού πας, παλικάρι, ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς;
Και όλες οι αντέννες μιας γης χτυπημένης,
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν, κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού.
Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ, και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό;
Οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
Πού πας παλικάρι; πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό.
Ουρλιάζουν τα πλήθη, καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό.
Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ, και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό;
Οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.