Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Να ξεσηκωθούμε!!!

Να ομορφύνουμε το μέρος που ζούμε απογυμνώνοντάς το από κάθε εξουσιαστική κι εκμεταλλευτική σχέση



Μπροστά στις συνθήκες εξαθλίωσης που προωθεί το κράτος και η κυριαρχία, οι λύσεις που προτείνονται από τους διάφορους διεκπεραιωτές των κρατικών υποθέσεων είναι μεγαλύτερη ένταση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και υπομονή για καλύτερες μέρες που θα έρθουν…


Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις που αντιπολιτεύονται τους τωρινούς διαχειριστές, στην ουσία δεν έχουν να προτείνουν κάτι διαφορετικό. Οι ευθύνες στρέφονται προς τους προηγούμενους, ενώ οι προηγούμενοι τις επιρρίπτουν στους προηγούμενους, αυτούς, δηλαδή, που είναι οι τωρινοί διαχειριστές. Ένας φαύλος κύκλος που δεν οδηγεί πουθενά. Η πραγματικότητα είναι πολύ απλή: Όλοι τους έχουν συμμετάσχει στη διαχείριση της εξουσία, όλοι τους έκαναν αυτό που επιτάσσει η θέση τους ως διαχειριστών των υποθέσεων των σύγχρονων σκλάβων, που έχουν το «προνόμιο» να τους ονομάζουν «πολίτες».

Κάθε κομμάτι της εξουσίας προσπαθεί να προσεταιριστεί την αγωνία του κόσμου προβάλλοντας εφικτές και ανέφικτες λύσεις, πάντα μέσα στις λογικές του συστήματος.

Συγκεντρώσεις και πορείες προηγήθηκαν και άλλες θα ακολουθήσουν, προκειμένου να συσπειρωθούν οι άνθρωποι γύρω από τα παραρτήματα των κομμάτων.

Εμείς δεν θα προτείνουμε μοντέλα και πρακτικές αυτοδιαχείρισης και συνδιαχείρισης της εξαθλίωσης, δεν θα αναδείξουμε την συλλογική ιδιοκτησία ως καλύτερη από την ατομική, ούτε τον συλλογικό καπιταλισμό ως καλύτερο από τον ατομικό καπιταλισμό.

Δεν θα προτάξουμε τα αυτόνομα σωματεία βάσης ως καλύτερα ή ως λύση απέναντι στα εξαρτημένα από μονοκομματικούς μηχανισμούς.

Δεν θα προτάξουμε την βία σαν κάτι το καινούργιο και το ρηξικέλευθο. Ιστορικά, η βία που απαιτεί καλύτερες συνθήκες δουλείας είναι η πρωταρχική εκδήλωση της αποδοχής του συστήματος και τελικά της πάλης με ειρηνικά μέσα. Γίνεται λειτουργική μόνο στο βαθμό που αποτελεί συστατικό της συνολικότερης οπτικής και πορείας προς την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, προς την αναρχία. Προτάσσουμε, λοιπόν, την κοινωνική βία σαν ένα από τα μέσα για την καταστροφή του κράτους και των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Προτάσσουμε την αναρχική οργάνωση των ανθρώπων δίνοντας πρωταρχική σημασία, στις συνθήκες που υπάρχουν, στην αναρχική ομάδα.

Στην παρούσα κατάσταση, όπου οι καταπιεστές κι εκμεταλλευτές επιδεινώνουν τους όρους δουλείας, ας προτάξουμε τη δύναμη της ανθρώπινης ανυπακοής, του αυτοσεβασμού και της άρνησης των συνθηκών που μας ορίζουν.

Να εξεγερθούμε!

Να γεμίσουμε τους δρόμους και τα οδοφράγματα με όλα τα άχρηστα καταναλωτικά προϊόντα με τα οποία θέλουν να μας κρατούν σκλαβωμένους.

Να αδειάσουμε τα μαγαζιά από τα εμπορεύματα.

Να γκρεμίσουμε τις πολυκατοικίες που μας κρύβουν τον όμορφο ορίζοντα που μας έχει χαρίσει η μάνα γη.

Να διασκορπιστούμε σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελλαδικού χώρου κι ακόμα παραπέρα, διαδηλώνοντας πως οι άνθρωποι χρειάζονται πολύ λίγα πράγματα για να ζουν καλά και ευχαριστημένοι.

Να απελευθερώσουμε το έδαφος από το τσιμέντο και την άσφαλτο για να μείνει χώρος ζωής για μας και τα χιλιάδες είδη του ζωικού και φυτικού κόσμου.

Να ομορφύνουμε το μέρος που ζούμε απογυμνώνοντας το από κάθε εξουσιαστική κι εκμεταλλευτική σχέση.

Να απλοποιήσουμε τον τρόπο ζωής μας.

Να καταστρέψουμε την βιομηχανική κτηνωδία.

Να καταστρέψουμε τα κράτη και κάθε εξουσία.

Να ξεσηκωθούμε για την αναρχία!



30 Απριλίου 2010

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ ΚΑΙ ΣΑΡΑΛΙΩΤΗΣ

Ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος παρέλευσης του 18μηνου ανώτατου χρονικού ορίου προσωρινής κράτησης των κατηγορουμένων στη δίκη για τον θάνατο του Αλ. Γρηγορόπουλου. Οι αργοί ρυθμοί εξέτασης των μαρτύρων, οι οποίοι οφείλονται κυρίως στις χρονοβόρες και συνεχείς αντεγκλήσεις μεταξύ των συνηγόρων πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης, καταδεικνύουν ότι το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αμφισσας είναι εξαιρετικά πιθανόν να μην εκδώσει την απόφασή του έως τη συμπλήρωση του 18μηνου, στις 6 Ιουνίου, γεγονός που θα οδηγήσει στην αποφυλάκιση των κατηγορούμενων ειδικών φρουρών Ε. Κορκονέα και Β. Σαραλιώτη.

Χαρακτηριστικό των αργών ρυθμών με τους οποίους εξελίσσεται η εκδίκαση της υπόθεσης είναι ότι, στις τελευταίες τέσσερις συνεδριάσεις, εξετάστηκαν μόλις τρεις μάρτυρες, αστυνομικοί του Α.Τ. Εξαρχείων. Η εξέταση του τέταρτου μάρτυρα ξεκίνησε αργά χθες το μεσημέρι και αναμένεται να ολοκληρωθεί την ερχόμενη εβδομάδα. Συνολικά εκκρεμεί η εξέταση περίπου 15 μαρτύρων, μεταξύ των οποίων και πραγματογνώμονες.

Μην τους πιστεύεις

Μην πιστεύεις όταν σου λένε πως δεν υπάρχει άλλη λύση για την σωτηρία του τόπου μας, από την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ.
Είναι οι ίδιοι που το 1821 δεν θέλαν την επανάσταση...
Είναι οι ίδιοι που στο Κιλελέρ σκότωσαν τους εξεγερμένους αγρότες...
Είναι οι ίδιοι που στην Κατοχή ήταν οι δοσίλογοι...
Είναι οι ίδιοι που έφεραν την χούντα....
Είναι οι ίδιοι που γκρέμισαν την πύλη στο Πολυτεχνείο...
Είναι οι ίδιοι που ξεπούλησαν την Κύπρο...
Είναι οι ίδιοι που έκλεψαν τον πλούτο της χώρας...
Είναι οι ίδιοι που πάνε να μας υποθηκεύσουν...
Είναι οι ίδιοι που μας κάνουν μαύρη την ζωή...

Αυτοί είναι, οι ίδιοι, μην τους πιστεύεις.

Αύριο όλοι στους δρόμους.

Μια εργατική Πρωτομαγιά ξημερώνει αύριο, μια διαφορετική Πρωτομαγιά από όσες είχαμε ζήσει μέχρι τώρα στην χώρα μας, μια Πρωτομαγιά με το Δ.Ν.Τ. να βρίσκεται κυρίαρχο στην πολιτική και οικονομική σκηνή της χώρας.
Κερδισμένα δικαιώματα που κερδίθηκαν μέσα στο πέρασμα των χρόνων με αγώνες,αίμα και διώξεις χάνονται στο όνομα μιας χρεωκοπημένης εξουσίας,δημοκρατικά δικαιώματα καταπατούνται, το σύνταγμα καταλύεται., η τρομοκρατία του κράτους φοβίζει τα μεσαία και τα  κατώτερα στρώματα της κοινωνίας μας
Ήρθε η ώρα εμείς που είμαστε εκατομμύρια, τόσα χρόνια θιγμένοι και προδομένοι να σηκώσουμε το κεφάλι και να αντιδράσουμε.
Βγαίνοντας αύριο στις πορείες θα συναντήσουμε κι άλλους σαν και εμάς με τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους φόβους, την ίδια οργή και αγανάκτηση.
Ας ενωθούμε αύριο και ας αντισταθούμε με κάθε μέσο στις επιταγές της παγκόσμιας πλουτοκρατίας.
Μπορούμε να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές που θα φέρουν φτώχεια και δυστυχία στον τόπο μας, στα παιδιά μας,σε μας , στους γύρω μας, αρκεί να το θελήσουμε, αρκεί να προβάλλουμε σθεναρή αντίσταση, αρκεί να δείξουμε την αριθμητική μας δύναμη, αρκεί να σηκωθούμε στα πόδια μας.



ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΥΡΙΟ - ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ







Διεθνής σπείρα τρομοκρατών

Οι Διεθνείς Νόμιμοι Τρομοκράτες…

…στρατοπέδευσαν κι επίσημα στην χώρα μας και οργανώνουν ήδη τις επιθέσεις τους εναντίον της εργατικής τάξης. Θα εκτελεστούν με συνοπτικές διαδικασίες και για παραδειγματισμό χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, θα ληστευθεί ο 13ος κι ο 14ος μισθός και στον ιδιωτικό τομέα, θα απελευθερωθούν (από «απαρχαιωμένα» νομικά δεσμά) οι απολύσεις, θα περιοριστούν οι αποζημιώσεις απολύσεων, θα καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις κι οι αργίες, ο ΦΠΑ θα ανέβει στο 23%, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καύσιμα θα πουλιούνται σε κοσμηματοπωλεία και θα περιοριστούν τα επιδόματα πρόνοιας και οι συντάξεις στα απολύτως απαραίτητα για να πεθαίνουν διακριτικά όσοι δεν θα έχουν πεθάνει στα κάτεργα της επισφαλούς σκλαβιάς πριν τα 70. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε από προηγούμενα τρομοκρατικά χτυπήματα της εν λόγω οργάνωσης. Μένει η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης.

…διασυνδέονται με την εγχώρια τρομοκρατία…

Αυτό που μαθαίνουμε τελευταία είναι ότι το ελληνικό κράτος είναι αντίθετο στα νέα μέτρα, αλλά αναγκάζεται να τα αποδεχτεί τώρα, έτσι ώστε μετά από 2-3 χρόνια «να προχωρήσουμε όλοι μαζί στον δρόμο της εθνικής ανάπτυξης» (και του σοσιαλισμού, υποθέτουμε)। Κι όμως, η απλή γνώση της μαθηματικής λογικής ή η λαϊκή εμπειρία των συνεπειών του να χρωστάς σε τοκογλύφους μπορούν να αποδείξουν ότι σε 2-3 χρόνια το ελληνικό κράτος θα χρωστάει ακόμα περισσότερα στους δανειστές του.
Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και το ΔΝΤ δεν ήλθαν για να μας δανείσουν χρήματα με χαμηλότερο σε σχέση με τις αγορές επιτόκιο, όπως προπαγανδίζεται. Ήλθαν για να διασφαλίσουν ότι θα αποπληρωθούν μέχρι κεραίας τα χρέη της Ελλάδας προς το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Εξάλλου, από τα 330 δισ ευρώ, που καταγράφεται ως το επίσημο χρέος, τα 265 δισ είναι δανεισμένα από ξένες τράπεζες (επί το πλείστον γαλλικές, γερμανικές και ελβετικές), ενώ τα υπόλοιπα 55 δισ από ελληνικές τράπεζες. Γνωρίζουμε επίσης ότι το ελληνικό κεφάλαιο είναι εξασφαλισμένο σε καταθέσεις του εξωτερικού. Ότι η ελαστικοποίηση της εργασίας και η περαιτέρω κλοπή του άμεσου και του έμμεσου μισθού αποτελεί διαχρονικό ζητούμενο για ελληνικό κράτος και κεφάλαιο. Ότι το ελληνικό κράτος χρωστούσε στις Μεγάλες Δυνάμεις από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε, γιατί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης ήταν πάντα συνδεδεμένα με αυτά της αστικής τάξης της Δύσης. Γιατί αλλιώς θα κήρυττε στάση πληρωμών και θα ζητούσε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Γιατί χρέος θα υπάρχει όσο θα υπάρχει καπιταλισμός, όσο η εργατική μας δύναμη υποθηκεύεται για τις αλλότριες ανάγκες του κεφαλαίου και δημιουργείται η μικροαστική πίστη ότι τα βάσανα της μισθωτής εργασίας στο παρόν θα εξαργυρωθούν σε μελλοντική καταναλωτική ευτυχία.
Καταλαβαίνουμε, επομένως, ότι αποτελούμε τα πειραματόζωα σε ένα διεθνές πείραμα που αφορά την πάση θυσία διασφάλιση της ομαλότητας της καπιταλιστικής αναπαραγωγής στις συνθήκες μιας παγκόσμιας οικονομικής/συστημικής κρίσης που εξαπλώνεται στις ανεπτυγμένες χώρες. Οπότε ένα είναι το κεντρικό ερώτημα, τώρα που κηρύσσεται και το επίσημο τέλος της μεταπολίτευσης: Ως πότε θα χορταίνουμε με «σοσιαλιστικά» παραμύθια και «ιμπεριαλιστικούς» δράκους;

…πυροβολούν μέσα από τα τηλεοπτικά δελτία...

Αυτή η καλοστημένη θεατρική παράσταση δεν θα μπορούσε να γίνει πιστευτή χωρίς την παραπληροφόρηση που εξαπολύουν τα ΜΜΕ, ως κυρίαρχος θεσμός προπαγάνδισης των ιδεών της αστικής τάξης. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην ομαλή αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη ’08 ήταν ότι πάρα πολλοί δεν πίστευαν πλέον την θεαματική πραγματικότητα των ΜΜΕ. Χρειάστηκε λοιπόν, στα πλαίσια της αντιεξεγερτικής προέλασης του συστήματος, να αντικατασταθεί το προηγούμενο «επικοινωνιακό επιτελείο» και οι στρατηγικές του. Το Υπουργείο «Δολοφονίας του Πολίτη» εκσυγχρόνισε την συνεργασία του με τα ΜΜΕ, έτσι ώστε αυτά να λειτουργούν, όπως και πριν, σαν φωνή της αστυνομίας, χωρίς όμως τις ομολογουμένως αναποτελεσματικές χοντροκοπιές του προηγούμενου επιτελείου.
Σε γενικό επίπεδο, ο τρόμος από την κατάρρευση της μικροαστικής ευημερίας κατευθύνεται από το θέαμα προς τη δημιουργία «αποδιοπομπαίων τράγων» που διαλέγονται μέσα από τις τάξεις του μεταναστευτικού προλεταριάτου και των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Ειδικότερα, ξεδιπλώνεται η επικοινωνιακή στρατηγική του θαψίματος της είδησης της οικονομικής πτώχευσης της χώρας, μέσα από την αντικατάστασή της από την είδηση της «εξάρθρωσης της εγχώριας τρομοκρατίας». Τα αποδεικτικά στοιχεία της σκηνοθετημένης αυτής προσπάθειας αποπροσανατολισμού της «κοινής γνώμης» μπορούν να ανακαλυφθούν στο χρονολογικό ξεδίπλωμα των δυο παράλληλων σκηνοθετημένων τρομοκρατικών θεαμάτων: Η τελική απόφαση για την δανειοδότηση της χώρας από Ε.Ε.-ΔΝΤ είχε ληφθεί κάμποσες μέρες πριν ανακοινωθεί επισήμως (στις 23/4), από τη στιγμή που είχε σταλθεί η πρόσκληση για το ξεκίνημα των «διαπραγματεύσεων» μεταξύ ελληνικού κράτους και ΔΝΤ. Τα έκτακτα δελτία όμως που μετέδιδαν την είδηση της έναρξης των διαπραγματεύσεων χάθηκαν μέσα στο τρομολαγνικό «κυνήγι μαγισσών» εκείνων των ημερών.
Ταυτόχρονα δοκιμάζεται η τελειοποίηση της επικοινωνιακής συνεργασίας ΜΜΕ-ΕΛ.ΑΣ. Τον Δεκέμβριο του 2009 είχε προταθεί στα κανάλια να μεταδίδουν με μηχανισμό χρονοκαθυστέρησης τα τεκταινόμενα στους δρόμους, έτσι ώστε να προλαβαίνουν το ενδεχόμενο μετάδοσης «άσχημων» εικόνων (π.χ. έναν Δελτά να τρέχει με 60 χλμ. πάνω σε διαδηλωτές). Τον Απρίλιο του 2010 η χρονολογική, τεχνολογική και πάνω απ’ όλα ιδεολογική ευθυγράμμιση των τηλεοπτικών πληροφοριών με τις αστυνομικές πηγές τους δούλεψε στην εντέλεια (π.χ. με απευθείας sms στους μπατσοσυντάκτες για την αποκάλυψη της ημέρας), ενώ επιχειρήθηκε η απόκρυψη κάθε άλλης πληροφορίας που δημιουργούσε υπόνοιες για την γνησιότητα της παράστασης (δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν έχει επιτευχθεί, ακόμα, η εξάρθρωση της φωνής των μέσων αντιπληροφόρησης). Τα τηλεοπτικά συνεργεία, από την άλλη, εισβάλλουν σε σπίτια αγωνιστών για να μεταδώσουν τα μηνύματα της αντιτρομοκρατικής: «Μην κάνετε παρέα με ανθρώπους που διαβάζουν βιβλία για ένοπλα ανταρτικά και την οικονομική κρίση», «τηλεφωνήστε μας αμέσως αν ο νεαρός της διπλανής πόρτας γυμνάζεται πίσω από καλαμωτές και μιλάει χαμηλόφωνα με την παρέα του». Η τηλεοπτική ποινικοποίηση καθημερινών πρακτικών και κοινωνικών σχέσεων θα ήταν απλά κωμική αν δεν ήταν ταυτόχρονα τρομακτική.

…συνεργάζονται με στρατιές από ρουφιάνους…

Ως εργαζόμενοι στην βιομηχανία των ΜΜΕ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι «ρουφιάνος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι». Σε κάθε εργαζόμενο ξεδιπλώνονται δυο επιλογές όταν μπλέκεται μέσα στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας. Ή συνεργάζεται όσο μπορεί καλύτερα με τους ανωτέρους του, σκύβει το κεφάλι και βγάζει έξω τη γλώσσα του για να ανέβει ψηλότερα στην εργασιακή ιεραρχία, ή κοιτάει να κάνει όσο μπορεί καλύτερα την δουλειά του συνεργαζόμενος με τους συναδέλφους του και βάζοντας την προσωπική του αξιοπρέπεια ανάχωμα στις εντολές των αφεντικών. Κάποιοι επιλέγουν το πρώτο, κάποιοι επιλέγουμε το δεύτερο. Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, η ατομική διαπραγμάτευση με την εργοδοσία, η απλήρωτη πρακτική άσκηση, η πληρωμή με το μπλοκάκι, τα ξεχειλωμένα ωράρια μέχρι αργά το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα, η τρομοκρατία των απολύσεων και η ψυχολογική αθλιότητα της ανεργίας/αναζήτησης εργασίας, όσο δημιουργούν το εύφορο έδαφος για να αναπτυχθούν τα ιδεολογήματα του ατομικισμού, του καριερισμού, της ρουφιανιάς, άλλο τόσο αποτελούν αιτίες σύγχρονης ταξικής ανασύνθεσης των αρχών της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της αντίστασης.
Δυστυχώς, η ιστορική πείρα καταδεικνύει ότι σε καταστάσεις οικονομικής τρομοκρατίας και υποχώρησης των οργανωμένων ταξικών απαντήσεων η ρουφιανιά εξαπλώνεται σαν μάστιγα στο κοινωνικό σώμα. Ο δημοσιογράφος που μεταδίδει την πληροφορία και το λεξιλόγιο της αντιτρομοκρατικής χωρίς καν τη «δεοντολογία» της αναφοράς των πηγών του, ο ρεπόρτερ που επιλέγει την καταγραφή των γεγονότων πίσω από τις πλάτες της αστυνομίας, ο εργαζόμενος που δεν αντιδρά όταν απολύεται ο συνάδελφος του, πιστεύοντας ότι αυτός μπορεί και να γλιτώσει αν γίνει ακόμα πιο παραγωγικός, ο γείτονας που τηλεφωνεί στο 174 για να καταδώσει κάποιον «ύποπτο», αποτελούν εργασιακές και κοινωνικές φιγούρες που θα υπάρχουν όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση, κι αντίστροφα ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο προϋποθέτει την κοινωνική περιθωριοποίηση των ρουφιάνων.

…και μας αλυσοδένουν στους καναπέδες μας

Η τρομοκρατία που εξαπολύουν κράτος, αφεντικά, ΜΜΕ από μόνη της δεν μπορεί να περιορίσει τη συλλογική διάθεση αγώνα, ανατροπής, επανάστασης απέναντι στα ιστορικά αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος. Χρειάζεται πάντα την «αγωνιστική» εκτόνωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας/αστυνομίας, που περιφέρει το πτώμα της σε άσφαιρες απεργιακές λιτανείες. Κεντρικός στόχος κάθε είδους εργατοπατέρα είναι να παραμείνουμε θεατές και χειροκροτητές του «αγώνα» τους, να εκμηδενιστεί κάθε υπόνοια ότι μπορούν να υπάρξουν απεργίες και κινητοποιήσεις που δεν επιφέρουν μόνο ατομικές αυτομειώσεις του μηνιάτικου και περισσότερες απολύσεις ή ευκαιρίες για ανοιξιάτικους περίπατους.
Στον αντίποδα, ο προλεταριακός τυφλοπόντικας οργανώνεται σε σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες/συνελεύσεις, δίνει μάχες για την επαναπρόσληψη του απολυμένου συναδέλφου, απαντάει με βία στη βία των αφεντικών, καλεί σε συνελεύσεις εργαζομένων-ανέργων στις γειτονιές, αρνείται στην καθημερινότητα του να πληρώσει τον λογαριασμό από το φαγοπότι των αστών. Σκάβει μεθοδικά, υπόγεια κι από τα κάτω το έδαφος, στηριζόμενος στις δυνάμεις του, μακριά από συνδικαλιστικά παζάρια, κομματικά παιχνίδια και ιδεολογικούς σεχταρισμούς μέχρι την μέρα που θα εμφανιστεί ορμητικά στην επιφάνεια και θα κοιτάξει να πληρώσουν ακριβά αυτοί που τον καταδίκασαν στην φτώχεια και την εξαθλίωση.


ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ– ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ–ΕΠΙΘΕΣΗ


ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ



ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ -ΠΟΡΕΙΑ 1 ΜΑΗ

ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ 11:30

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 05/05

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Μάρνη κ΄ Πατησίων 11:00



Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com

Η χώρα στα δίχτυα της εξάρτησης Ο λαός με το πιστόλι στον κρόταφο


Το υποτιθέμενο δίχτυ ασφαλείας στο οποίο με το αζημίωτο μας τυλίγουν οι ιμπεριαλιστές της Δύσης δεν είναι τίποτε άλλο από τα πλοκάμια της εξάρτησης που σφιχταγκαλιάζουν τη χώρα, γιατί, δήθεν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να «βγούμε» από την κρίση. Και το πιστόλι που κραδαίνει απειλητικά η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη σημαδεύει προς την κατεύθυνση του «εχθρού λαού», ο οποίος, σύμφωνα με τους κεφαλαιοκράτες και τους ιμπεριαλιστές, είναι αυτός που «φταίει», αυτός που πρέπει να πληρώσει. συνέχεια
Πρόταση-κάλεσμα του ΚΚΕ(μ-λ) μπροστά στην εργατική πρωτομαγιά

Περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη φορά η φετινή εργατική Πρωτομαγιά αναζητά τη δικαίωσή της. Μέσα στη δίνη της σφοδρής οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, αλλά και της έξαρσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η εργατική τάξη της χώρας καλείται να αντιμετωπίσει μια σαρωτική, καταιγιστική επίθεση σε όλα τα μέτωπα.

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΛΑΕ ΜΗΝ ΣΚΥΨΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ



 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 19.30 ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ κήρυξαν τον πόλεμο σε εργαζόμενους και συνταξιούχους

ΖΗΤΑΝΕ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΜΑΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ανακοίνωσαν:

-Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον Δημόσιο τομέα

-Κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

-Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων

-Αύξηση του ορίου απολύσεων στο 4%

-Αύξηση του ΦΠΑ στο 23

-Μείωση της αποζημίωσης για απόλυση

Το χρέος και τα ελλείμματα είναι δικά τους και αυτοί να τα πληρώσουν. Οι εργαζόμενοι δεν πληρώνουν.

Να διεκδικήσουμε αποφασιστικά τα δικαιώματα μας στην δουλειά, στην ασφάλιση στην υγεία, στις δημοκρατικές ελευθέριες

Δεν θα περάσει ο οδοστρωτήρας Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ

θα μας βρουν μπροστά τους

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ στις 19.30 ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Κείμενο που μοιράστηκε στο κέντρο της Λάρισας και στο ΤΕΙ από τη Via Outopiae με αφορμή την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ



Το Σάββατο 10.4.10 έξι αγωνιστές με μακροχρόνια κινηματική δράση, συλλαμβάνονται από τα “λαγωνικά” της αντιτρομοκρατικής και κατηγορούνται για συμμετοχή στην ένοπλη οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας”.



Πάλι καλά που παρουσιάζει τώρα αντιτρομοκρατικό έργο η κυβέρνηση.

Παράλληλα με την ανακοίνωση των νέων μέτρων και την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Μπας και αποπροσανατολιστεί κανείς και δεν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και το ποιοι είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες. Ποιοι μας έφεραν στην οικονομική κρίση και ζητούν τώρα από εμάς να θυσιάσουμε και τα ελάχιστα ευρώ που κερδίζουμε δουλεύοντας εξαντλητικά για αυτούς που τρώνε. Αλλά τώρα θα γίνουν πιο διακριτικοί ενόψει κρίσης-πιο διακριτικοί είπαμε όχι πιο λιτοδίαιτοι..

Το να κατηγορήσει η κυβέρνηση 6 αγωνιστές με βάση τα πολιτικά τους πιστεύω είναι ότι πιο βολικό μπορούσαν να κάνουν για να εμπιστευτούμε ένα κράτος που εξαρθρώνει “τρομοκρατικές οργανώσεις”, αλλά μας ωθεί στα όρια της εξαθλίωσης με τα νέα του μέτρα.



Ο αστυνομικός μηχανισμός φέρνοντας εις πέρας τα καθήκοντά του-αυτά του απόλυτου ελέγχου όχι μόνο των κινήσεών μας αλλά και των κοινωνικών μας επαφών-παρουσιάζει ως ενοχοποιητικά στοιχεία αποτυπώματα σε λογοτεχνικά και πολιτικά βιβλία, σε χειρόγραφες σημειώσεις και σε κινητά αντικείμενα, καθώς επίσης και σε όργανα γυμναστικής και κειμήλια· ποινικοποιούν την κατοχή κατσαρολών και φούτερ με κουκούλες· ανακαλύπτουν γιάφκες εκεί που υπάρχουν μόνο έπιπλα, βιβλιοθήκες και καναπέδες, ενώ όποιος έτυχε να περάσει από εκεί κυνηγιέται και χαρακτηρίζεται τρομοκράτης.



Σημαντικό ρόλο στο παιχνιδάκι της παραπλάνησης του κράτους παίζουν και τα ΜΜΕ, τα οποία αναίσχυντα συκοφαντούν και διαπομπεύουν άλλους αγωνιστές, λόγω της πολιτική τους δράσης και των φιλικών/συγγενικών τους σχέσεων. Και δεν ξεχνούν να τονίσουν ότι είναι γνωστοί από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, λες και όσοι ασπάζονται αυτή την ιδεολογία μόνο τρομοκράτες και επικίνδυνοι θα μπορούσαν να είναι. Η εξουσία επιτίθεται στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο καθώς αποτελεί μέρος του ευρύτερου κινήματος, ενός κινήματος που αποτελεί τροχοπέδη για τα καθεστωτικά της σχέδια.Και τρέχει ο Παπανδρέου να συγχαρεί τον Χρυσοχοϊδη. Συγχαρητήρια λοιπόν… Συλλάβατε 6 αγωνιστές και αφήνετε όλα τα λαμόγια να κυκλοφορούν ελεύθερα (πολιτικούς, εμπόρους ναρκωτικών, φασιστοειδή).



Σύμφωνα όμως με τα ΜΜΕ «οι επικίνδυνοι τρομοκράτες συνελήφθησαν».

Ωστόσο, τι πραγματικά τρομοκρατεί;

είναι οι αγωνιστές ή οι…νομιμότατοι εξουσιαστές;

viaoutopiae.squat.gr

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ: ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ


Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Δηλώνουμε πως ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας που έπεσε νεκρός στη Δάφνη στις το Μαρτίου του 2010 ύστερα από μάχη με τους μπάτσους, συμμετείχε επίσης στον Επαναστατικό Αγώνα. Η μάχη που έδωσε ήταν για την υλοποίηση του ανατρεπτικού σχεδίου που συλλογικά ο Επαναστατικός Αγώνας είχε αποφασίσει. Ήταν μια μάχη για την επανάσταση και την ελευθερία.


Δηλώνουμε επίσης πως είμαστε πολύ περήφανοι για την οργάνωση μας, τον Επαναστατικό Αγώνα, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, για κάθε στιγμή της πολιτικής δράσης μας. Είμαστε περήφανοι για το σύντροφο Φούντα, τον οποίο τιμούμε και θα τιμούμε για πάντα.


Όσο και αν πιστεύουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ότι φυλακίζοντας μας θα ξεμπερδέψουν πολιτικά με εμάς, κάνουν λάθος. Είτε έξω είτε μέσα από τις φυλακές ο αγώνας που για εμάς είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας, θα συνεχιστεί.


Όσο και αν γελούν αυτάρεσκα οι δύο τρομοκράτες Παπανδρέου και Χρυσοχοΐδης για τις συλλήψεις μας, όσο και αν πιστεύουν πως κατοχύρωσαν την απαραίτητη ασφάλεια για να προχωρήσει ανεμπόδιστα το σοσιαλφασιστικο τους κόμμα την εφαρμογή των εγκληματικών του σχεδίων ενάντια στην κοινωνία και κουνάνε την ουρά τους που οι Αμερικάνοι προϊστάμενοι τους τους επιχαίρουν, όσο και αν ισχυρίζονται πως εξαλειψανε μια σοβαρή απειλή για το καθεστώς τους, τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με εμάς.


Όσο είμαστε ζωντανοί, όσο ζούμε και αναπνέουμε θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δημιουργούμε προβλήματα στα αντικοινωνικά και εγκληματικά τους σχέδια.


Και αν πιστεύουν οι διώκτες μας και η πολιτική εξουσία αυτής της χώρας πως έχουν το σύνολο της κοινωνίας με το μέρος τους, αν πιστεύουν πως η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρούν εμάς ως κοινωνική απειλή, γελιούνται. Κοινωνική απειλή για την πλειοψηφία του πληθυσμού είναι η κυβέρνηση που περνά το ένα πακέτο αντικοινωνικών μέτρων μετά το άλλο, καθ' υπόδειξη των κορακιών του κεφαλαίου που «λαδώνουν» με τη ρευστότητα που διαθέτουν την κρατική μηχανή. Τρομοκρατία είναι η μακροχρόνια νεοφιλελεύθέρη πολιτική που επέβαλαν τα κόμματα εξουσίας με την ανοχή ή και τη στήριξη των μικρών κομμάτων. Τρομοκρατία είναι η εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας που έχει κάνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να παρακολουθούν μουδιασμένα μέχρι στιγμής από φόβο, μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον τους να βρίσκεται σε εξέλιξη.


Τρομοκρατία είναι να μην έχεις τα βασικά για να επιβιώσεις, να σου παίρνουν το μισθό και τη σύνταξη, να σου κατάσχει η τράπεζα το σπίτι, να ζεις μέσα στη μόλυνση που σκοτώνει. Τρομοκρατία είναι να ζεις καθημερινά υπό το καθεστώς του φόβου για την επιβίωση.


Για τα περισσότερα τμήματα της κοινωνίας, τρομοκράτες και εγκληματίες είναι αυτοί που κυβερνούν, είναι οι καθεστωτικοί πολιτικοί, είναι οι πλούσιοι, οι προνομιούχες κάστες που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και που ευημερούν συμμετέχοντας στην οικονομική και πολιτική εξουσία. Εχθροί της κοινωνίας είναι αυτοί που, αφού έκλεβαν και πλούτιζαν για χρόνια εις βάρος της, εκμεταλλευόμενοι ένα βάρβαρο και κατάφωρα άδικο σύστημα, τώρα που αυτό διανύει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του, απαιτούν από αυτήν όλο και μεγαλύτερες θυσίες, απαιτούν από όλους μας να παραδώσουμε οικειοθελώς όλο το αίμα μας για να συντηρηθεί στη ζωή το σάπιο σώμα του καθεστώτος.

Όταν οι σοσιαλφασίστες του κυβερνώντος κόμματος διατείνονται πως έχουν τη λαϊκή εντολή για να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές, προκαλούν ακόμα περισσότερο την κοινωνική αγανάκτηση. Είναι εξ' άλλου καταγεγραμμένη ιστορικά και κανείς δεν ξεχνά τη μεγάλη προεκλογική εξαπάτηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων από τους συμμετέχοντες στο ΠΑΣΟΚ, που με δόλο άρπαξαν την εξουσία στις τελευταίες εκλογές, λέγοντας ψέματα για τη δήθεν αναδιανεμητική υπέρ των αδυνάτων πολιτική που είχαν σκοπό να εφαρμόσουν, τάζοντας αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, υποσχόμενοι μια ομαλή, και χωρίς μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις, έξοδο από την κρίση.


Είπαν ψέματα ότι δεν γνώριζαν την πραγματική κατάσταση στα δημοσιονομικά του κράτους, είπαν ψέματα για την κατάσταση της οικονομίας και τις δυνατότητες της, είπαν ψέματα ότι θα πάρουν, δήθεν, τα χρήματα που χρειάζονται από τους προνομιούχους. Με τα ψέματα, με την εξαπάτηση, με το δόλο, έκλεψαν την εξουσία. Αν προεκλογικά αποκάλυπταν έστω και ένα μικρό μέρος των σχεδίων τους, όχι μόνο δεν θα ήταν τώρα κυβέρνηση, αλλά θα έμεναν και εκτός κοινοβουλίου. Η κοινωνική συναίνεση που επικαλούνται είναι ένα τερατώδες ψέμα που προκαλεί έντονα την κοινωνική οργή.


Εμείς ως Επαναστατικός Αγώνας αμέσως μετά τις εκλογές και πριν το ΠΑΣΟΚ αποκαλύψει τις πραγματικές του προθέσεις, μιλήσαμε για την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση που πρόκειται να εξαπολύσει στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης και των δημοσιονομικών προβλημάτων, και έχουμε ήδη επιβεβαιωθεί.


Επίσης, είχαμε μιλήσει για την άμεση πολιτική χρεοκοπία της κυβέρνησης Παπανδρέου, την οποία και αναμένουμε το προσεχές διάστημα, καθώς πρόκειται για μια ουσιαστικά υπηρεσιακή κυβέρνηση, με σύντομη ημερομηνία λήξης.


Παρ' όλο που το εγκληματικό πρόσωπο τους έχει αποκαλυφθεί, εξακολουθούν οι κατέχοντες την πολιτική εξουσία να εξαπατούν και να κοροϊδεύουν, υποστηρίζοντας πως ό,τι κάνουν είναι «για το καλό του κοινωνικού συνόλου». Ο Παπανδρέου και τα επιτελεία του κάνουν πλέον το πανελλήνιο να γελά όταν επικαλούνται τον πατριωτισμό τους, όταν αναφερόμενοι στα σκληρά μέτρα που επιβάλλουν, μιλούν για μέτρα που «επιβάλει το εθνικό συμφέρον», ότι πρόκειται για «τη σωτηρία της χώρας». Και το αποκορύφωμα αυτής της συντονισμένης κοροϊδίας είναι όταν λένε πως οι προσπάθειες τους να μη χρεοκοπήσει η χώρα είναι για το συμφέρον των μη προνομιούχων.


Είναι «ζήτημα εθνικής ανάγκης» να ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, προκειμένου να «ηρεμήσουν οι αγορές» (όπου «αγορές» εννοούμε τα άγρια θηρία που απαρτίζουν την υπερεθνική οικονομική ελίτ), να σταματήσουν να κερδοσκοπούν με το ελληνικό χρέος και να ρίξουν, επιτέλους, τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου.


Στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα σκοπό να προστατέψουν τη χώρα και τα λαϊκά στρώματα από τη χρεοκοπία, όπως δηλώνουν οι κυβερνώντες. Τα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού είναι ήδη καταβεβλημένα από τις άγριες πολιτικές που εφαρμόζονται εις βάρος του και είναι δεδομένη η χρεοκοπία τους ως προϋπόθεση για τη συντήρηση των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων. Συντάξεις και μισθοί κόβονται ή καταργούνται, εκατοντάδες χιλιάδες απολύονται και πρόκειται να απολυθούν στο άμεσο μέλλον, οι φορολογικές επιδρομές εντείνονται, τα ασφαλιστικά ταμεία, ύστερα από μια μακροχρόνια πολιτική καταλήστευσης και απαξίωσης από το κράτος, αφήνονται να καταρρεύσουν, υπηρεσίες υγείας καταργούνται, δημόσια νοσοκομεία χρεοκοπούν και αφήνονται στη σήψη ως το οριστικό κλείσιμο, δίνοντας τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από το σύστημα υγείας του δημοσίου.


Αυτές οι συνθήκες όχι μόνο δεν είναι κάτι πρόσκαιρο που θα λήξει σε 2-3 χρόνια όπως διαμηνύουν ψευδώς οι εξουσιαστές για να καθησυχάσουν την κοινωνία, αλλά θα γίνουν ακόμη χειρότερες εν όψει των μακροχρόνιων προσπαθειών της πολιτικής ελίτ να «βγάλει τη χώρα από την κρίση» δηλαδή να σώσει την άρχουσα οικονομική και πολιτική τάξη.

Μέσα στα πολλά και τερατώδη ψεύδη που λέει συστηματικά η κυβέρνηση, έχουν γίνει και αρκετές ειλικρινείς αναφορές (π.χ. από την Κατσέλη) στην «μεγάλη ευκαιρία που προσφέρει η κρίση στην Ελλάδα να εφαρμοστούν οι απαραίτητες αλλαγές για τη συνολική οικονομική εξυγίανση». Εννοούν φυσικά, τη μοναδική ευκαιρία να περάσουν όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που τόσα χρόνια, λόγω φόβου για το πολιτικό κόστος από τις κοινωνικές αντιδράσεις, οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπορούσαν ούτε καν να διανοηθούν να προωθήσουν.


Μιλούν για τη μοναδική ευκαιρία που τους προσφέρεται να ξηλώσουν οριστικά και ταχύτατα όλα τα κοινωνικά κεκτημένα και κατακτήσεις, να ιδιωτικοποιήσουν ασφάλιση και υγεία, να μειώσουν δραστικά το εργασιακό κόστος, να μετατρέψουν την Ελλάδα σ' ένα παράδεισο εκμετάλλευσης για το κεφάλαιο, με άφθονο πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα. Μιλούν για τη μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιηθεί η πιο ανελέητη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω.


Δεν τους ενδιαφέρει λοιπόν, να σωθούν οι μη προνομιούχοι, οι οποίοι και καταδικάζονται με αυτές τις πολιτικές σ' έναν αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο. Θέλουν να σώσουν τους έλληνες κεφαλαιοκράτες, τις τράπεζες, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τους εφοπλιστές. Θέλουν να προστατέψουν τους επενδυτές, τους κάθε είδους κερδοσκόπους που τζογάρουν άπληστα στο προσοδοφόρο μέχρι στιγμής, ελληνικό χρέος. Θέλουν να προστατέψουν τον εαυτό τους και την υπόλοιπη πολιτική ελίτ της χώρας από μια καθεστωτική κατάρρευση, που θα σημάνει τον όλεθρο της κρατικής μηχανής. Θέλουν να προστατέψουν τον εαυτό τους και τα προνόμια που απολαμβάνουν συμμετέχοντας στο καθεστώς.


Για τα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, τα οποία και αποτελούν αναλώσιμο υλικό που χρησιμοποιείται για την επιβίωση τών εξουσιαστών, είναι εξασφαλισμένη η πιο βαθιά οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία που έχει να ζήσει η χώρα από την εποχή της γερμανικής κατοχής. Το ΠΑΣΟΚ παραδίδει γη και ύδωρ στο μεγάλο κεφάλαιο, ξεπουλάει το σύνολο της χώρας για να σωθεί το τομάρι της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ.


Ας σταματήσουν λοιπόν, τα ψέματα. Ποιον κοροϊδεύουν όταν λένε πως η δημοσιονομική κατάρρευση θα έχει επιπτώσεις κυρίως στους μη προνομιούχους, όταν προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι προς το συμφέρον μας να τους βοηθήσουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης. Μα όταν η χώρα «θα έχει σωθεί», εμείς όλοι θα είμαστε ήδη νεκροί. Δουλειές δεν θα υπάρχουν, η φτώχεια θα έχει απλωθεί σαν πανούκλα παντού, ο κόσμος θ' αρρωσταίνει και θα πεθαίνει χωρίς να μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, το βιοτικό επίπεδο θα μοιάζει με αυτό μιας χώρας σε πόλεμο. Γιατί έχουμε πόλεμο. Όχι αυτόν που αναφέρεται ο ψεύτης ο Παπανδρέου. Δεν έχει κηρύξει κανένα πόλεμο η κυβέρνηση στις αγορές και τους κερδοσκόπους. Αυτά τα γελοία φραστικά πυροτεχνήματα που έχουν περισσέψει όλο αυτό το διάστημα, ιδίως από τον προαναφερόμενο θεατρίνο που διευθύνει την ολοκλήρωση της σύγχρονης καταστροφής της χώρας, χρησιμεύουν απλώς για την παραπλάνηση της κοινωνίας.


Έχουμε έναν κοινωνικό και ταξικό πόλεμο σε πρωτοφανή όξυνση. Εχουμε τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα να συγχρονίζονται και να συντονίζουν τις δυνάμεις τους για να εξαπολύσουν τη μεγαλύτερη ταξική επίθεση που έχει γίνει ποτέ στη χώρα. Έχουμε τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κεφαλαιοκράτες με τη βοήθεια της κυβέρνησης ενάντια στους εργαζόμενους. Έχουμε τον πόλεμο των εξουσιαστών εναντίον των αγωνιστών.


Έχουμε μια μοναδική κοινωνική κατάσταση που διαμορφώνεται και που σπάνε ο ένας μετά τον άλλο οι οικονομικοί και κοινωνικοί δεσμοί ανάμεσα σε προνομιούχους και μη. Μια μεγάλη κοινωνική ρήξη διαμορφώνεται στο εσωτερικό της χώρας και μια πρωτοφανής πολιτική αντίθεση ανάμεσα στην ελίτ και την κοινωνική βάση με εκρηκτικές προοπτικές.


Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πρωτόγνωρης τρομοκρατικής επίθεσης από κράτος και κεφάλαιο και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βιώνει ένα ασύλληπτο μέχρι χθες καθεστώς τρόμου και ανασφάλειας, είναι πραγματικά γελοίο να ισχυρίζονται οι εξουσιαστές ότι οι συλλήψεις μας αφορούν στην αντιμετώπιση μιας κοινωνικής απειλής και ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είχε ως σκοπό «να εκφοβίσει σοβαρά τον πληθυσμό» όπως αναφέρεται στο κατηγορητήριο.


Η μακροχρόνια και συνεπής πολιτική παρουσία του Επαναστατικού Αγώνα είμαστε βέβαιοι πως όχι μόνο δεν γίνεται αντιληπτή από τους περισσότερους ως «απειλή για την κοινωνία», αλλά ως μια πολιτική παρουσία δίπλα στους καταπιεσμένους και πάντα ενάντια στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Δίπλα σε αυτούς που ζουν υπό το ζύγό της εξουσίας και απέναντι σε αυτούς που την ασκούν.


Παρά την ιδεολογική αντεπίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος και τα Μ.Μ.Ε. εναντίον μας, είναι κατανοητό από την πλειοψηφία του πληθυσμού πως ο πόλεμος εναντίον μας είναι πόλεμος εναντίον όσων θέλουν ν' αντισταθούν δυναμικά στις επιλογές τους, είναι ένα μέσο εκφοβισμού και τρομοκράτησης γι' αυτούς που σκέφτονται να σηκώσουν το ανάστημα τους ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές της εξουσίας.


Αν παρακολουθήσει κάποιος την πορεία του Επαναστατικού Αγώνα καταλαβαίνει πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί της πολιτικής εξουσίας και των κολαούζων της στα Μ.Μ.Ε. ότι η δράση του συνιστά απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ποια είναι η ενέργεια μας που έχει δήθεν τρομοκρατήσει την κοινωνία και έχει στραφεί ενάντια της; Μήπως οι επιθέσεις στα μισητά από την κοινωνική πλειοψηφία υπουργεία εργασίας και οικονομίας όπου αποφασίζονται και προστάζονται οι πιο αντικοινωνικές πολιτικές;


Μήπως οι επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ που τρομοκρατούν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων, ξυλοκοπούν διαδηλωτές και έχουν ως αποστολή τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών αγώνων; Οι επιθέσεις ενάντια στα αστυνομικά τμήματα που στεγάζουν τους εκπαιδευμένους δολοφόνους του καθεστώτος και όπου καθημερινά ξεφτιλίζονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται άνθρωποι που πέφτουν στα χέρια των μπάτσων;


Μήπως συνιστά τρομοκράτηση της κοινωνίας η επίθεση εναντίον του Βουλγαράκη ο οποίος έχει συνδεθεί με δύο μεγάλα σκάνδαλα (τηλεφωνικές υποκλοπές, απαγωγές Πακιστανών) και που εκμεταλλευόμενος τον υπουργικό του θώκο αύξησε την οικογενειακή του περιουσία με τις αγοραπωλησίες εκτάσεων του δημοσίου (υπόθεση Βατοπεδίου); Αυτόν, όπως και όλους όσους έχουν συνδεθεί με ανάλογες υποθέσεις άπληστης υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου, οι περισσότεροι που ζουν σε αυτή τη χώρα πολύ θα ήθελαν να τους δουν κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος.


Μήπως πρόκειται για ενέργεια τρομοκράτησης της κοινωνίας η επίθεση εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ; Μήπως δεν γνωρίζουν οι διώκτες μας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι πως αυτή την επίθεση επιδοκίμασε η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η οποία μόνο ευγενή συναισθήματα δεν τρέφει για το κράτος των ΗΠΑ;



Μήπως είναι πράξη που τρομοκρατεί τον πληθυσμό μια επίθεση εναντίον της πολυεθνικής εταιρείας Shell που εδώ και πολλές δεκαετίες λυμαίνεται τον φυσικό πλούτο πολλών χωρών, εκμεταλλεύεται πληθυσμούς και συμβάλλει στην καταστροφή του πλανήτη;


Ή μήπως η επίθεση εναντίον της Citibank, έναν από τους κορυφαίους ομίλους της διεθνούς χρηματοοικονομικής τρομοκρατίας, που διαδραμάτισε εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίου, αρπάζοντας τον πλούτο αμέτρητων χωρών μέσω της κερδοσκοπίας με το χρέος τους, οδηγώντας τις σε μια μη αναστρέψιμη πολλές φορές οικονομική και κοινωνική καταστροφή; Είναι αντικοινωνική μια επίθεση ενάντια σ' αυτή την πολυεθνική των οικονομικών εγκλημάτων που πρωτοστάτησε στη δημιουργία της μεγάλης κρίσης που ζούμε σήμερα;


Ή μήπως πρόκειται για πράξη κοινωνικής τρομοκράτησης η επίθεση ενάντια στο χρηματιστήριο, το ναό του χρήματος και έναν από τους σημαντικότερους διαύλους υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου και μεταφοράς του από την κοινωνική βάση προς την οικονομική ελίτ;


Οι μόνοι που έχουν τρομοκρατηθεί από αυτές τις πολιτικές ενέργειες είναι η πολιτική και οικονομική εξουσία. Είναι οι εγκληματίες κεφαλαιοκράτες που ανησυχούν για τις «επενδύσεις» τους και που φοβούνται πως δεν θα μπορούν να περάσουν χωρίς προβλήματα τους όρους της σύγχρονης δικτατορίας τους. Αν αυτές οι επιθέσεις συνιστούν απειλή για κάποιους αυτοί είναι όσοι απολαμβάνουν οικονομική και κοινωνική ισχύ από το υπάρχον καθεστώς κοινωνικής υποδούλωσης.


Η φυλάκισή μας λοιπόν, όχι μόνο δεν συνιστά λύση για την ασφάλεια του πληθυσμού αλλά λειτουργεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Θέλει να καταφέρει την αντιμετώπιση μιας πολιτικής απειλής για το καθεστώς, ώστε κράτος και κεφάλαιο με μεγαλύτερη ασφάλεια να ασκούν τη μαζική τρομοκρατία εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στόχος των διωκτών μας να εξαλείψουν έναν παράγοντα πολιτικής αφύπνισης για την κοινωνία, μια επαναστατική απειλή.


Για πολλούς από την διεθνή πολιτική και οικονομική ελίτ - μεταξύ των οποίων και των γερακιών του ΔΝΤ - η διεθνής οικονομική κρίση έχει τελειώσει, η οικονομική ανάκαμψη, αν και ισχνή, έχει ξεκινήσει, οι προοπτικές διαφαίνονται καλές ενώ η κρίση στην Ελλάδα δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά αποτέλεσμα της κακής διαχείρισης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Οι υπερασπιστές και εκφραστές του οικονομικού και πολιτικού συστήματος αναγνώρισαν ως κρίση μόνο αυτή που συγκλόνισε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και αφού αυτό φαίνεται να διασώθηκε μετά τις γενναιόδωρες παροχές ρευστότητας από τις κυβερνήσεις, μιλάνε για το τέλος των προβλημάτων του συστήματος και για την αρχή μιας, ίσως επίπονης και όχι πολύ σύντομης, διαδικασίας οικονομικής ανάκαμψης, και με την προϋπόθεση πάντα ότι οι κυβερνήσεις θα λάβουν τ' απαραίτητα μέτρα λιτότητας.


Μετην ίδια επιφανειακή προσέγγιση της κρίσης που τη διαχωρίζει στις διάφορες - για πολλούς ακόμη και ανεξάρτητες μεταξύ τους - διαστάσεις της και τις απομονώνει, αναλύεται από τους καθεστωτικούς αναλυτές και η κρίση του χρέους στην Ελλάδα. Γι' αυτούς η οικονομική κρίση είναι μόνο ένα αποτέλεσμα κακής διαχείρισης του συστήματος που με κάποιες επιμέρους διορθώσεις θα επανέλθει στην πρότερη εύρυθμη λειτουργία του.


Η δε δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα δεν αποτελεί για τους συμμετέχοντες στην ηγεσία του συστήματος ούτε καν μια παρενέργεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που οφείλεται στην κακή διαχείριση των δημοσίων ταμείων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν αμφισβητούμε βέβαια, το γεγονός ότι οι κατά καιρούς κατέχοντες την εξουσία στη χώρα προέβησαν συστηματικά και χωρίς εξαιρέσεις στην καταλήστευση του χρήματος και της περιουσίας του δημοσίου. Αντιθέτως, με τον πλούτο που έχει αντλήσει το κράτος από την κοινωνική βάση, πλούτιζαν και ζούσαν σπαταλώντας αφειδώς τα δημόσια ταμεία όλες ανεξαιρέτως οι συμμορίες των κυβερνώντων, πετώντας μερικά ξεροκόμματα στην πλειοψηφική βάση των ψηφοφόρων προκειμένου να κερδίσουν την ψήφο τους. Οι ληστές των κομμάτων εξουσίας έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες, έχτισαν βίλες, αγόρασαν κότερα, εξασφάλισαν μια ζωή μες στη χλιδή ενώ η κοινωνική πλειοψηφία ζει υπό το καθεστώς της οικονομικής τρομοκρατίας που επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο. Όταν όμως τα γεράκια του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, δεν εννοούν τα παρα-πάνω και ούτε βέβαια τα δισεκατομμύρια ευρώ που χαρίστηκαν στους κάθε εθνικότητας κεφαλαιοκράτες οι οποίοι δραστηριοποιούνται στη χώρα. Τις κατηγορούν ότι σπατάλησαν πολλά σε μισθούς και συντάξεις, ότι ξοδεύουν πολλά για τη δημόσια υγεία και για την παιδεία και ότι υπήρξαν πολύ ελαστικές με τη φορολόγηση της κοινωνικής βάσης.


Το ελληνικό κράτος βρίσκεται εδώ και καιρό υπό καθεστώς δημοσιονομικής χρεοκοπίας, ασχέτως αν δεν το ομολογούν οι κυβερνώντες, ενώ ο μηχανισμός στήριξης του Δ.Ν.Τ., της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που ανέλαβε πλέον τα ηνία της εξουσίας, έχει ως αποστολή την παροχή ρευστότητας για να πληρωθούν όσοι δάνεισαν το ελληνικό δημόσιο αγοράζοντας ομόλογα. Το αντάλλαγμα για την «οικονομική σωτηρία» είναι η εφαρμογή της πιο άγριας καταλήστευσης της κοινωνίας για λογαριασμό του υπερεθνικού κεφαλαίου.


Όσον αφορά το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, εκτός από την καταλήστευση των ταμείων για ίδιον όφελος από τους κυβερνώντες, αυτό άρχισε να δημιουργείται εξ' αιτίας του κυρίαρχου αναπτυξιακού μοντέλου που υιοθετήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και του ρόλου της Ελλάδας στην αλυσίδα της διεθνούς παραγωγικής διαδικασίας. Η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη ήταν ανέκαθεν αυτή μιας αγοράς για τα ευρωπαϊκά προϊόντα. Και ενώ το ακριβό και μη ανταγωνιστικό ευρώ δεν επέτρεπε στα ευρωπαϊκά προϊόντα ν' ανταγωνιστούν τα κατά πολύ φθηνότερα που παράγονταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, η μικρή πληθυσμιακά ελληνική αγορά ήταν υποχρεωμένη να καταναλώνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής των χωρών της ευρωζώνης.


Ο ισχυρισμός ότι η Ευρώπη παρέχει μια οικονομική ασφάλεια για την Ελλάδα δεν είναι παρά ένα τερατώδες ψέμα. Η επιβεβλημένη από την Ευρώπη οικονομική στρατηγική για την Ελλάδα ήταν από την αρχή η αποδιάρθρωση του προηγούμενου παραγωγικού μοντέλου και η ενθάρρυνση από το ελληνικό κράτος της κατανάλωσης με δανεικά. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προχωρούσαν συνεχώς σε δανεισμούς για να χρηματοδοτούν επενδύσεις των πολυεθνικών από την Ε.Ε. στον ελληνικό χώρο, ενισχύοντας παράλληλα και τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες.


Από την άλλη η ελληνική κοινωνία, ύστερα από μια ανελέητη προπαγάνδα από μεριάς των τραπεζικών ομίλων, μπήκε μέσα στο λαβύρινθο του δανεισμού όπου και βρίσκεται σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της εγκλωβισμένο, προκειμένου να διευρυνθούν οι δυνατότητες κατανάλωσης της μικρής πληθυσμιακά ελληνικής αγοράς.


Ακόμα και εν μέσω της κρίσης και ενώ το ελληνικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, είχε ήδη φτάσει το ποσό του 1 τρισ. ευρώ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Τρισέ, δήλωνε με έμφαση πως «οι Έλληνες έχουν ακόμα περιθώρια για επιπλέον δανεισμό», ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν στηρίζοντας με δανεικά την ισχνή λόγω κρίσης ευρωπαϊκή ανάπτυξη και να συνεχιστεί η κερδοφορία τραπεζών και επιχειρήσεων.



Η πλασματική ευημερία και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν ανταποκρίνονταν ποτέ στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, παρά αντανακλούσαν την μεγάλη κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό εξ'άλλου το είχαμε επισημάνει από το 2005 - εποχή που όλοι μιλούσαν για την ισχυρή ελληνική οικονομία - ενώ είχαμε προβλέψει το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και τον υπαρκτό κίνδυνο χρεοκοπίας που θ' αντιμετώπιζε η Ελλάδα σε περίπτωση που θα ξεσπούσε μια μεγάλη και διεθνών διαστάσεων οικονομική κρίση.


Για τους πάσης φύσεως κερδοσκόπους - διαχειριστές και κατόχους του μεγάλου κεφαλαίου η κρίση δεν αφήνει περιθώρια υψηλής κερδοφορίας από τους παραδοσιακούς τομείς της οικονομίας. Ακόμα και πολλά χρηματιστήρια δεν δίνουν τις ικανοποιητικές για τους άπληστους κεφαλαιοκράτες αποδόσεις και η αγορά των πρώτων υλών και των τροφίμων - παρά το γεγονός ότι οι τιμές είναι υπερβολικά υψηλές σε σχέση με την μειωμένη ζήτηση παγκοσμίως - δεν προσφέρει, προς το παρόν τουλάχιστον, τη δυνατότητα μιας πιο μεγάλης ανόδου, ανάλογης με αυτής του 2008, σε πείσμα των επενδυτών που κάνουν τα πάντα για να μεγεθύνουν την ήδη υπάρχουσα φούσκα στα συγκεκριμένα χρηματιστήρια.


Αντιθέτως, τα κρατικά χρέη είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για το υπερεθνικό κεφάλαιο ν' αντλήσει τα μέγιστα, εν μέσω κρίσης, δυνατά κέρδη. Ήδη η διεθνής φούσκα του χρέους στις χώρες του καπιταλιστικού κέντρου έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, όμως οι πάσης φύσεως κερδοσκόποι δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν, αλλά θα εξαντλήσουν κάθε περιθώριο εκμετάλλευσης του. Ο εκτροχιασμός του δημοσίου χρέους για τις χώρες του κέντρου οφείλεται στα τεράστια πακέτα οικονομικής στήριξης που οι κυβερνήσεις παρείχαν για την σωτηρία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με δύο λόγια η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ξεπεράστηκε- τουλάχιστον για την ώρα- εις βάρος των κοινωνικών πλειοψηφιών των χωρών του κέντρου, με τις κυβερνήσεις να εγκληματούν συστηματικά, καλύπτοντας με τον δημόσιο πλούτο τις μαύρες τρύπες των ταμείων των μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων, των βασικών δημιουργών της διεθνούς κρίσης.


Η γιγαντιαία διάσταση του χρηματοοικονομικού τομέα (ενώ το 2006 και προ κρίσης το παγκόσμιο ΑΕΠ έφτανε τα 47 τρισ., η συνολική αξία των μετοχών ξεπερνούσε τα 50 τρισ., η αξία των ομολόγων ήταν στα 70 τρισ. και των παραγώγων ξεπερνούσε τα 470 τρισ., δηλαδή ήταν δεκαπλάσια του παγκοσμίου ΑΕΠ), είναι πολύ δυσανάλογη των μεγεθών και των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών. Οι προσπάθειες των κυβερνήσεων να σηκώσουν στους ώμους τους τα χρέη αυτών των τραπεζικών και επενδυτικών τερατουργημάτων, θα οδηγήσει στη χρεοκοπία πολλές ακόμα και εύρωστες μέχρι πρότινος οικονομίες.


Σε αυτό συνεισφέρει η οικονομική ελίτ όλου του πλανήτη καθώς θα συνεχίσει να τζογάρει στο χρέος των κρατών. Μεγάλο μέρος της λιμνάζουσας λόγω κρίσης ρευστότητας βρήκε κερδοφόρα διέξοδο στο δημόσιο χρέος, τροφοδοτώντας την πιο καταστρεπτική για τις κοινωνίες φούσκα, της οποίας το σκάσιμο θ' αναγκαστούν να πληρώσουν.


Το παιχνίδι της μεγάλης κερδοσκοπικής επίθεσης στα κρατικά χρέη άνοιξε με την Ελλάδα που λόγω των άσχημων δημοσιονομικών και του μεγάλου χρέους της, πρόσφερε τον ιδανικό πελάτη για τις αγορές. Τα ψηλά επιτόκια, που αντανακλούν κατά τους «επενδυτές» την έλλειψη οικονομικής ασφάλειας και την αυξημένη πιθανότητα χρεοκοπίας, έχουν δώσει μέχρι τώρα μεγάλα κέρδη για όσους έχουν «παίξει» στο ελληνικό χρέος. Έτσι κι αλλιώς το αυξημένο ρίσκο στις αγορές πάντα προσφέρει τις μεγαλύτερες αποδόσεις.


Στη διαμόρφωση της μεγάλης φούσκας του χρέους συμμετέχει σύσσωμη η οικονομική ελίτ του πλανήτη η οποία και για μια ακόμα φορά πιστεύει ότι θα μπορεί για όσο θέλει ν' αντλεί μεγάλα κέρδη από τα δημόσια χρέη, αφού όπως ισχυρίζονται δημοσίως αρκετοί εκπρόσωποι της, δεν θα επιτραπεί η χρεοκοπία των χωρών. Πρόκειται για την ίδια αντίληψη που ίσχυε και με την προηγούμενη κρίση του χρέους των χωρών της περιφέρειας τη δεκαετία του '80. Και τότε και σήμερα ακούγεται από τους κατόχους του μεγάλου κεφαλαίου η άποψη ότι «τα κυρίαρχα έθνη δεν χρεοκοπούν». Με αυτό το σκεπτικό η Ελλάδα έφτασε να χρεώνεται με επιτόκια που ξεπέρασαν το 9% και σε κάποιες περιπτώσεις το 15% και η κυβέρνηση πέφτει στην αγκαλιά της «επιτροπής σωτηρίας» των Δ. Ν.Τ., Ε. Επιτροπής και Ε.Κ.Τ. για να σωθεί, έστω και τυπικά, το ελληνικό κράτος από την οικονομική κατάρρευση.


Η φράση «τα κυρίαρχα έθνη δεν χρεοκοπούν» που εκφράζουν οι κεφαλαιοκράτες εκφράζει έμμεσα την πίεση που ασκούν για να παρέμβουν οι διεθνείς μηχανισμοί «σωτηρίας» των υπό χρεοκοπία κρατών, ώστε να μη ρισκάρουν τα κεφάλαια τους που επενδύουν στο χρέος και να συνεχίσουν χωρίς φόβο να κερδοσκοπούν με αυτό. Όμως η απληστία των κατόχων του υπερεθνικού κεφαλαίου πολύ σύντομα θ' αποδειχθεί τόσο μεγάλη που ακόμα και μηχανισμοί «διάσωσης» όπως το ΔΝΤ δεν θα μπορούν ν' ανταπεξέλθουν.



Στην Ελλάδα πολύ κουβέντα γίνεται για τους κερδοσκόπους και οι αφορισμοί περισσεύουν, χωρίς ποτέ να προσδιορίζεται ποιοι είναι αυτοί. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται μόνο για τους νεαρούς με τα λευκά κολάρα των υπερεθνικών επενδυτικών εταιρειών που «κάθονται μπροστά στους υπολογιστές και παίζουν με το χρέος των χωρών» όπως διεμήνυε ο Παπανδρέου λίγο καιρό πριν. Πρόκειται για το σύνολο της οικονομικής ελίτ. Μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες και μέσω αυτών όλη η αφρόκρεμα της ελληνικής πλουτοκρατίας, όλοι οι ευυπόληπτοι επιχειρηματίες που χαίρουν εκτίμησης από την πολιτική ελίτ της χώρας.


Και ας μην ξεχνάμε την σκανδαλώδη διαδικασία με την οποία οι ελληνικές τράπεζες αντλούν χρήμα με μηδενικό σχεδόν επιτόκιο από την Ε.Κ.Τ., δίνοντας ως εγγύηση ομόλογα του δημοσίου, τα οποία παίρνουν τζάμπα μέσω του πακέτου στήριξης των 28 δισ. ευρώ που αποφάσισε η προηγούμενη κυβέρνηση και στη συνέχεια δανείζουν το κράτος με τα ψηλά επιτόκια των αγορών. Και όλα τα παραπάνω ενώ έχουν βάλει αρκετά δισ. σε ρευστό στα ταμεία τους, διασφαλίζοντας έτσι την κεφαλαιακή τους επάρκεια ενώ η κυβέρνηση τις καλεί - υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και τη στιγμή που ξεπουλά τη χώρα για δανεικά - ν' αξιοποιήσουν και το υπόλοιπο πακέτο που έχει μείνει αναξιοποίητο.


Το περίφημο περίστροφο λοιπόν, που συνήθιζε να επικαλείται γελοιωδώς ο Παπανδρέου όποτε έπαιρνε κάποια φραστική υποστήριξη από τους προϊσταμένους «εταίρους» του στην Ευρώπη, δεν στρέφεται ενάντια σε κανένα κερδοσκόπο. Αυτό το όπλο υπάρχει και σημαδεύει την πλειοψηφία του πληθυσμού αυτής της χώρας, για να υποκύψει στις απειλές της κυβέρνησης και των σωτήρων του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο Παπανδρέου ως σύγχρονος Τσολάκογλου πλέον έχει εισαγάγει τη χώρα σε μια νέα εποχή κατοχής από το υπερεθνικό κεφάλαιο με το ΔΝΤ, την Ε. Επιτροπή και την Ε.Κ.Τ. - στο όνομα πάντα της σωτηρίας της πατρίδας - να ηγείται της επιτήρησης των προγραμμάτων λιτότητας και μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ομαλή αποπληρωμή των δανειστών του ελληνικού κράτους.


Όλη η φιλολογία γύρω από τον αγαθό ρόλο του ΔΝΤ και η προσπάθεια αποδαιμονοποίησής του από την κυβέρνηση και τους διάφορους παρατρεχάμενούς της, δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα.. Είναι γνωστό πως σε όποιας χώρας τη ζωή και αν ενεπλάκη, οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Σε Αφρική, Ασία, Νότια Αμερική το ΔΝΤ ευθύνεται για την καταστροφή οικονομιών, παραγωγικών δομών και μοντέλων που δεν αρμόζουν στα κερδοφόρα παραγωγικά μοντέλα των γερακιών του υπερεθνικού κεφαλαίου που υπηρετεί αυτός ο οργανισμός. Τα αποτελέσματα των «ευεργετικών» παρεμβάσεων του ΔΝΤ σε πολλές περιπτώσεις, ήταν λιμοί, αρρώστιες, εμφύλιοι, μη αναστρέψιμες κοινωνικές και περιβαλλοντικές καταστροφές.


Είναι επίσης, αστείο όταν μετά από δεκαετίες δράσης του ΔΝΤ με τα ίδια πάντα καταστροφικά αποτελέσματα, πολλοί κυρίως αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τις άγριες νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβάλλει απλώς ως «λάθος στρατηγικής». Δεν είναι δυνατό να πιστεύουν πως, απλώς, είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν και πολύ καλά τι κάνουν, και η κατεύθυνση τους είναι πολύ συγκεκριμένη.


Το χρέος μιας χώρας που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, είναι η ευκαιρία για την οικονομική ελίτ μέσω του ΔΝΤ να την γονατίσει, να την εξοντώσει, να την κατακτήσει. Αφού την ξεζουμίζουν, βγάζοντας τα κέρδη τους με το παραπάνω, την οδηγούν στη χρεοκοπία και τότε τα κοράκια του κεφαλαίου πέφτουν και αγοράζουν για ένα κομμάτι ψωμί ό,τι έχει αξία σε αυτό τον τόπο για να το αξιοποιήσουν, ενώ θα 'χουν μετατρέψει τη χώρα αυτή σ' ένα παράδεισο εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους κεφαλαιοκράτες, που θα μπορεί επιτέλους να ανταγωνιστεί τις πλέον απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες. Αυτό είναι το σχέδιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Ένα σχέδιο που οδηγεί ταχύτατα στην υπερσυγκέντρωση οικονομικής και κοινωνικής ισχύος σε ακόμη λιγότερα χέρια και το λαό στην εξαθλίωση.


Αν αφήσουμε να προχωρήσουν οι εγκληματίες του πολιτικού καθεστώτος της χώρας σε αυτές τις πολιτικές, έχουμε παραδοθεί στην πιο επαίσχυντη μορφή υποδούλωσης που υπήρξε ποτέ, έχουμε παραδώσει τη χώρα και το μελλόντων παιδιών μας στα σαγόνια των καρχαριών του μεγάλου κεφαλαίου, έχουμε αποδεχθεί να ζούμε υπό τη συνεχή τρομοκρατία της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.


Κανένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχθεί μια τέτοια συνθήκη, κανένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να παραδοθεί χωρίς αντίσταση. Ενώ το ίδιο το σύστημα γκρεμίζει τις γέφυρες σύνδεσης και επικοινωνίας με την κοινωνική πλειοψηφία και παρατάσσεται πολεμικά απέναντι της, θα ήταν μεγάλο λάθος να επιδιώξουμε από τα κάτω την επαναδημιουργία αυτών των συνδέσεων. Τα κόμματα της αριστεράς που συμμετέχουν στο πολιτικό σύστημα θα επιδιώξουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τις επικείμενες κοινωνικές εκρήξεις. Όσο και αν αυξάνουν τους λεονταρισμούς κατά των κυβερνητικών επιλογών, δεν πρόκειται να έρθουν σε καμία ρήξη με το σύστημα.


Από την άλλη, η κοινωνία των μη προνομιούχων αναμένει μια νέα πολιτική δύναμη, ανεξάρτητη από κάθε πολιτική σκοπιμότητα και κάθε διάθεση χειραγώγησης, να διαμορφώσει αυτό το πολιτικό πεδίο στο οποίο θα μπορεί να πατήσει για ν' αγωνιστεί ενάντια στις σύγχρονες άγριες συνθήκες ζωής που της επιβάλλονται. Αυτή η νέα πολιτική δύναμη δεν μπορεί να είναι άλλη από ένα ευρύ ριζοσπαστικό κίνημα που, χωρίς αναστολές, ενδοιασμούς, ενοχικά σύνδρομα και ψευδαισθήσεις σχετικά με την αναγκαιότητα ή όχι να υπάρξει μια ολική σύγκρουση με το καθεστώς, θα μπορέσει να χαράξει μια πορεία ανατροπής του συστήματος και να εμπνεύσει όσους περισσότερους καταπιεσμένους γίνεται προς την απελευθερωτική κατεύθυνση.
Όποιος στη σημερινή εποχή και ενώ πλέον βρισκόμαστε υπό την ωμή χούντα των αγορών εξακολουθεί να επικαλείται τις «άγουρες αντικειμενικές συνθήκες», τότε δεν έχει καμία διάθεση να δράσει ανατρεπτικά.


Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι οι πλέον ιδανικές.


Ας διαμορφώσουμε και τις υποκειμενικές συνθήκες που απαιτούνται για να επιχειρήσουμε την επανάσταση. Αυτή είναι η ευκαιρία μας.


ΖΗΤΩ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ -ΝΙΚΟΣ ΜΑΖΙΩΤΗΣ -ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΡΝΑΣ

Προκήρυξη Πορείας Αριστερής για την Πρωτομαγιά

ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης μιας μεγάλης εργατικής απεργίας στο Σικάγο το 1886 με κύριο αίτημα 8 ώρες ύπνο, 8 ώρες εργασία και 8 ώρες ψυχαγωγία κάτι όχι και τόσο δεδομένο αφού ο κόσμος δούλευε ασταμάτητα.Το 1889 το ιδρυτικό συνέδριο της δεύτερης διεθνούς ανακηρύσσει την Πρωτομαγιά ως παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης.Η μέρα αυτή αποτελεί ημερομηνία μεγάλης σημασίας γιατί το πολιτικό σύστημα που ελέγχεται από την άρχουσα ταξη προσπαθεί να καταπατήσει με αυταρχικά και αντιλαικά μέτρα τα δικαιώματα που έχουν κερδιθεί,όπως τα δικαιώματα για εκπαίδευση,εργασία και ασφάλιση.

Σήμερα τα μέχρι τώρα εργασιακά μας δικαιώματα καταπατούνται. Η ανεργία κινείται σε υψηλά επίπεδα. Ενώ υπάρχουν άμεσες ανάγκες για κάλυψη θέσεων - όπως π.χ. σε όλα τα σχολεία της χώρας - οι προσλήψεις είναι μηδενικές, η ευέλικτη απασχολισημότητα βρίσκεται στο ζενίθ της σε βάρος της σταθερής εργασίας (βλ. συμβασιούχους, part-time απασχόληση) που κινείται στα πλαίσια ενός γενικευμένου κλίματος ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Το βιοτικό μας επίπεδο χειροτερεύει καθημερινά. Οι μισθοί μειώνονται. Οι φόροι αυξάνονται. Τα ασφαλιστικά ταμεία καταληστεύονται με διάφορους πλάγιους τρόπους (βλ. Ομόλογα και εισφοροαπαλλαγές σε μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες) με εντολή της ίδιας της κυβέρνησης. Καταργούνται οι ενιαίοι κανόνες μισθών με στόχο την εξατομίκευση της αμοιβής και οι μισθοί συνδέονται με τον βαθμό απόδοσης του κάθε εργαζομένου μέσω της αξιολόγησης. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι η κατάργηση του 8ωρου, η έξαρση του φαινομένου της μαύρης (ανασφάλιστης) εργασίας και η διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων.

Oλα αυτά συνηγορούν στο ότι τα αιτήματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 1886 είναι επίκαιρα όσο ποτέ.

Στο χώρο της εκπαίδευσης η επίθεση που διενεργείται από Ε.Ε. - ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρήσεων έχει ως στόχο πέντε βασικούς άξονες:

Α) Την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση - ιδιωτικοποίηση

Β) Την επίταση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση

Γ) Την πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με το πτυχίο

Δ) Τη φίμωση-πειθάρχηση του φοιτητικού - μαθητικού κινήματος μέσω του ποινικοποίησης του φοιτητικού - μαθητικού συνδικαλισμού

Ε) Τη μαζική παραγωγή πειθήνιων, υπερεξειδικευμένων υπαλλήλων, έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας (απολύσεις, χαμηλοί μισθοί, ελαστικό ωράριο, απλήρωτες υπερωρίες κλπ)

Όλα αυτά επιτυγχάνονται με την ισότιμη αναγνώριση των πτυχίων των Κ.Ε.Σ. με τα πτυχία των Ελληνικών Πανεπιστημίων, τους νόμους για τα Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης - Αξιολόγησης - ΔΟΑΤΑΠ του 2005, αλλά και με τον νέο Νόμο - Πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 έβγαλαν στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικούς τον τελευταίο χρόνο. Το αίτημα του 1886 για την καθιέρωση της 8ωρης εργασίας είναι αντίστοιχο με αυτό της Πραγματικά Δημόσιας & Δωρεάν Παιδείας του 2006-7. Όπως όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στη σταθερή εργασία και στον ελεύθερο χρόνο, έτσι και όλοι ανεξαρτήτως οικονομικο - κοινωνικών χαρακτηριστικών θα πρέπει να έχουν δικαίωμα στην δωρεάν παιδεία σ’ όλες τις βαθμίδες της. Έτσι, στόχος μας πρέπει να είναι η διεύρυνση του Πανεκπαιδευτικού μετώπου σε Παλλαϊκό.
Η μαζικότητα των αγώνων των προηγούμενων χρόνων θα είναι ο οδηγός μας τώρα που τα δικαιώματα μας θίγονται καθημερινά. Ολοένα και περισσότερο περιορίζονται τα επαγγελματίκα μας δικαιώματα. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τον νέο πολυνόμο στερεί το δικαίωμα της επαγγελματικής αποκατάστασης σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς αφού αποδυναμώνει το πτυχείο τους με ανόητες πιστοποιήσεις! Πιστοποιήσεις που αφήνουν τους πτυχιούχους ξεκρέμαστους μέσα στην οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας.

ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ (Μπερτολντ Μπρεχτ)

Πως συνεχίζουμε όμως;;;

Μετά την τακτική επιλογή του φοιτητικού κινήματος για τερματισμό των καταλήψεων πανελλαδικά, πιστεύουμε, ότι το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προχωρήσει με άλλους τρόπους δράσης όπως μονοήμερες καταλήψεις μόνο τις ημέρες συλλαλητηρίων για να εξασφαλίζουν την μέγιστη συμμετοχή σ’ αυτά (χωρίς, βέβαια, να αποκλείουμε τις καταλήψεις διαρκείας αν αυτές κριθούν απαραίτητες). Η αρχή πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή όλων μας στην Πρωτομαγιάτικη πορεία. Πρέπει να διατηρηθούμε σε εγρήγορση έτσι ώστε να πετύχουμε τον πρωταρχικό μας στόχο που δεν είναι άλλος από την οριστική απόσυρση του νέου Νόμου - Πλαίσιο και παράλληλα να παλέψουμε για μοναδική προυπόθεση για εργασία το πτυχίο. Συγχρόνως προετοιμαζόμαστε για νέους αγώνες προκειμένου να αποκρούσουμε την επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση με το νέο πολυνομοσχέδιο. Με τη συμμετοχή μας στις Γενικές Συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις και με τη δυναμική παρέμβαση μας σε οποιαδήποτε όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου που θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τμήματα του νέου νόμου, αλλά και στις Πανεκπαιδευτικές ή Πανεργατικές πορείες θα δείξουμε ότι τίποτα δεν τελείωσε και ότι είμαστε ακόμα εδώ!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΑΛΛΑ ΜΕΡΑ ΠΑΛΗΣ. ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΠΤΥΧΙΟ
ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1Η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10:00 ΣΤΟ Ε.Κ.Η.

ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ
Η δύναμη ξανά στους φοιτητές

eduporeia.wordpress.com

2ήμερο εκδηλώσεων για την κρίση στο Αιγάλεω

Γράμμα της προφυλακισμένης Κ.Κ. μέσα από τις φυλακές Ελαιώνα

Στις 22 Απριλίου και ενώ τηλεφωνούσα από καρτοτηλέφωνο στο κέντρο της Αθήνας ήρθαν και με συνέλαβαν. Λογικό, αφού δεν είχα ορίσει συγκεκριμένο χρόνο, ώστε να έχω φύγει μέχρι να με εντοπίσουν. Στη συνέχεια οδηγήθηκα στην ΓΑΔΑ, όπου έγιναν τα γνωστά. Δεν έλειψαν και τα νταηλίκια συγκεκριμένων μπάτσων. Τόσο γραφικά που μου έρχεται να ξεράσω! Άλλωστε δεν περιμένω κάτι καλύτερο από αυτούς. Μετά από διήμερη παραμονή στην γιάφκα του 12ου ορόφου και αφού ο εισαγγελέας αποφάσισε τελικά την κράτησή μου, μεταφέρθηκα στις φυλακές ελαιώνα . 6-7 αυτοκίνητα και 3 μηχανές συνόδευαν έναν εγκληματία, εμένα...



Βέβαια το “έγκλημα”ο καθένας το ορίζει όπως θέλει. Η συνείδηση και ο αγώνας είναι έγκλημα για αυτούς. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Υπουργείο Προστασίας του Ρουφιάνου, απ' την αρχή καταβάλει άπειρες προσπάθειες για την καταστολή του εγκλήματος! Με προφυλακίσεις, ατελείωτες διώξεις για τη ΣΠΦ, μαζικές προσαγωγές και φακελώματα, ντου και ξύλο στα Εξάρχεια, μπούκες σε στέκια, σαθρά κατηγορητήρια και πιο πρόσφατα η πισώπλατη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα που κάποιοι κακοποιοί δε δίστασαν να χαρακτηρίσουν “μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ”.



Στόχος τους δεν είναι αποκλειστικά η εξάρθρωση κάποια οργάνωσης, αλλά η αδρανοποίηση και ο εκφοβισμός όλων όσων μάχονται.

Στην προσπάθεια θα μείνουν....



Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν στοιχεία, πρέπει να πας φυλακή για να μάθεις να σκύβεις το κεφάλι... Πρέπει επιτέλους κάποιος να τους πει ότι η επαναστατική συνείδηση δε γνωρίζει κάγκελα, κλουβιά και χειροπέδες και δε σωφρονίζεται.



Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να σφίγγουν μόνοι τους τα δεσμά τους. Ο καθένας με τον τρόπο του χτίζει τη δική του νοητή φυλακή, γιατί έτσι έχουν μάθει και χαίρονται για' αυτό, νιώθουν ασφαλείς.



Μέσα και έξω, τώρα και πάντα, θα ζουν ελεύθεροι όσοι δεν έχτισαν ποτέ τη νοητή τους φυλακή...



Μια πολύ μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους έγκλειστους και διωκόμενους νικητές. Ηττημένοι είναι όσοι υποκλίνονται στην υποταγή και στην παραίτηση.



“όσο μεγαλώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου”



υ.γ όταν ήρθε έξω από τις φυλακές η πορεία συντρόφων έριξαν τις γραμμές των τηλεφώνων μέχρι να φύγουν, για να μην μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, ενώ το παράθυρο του κελιού μου (τελείως τυχαία!) δεν έχει πρόσβαση στον δρόμο. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από μέσα, οι κρατούμενες το συζητούσαν όλη μέρα



Κ.Κ

Φυλακές Ελαιώνα

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Επίθεση με μολότοφ στην Ελληνική πρεσβεία στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής


Το κτίριο της ελληνικής πρεσβείας στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής έγινε στόχος μιας ομάδας περίπου 30 Αργεντινών αναρχικών οι οποίοι εκτόξευσαν βόμβες μολότοφ και μπογιές. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων δυο αστυνομικοί φρουροί τραυματίστηκαν ενώ πέντε από τους διαδηλωτές συνελήφθησαν. Σύμφωνα με τις Αρχές οι περισσότερες από τις μολότοφ που έριξαν οι δράστες δεν εξερράγησαν. Οι υπάλληλοι της πρεσβείας είχαν από χθες πληροφορίες ότι επίκειται επίθεση στην πρεσβεία αφού είχε γίνει παγκόσμιο κάλεσμα μέσω διαδικτύου.






Αιφνιδιαστικές επιθέσεις



Η επίθεση που δεν κράτησε περισσότερο από10 λεπτά, σημειώθηκε στις 7 και μισή το απόγευμα στην οδό Αρενάλες 1658 ανάμεσα στις περιοχές Μοντεβιδέο και Ροντρίγες Πένια. Όπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια του americalatina.com.gr στο Μπουένος Άιρες, Mariana Leiva, σύμφωνα με πηγές από οργανώσεις διαδηλωτών, τα άτομα που έκαναν την επίθεση με μολότοφ δεν ανήκουν στις ομάδες που συνήθως συμμετέχουν στις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αργεντινής, αλλά σε έναν μικρό πυρήνα, πολύ οργανωμένο όμως, που πραγματοποιεί αιφνιδιαστικές επιθέσεις με διεθνείς διεκδικήσεις. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η ίδια ομάδα πέρυσι είχε πρωταγωνιστήσει σε μια παρόμοια επίθεση εναντίον της πρεσβείας του Μεξικού στο Μπουένος Άιρες.




Παγκόσμια κινητοποίηση



Πριν από την επίθεση τους οι δράστες έγραψαν με σπρέυ στους τοίχους της ελληνικής πρεσβείας συνθήματα υπέρ της απελευθέρωσης του Γιάννη Δημητράκη, Έλληνα αναρχικού ο οποίος εκτίει ποινή 35 χρόνων για ληστεία σε μια τράπεζα στην Αθήνα το 2006.Διάφορες αναρχικές οργανώσεις είχαν ζητήσει μέσω διαδικτύου από ομοϊδεάτες τους να κάνουν επιθέσεις σε προξενεία και πρεσβείες της Ελλάδος σε όλο τον κόσμο, με αφορμή τη δίκη του που θα ξεκινούσε σήμερα. Για το λόγο αυτό τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα. Οι πέντε αναρχικοί που συνελήφθησαν στο Μπουένος Άιρες οδηγήθηκαν στον δικαστή Κλαούντιο Μπονάδιο για να τους απαγγείλει κατηγορίες.

Δίκη για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Νέα ένταση στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας, όπου συνεχίζεται η δίκη των δύο ειδικών φρουρών, Επ. Κορκονέα και Βασ. Σαραλιώτη, πυροδότησαν οι δηλώσεις του συνηγόρου υπεράσπισης του πρώτου, Αλέξη Κούγια, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «ο Αλέξανδρος ήταν αναρχικός».

Ενώπιον του δικαστηρίου κατέθεσε σήμερα ο αστυνομικός Κων. Καϊτσιώτης που συνυπηρέτησε με τους δύο ειδικούς φρουρούς που κατηγορούνται για το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Κατά την εξέταση του μάρτυρα, ο Αλ. Κούγιας αναφέρθηκε σε "αντιεξουσιαστές που συχνάζουν σε παρακείμενα από το σημείο του πυροβολισμού καταστήματα", καθώς και σε συμπεριφορές αντιεξουσιαστών σε βάρος αστυνομικών έναν χρόνο αργότερα, σύμφωνα με ανώνυμα σχόλια στο διαδίκτυο".

Από την πλευρά του, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος (πολιτική αγωγή) αντέδρασε, τονίζοντας ότι "επιχειρείται το πλαίσιο της δίκης να γίνει αντιπαράθεση αντιεξουσιαστών με την αστυνομία. Αυτή η διολίσθηση από πλευράς πολιτικής αγωγής δεν θα γίνει. Γι' αυτό σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος;"

Ο Αλέξης Κούγιας, επέμεινε στη γνωστή στάση του και απαντώντας στην ένσταση της Ζωής Κωνσταντοπούλου αν "θέλει να πει ότι ο Αλέξανδρος ήταν αναρχικός", δήλωσε: "Ήταν βέβαια. Ο Γρηγορόπουλος και ο Ν.Ρ. (ο ανήλικος φίλος του Αλέξη που δεν προσήλθε να καταθέσει στο δικαστήριο) ήταν μέλη ομάδας αντιεξουσιαστών που επιτέθηκαν στον Κορκονέα".

Συνεχίζοντας, την κατάθεσή του ο μάρτυρας, ανέφερε ότι οι αστυνομικοί "κινούνται στην περιοχή, εφόσον υπάρχουν επεισόδια" και υποστήριξε ότι όσοι συχνάζουν στην οδό Τζαβέλλα "ανήκουν στο χώρο των αντιεξουσιαστών".

Στις ενστάσεις που υπέβαλαν μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσης, οι εκπρόσωποι της πολιτικής αγωγής Ζωή και Νίκος Κωνσταντόπουλος ανέφεραν "Θα ενιστάμεθα όταν επιχειρείται η μείωση ενός νεκρού παιδιού και η προσωπικότητα της μάνας και της πολιτικής αγωγής. Δεν είναι ανδρεία, ούτε φρόνημα να λασπώνεις το νεκρό" και τόνισαν ότι όσον αφορά "στις συκοφαντικές διατυπώσεις για το θύμα, ζητούν την καταγραφή τους στα πρακτικά, για να ασκήσει η οικογένεια τα δικαιώματά της".

Παίρνοντας το λόγο ο Αλέξης Κούγιας, δήλωσε: "Είναι προσβολή μνήμης ότι υπάρχει απρόκλητη συμπεριφορά θύματος προς δράστη; Είναι προσβολή μνήμης ότι ο Ν.Ρ. είναι από τους πλέον επικίνδυνους αντιεξουσιαστές, που τον ψάχνει η αστυνομία για να καταθέσει και που έχει ένα τέτοιο σύστημα αξιών, ώστε να γράφει επιστολές και να απειλεί κατηγορουμένους;".

Από την πλευρά της, η πρόεδρος του δικαστηρίου, Αντζελίτα Παπαβασιλείου, απευθυνόμενη προς τις δύο πλευρές τόνισε: "Με άοκνες προσπάθειες το δικαστήριο αναζητεί την αλήθεια, αλλά δεν ανταμείβεται με την αρωγή σας". Επισήμανε δε, ότι το δικαστήριο θα κάνει το έργο του, ακολουθώντας τη συνείδηση. Δεν λειτουργεί υπό τον φόβο του 18μηνου, αλλά για την απονομή Δικαιοσύνης. Δεν συμψηφίζω τις καταστάσεις των δύο πλευρών. Η δίκαιη τιμωρία είναι δίκαιη δίκη".

Η δίκη διακόπηκε και αναμένεται να συνεχιστεί αύριο.

Κείμενο του Χριστόφορου Κορτέση από τις δικαστικές φυλακές Kορίνθου

Στις 10 Απριλίου συλλαμβάνονται 6 άτομα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Ένας από τους συλληφθέντες είμαι και εγώ. Χωρίς να ξέρουμε για ποιο λόγο κρατούμαστε και ζητώντας επίμονα να επικοινωνήσουμε με δικηγόρους, οι μπάτσοι μας λένε ότι πρόκειται για προσαγωγή και δεν μπορούμε να δούμε δικηγόρους. Μετά από 56 ώρες χωρίς καμία επικοινωνία ούτε καν μεταξύ μας, οδηγούμαστε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Η χρονική συγκυρία της σύλληψής μας συμπίπτει με την ανακοίνωση του παπανδρέου για τον πιθανό δανεισμό της ελλάδας από το Δ.Ν.Τ. Ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, όπως τυχαία δεν ήταν και η εισβολή των μπάτσων στην υποτιθέμενη «γιάφκα του Χαλανδρίου» και η σύλληψη συντρόφων, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, από την τότε κυβέρνηση της ν.δ.



Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας τον πρώτο λόγο της παραπληροφόρησης δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο σκουλήκι πλην των γνωστών τηλεμαϊντανών που παρουσιάζοντας στοιχεία που ούτε καν υπάρχουν στη δικογραφία, αρχίζουν να συνθέτουν ένα παζλ που φτάνει μέχρι την επίθεση ...στους δίδυμους πύργους!!! Όσο περνούν οι ώρες τα μμε θεωρούν βέβαιη την ενοχή μας και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα στοιχεία της προσωπικής μας ζωής στα τηλεπαράθυρα, ποιος θα φωτογραφήσει πρώτος το σπίτι-γιάφκα, τι μηχανές προτιμούσαμε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα και πόσες φορές κάναμε έρωτα και διάφορα άλλα, όλα αυτά προσφέροντάς τα στο βωμό του θεάματος. Τίποτα από αυτά πάντως δεν μου κάνει εντύπωση, ξέροντας πολύ καλά πως ο ρόλος των μμε στην «δημοκρατία» του σήμερα, είναι ο ίδιος με τα υπουργεία προπαγάνδας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του χτες.



Μετά τη σύλληψη των «αιμοδιψών τρομοκρατών» ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει βέβαια πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες διαβίωσής του. Αν ο λαός πριν τρεφότανε με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το πλουσιοπάροχο γεύμα του συναφιού των καπιταλιστών, πολύ γρήγορα θα καταλάβει πως πλέον δεν του δίνονται ούτε καν αυτά τα ψίχουλα. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής απόγνωσης, οι άνθρωποι μπορούν να προβούν σε ενέργειες που πριν ούτε καν φανταζόμαστε. Μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει στα χρόνια λιτότητας που έρχονται πήραμε δύο χρόνια πριν με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Για άλλους η πρώτη γεύση ήταν πολύ γλυκιά και για άλλους σκέτη πίκρα...Η καταστολή σε μια τέτοια περίοδο θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με πρωταρχικό σκοπό την εξουδετέρωση του ριζοσπαστικότερου κομματιού της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως το μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό. Γι’ αυτόν το λόγο και ενώ η ανεργία ξεπερνάει το 15%, ο χρυσοχοΐδης κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (με πρόσχημα την όλο και αυξανόμενη εγκληματικότητα) που μοναδικό σκοπό έχουν την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του κρατικού μηχανισμού.



Αυτή τη χρονική περίοδο δίνεται μια ευκαιρία για ριζοσπαστικοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τέτοιες ευκαιρίες είναι μοναδικές. Αυτή τη στιγμή στα θεμέλια του καπιταλιστικού οικοδομήματος υπάρχουν τόνοι εκρηκτικά και το μόνο που λείπει, σύντροφοι, είναι η πυροδότηση!!!



Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο κατηγορητήριο γιατί η αθωότητα και η ενοχή εναλλάσσονται ανάλογα με τη μερία που καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί. Αν για τους μπάτσους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους δικαστές, κάποιοι είναι ένοχοι στο όνομα της αστικής δημοκρατίας, όλοι όσοι προανέφερα είναι ένοχοι στο όνομα της λαϊκής δικαιοσύνης. Ακόμα δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά, στις συνθήκες κράτησης τις πρώτες μέρες στη ΓΑΔΑ γιατί ως αναρχικός, θεωρώ εμένα και τους συντρόφους μου αιχμαλώτους πολέμου. Ενός πολέμου που ο κύριος χρυσοχοΐδης αντιλήφθηκε την ύπαρξή του εδώ και μερικούς μήνες, ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και αιώνες ανάμεσα στους πάσης φύσεως εξουσιαστές και στους εξεγερμένους.



Η επιλογή στρατοπέδου έχει γίνει και κάποια στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι λάθος στρατόπεδο διάλεξαν μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά...



Υπομονή και πείσμα για όσους επέλεξαν να ταξιδέψουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας με προορισμό την κοινωνική επανάσταση.



Τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα

Καλό ταξίδι, σύντροφε.



Χριστόφορος Κορτέσης

Δικαστικές Φυλακές Κορίνθου.

Επιστολή του Α.Γιωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία

Είναι να θαυμάζει κανείς τη δεοντολογία που επικαλούνται οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται σήμερα με τις πρόσφατες συλλήψεις και τις σχολιάζουν προσποιούμενοι τις αθώες περιστερές.

Σαν να μην ήταν οι ίδιοι που το καλοκαίρι του 2002 οργίασαν με τον δημόσιο διασυρμό και τη διαπόμπευση των τότε συλληφθέντων. Αναμεταδίδοντας ασμένως, ως τυφλή θεραπαίνιδα και όχι ως δομή ελέγχου της εξουσίας, όλα τα σε βάρος τους ψέματα που παρήγαν αδιάλειπτα η Αντιτρομοκρατική και οι ξένες Μυστικές Υπηρεσίες. Οικοδομώντας έτσι το προφίλ που χρειάζονταν για να καταδικαστούν σε βαριές ποινές από τα Δικαστήρια. Οι κύριοι αυτοί είναι συνένοχοι για το ότι ορισμένοι από μας έχουν καταδικαστεί σε βαρύτατες ποινές πολλαπλών ισοβίων. Χωρίς αυτούς τα Δικαστήρια δεν θα μπορούσαν να μας καταδικάσουν. Οντας ένας απ' αυτούς που βίωσε στο πετσί του αυτό το λιντσάρισμα και τις συνέπειές του, θ' αναφέρω μόνο μερικά απ' όσα μπορώ σήμερα να θυμηθώ παρ' ότι θα 'πρεπε να γραφτεί ένα ολόκληρο βιβλίο για το κατόρθωμα των κυρίων δημοσιογράφων. Οκτώ χρόνια φυλακή και 17 φορές ισόβια, με κύρια στοιχεία τη δημοσιογραφική αγυρτεία, μου δίνουν αυτό το δικαίωμα.

Εγραφαν και έλεγαν κατά κόρον ότι, όταν έγινε η έκρηξη στον Πειραιά βρισκόμουν απέναντι σε μια εκκλησία όπου γινόταν κάποιος γάμος, μεταμφιεσμένος σε αστυνομικό, απ' όπου διηύθυνα την επιχείρηση τοποθέτησης της βόμβας. Και όταν ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας στον Βύρωνα εμφανίστηκε αυθόρμητα και δήλωσε ότι βρισκόμουν όλο το βράδυ με τη σύντροφό μου στην ταβέρνα του και ότι δεν τηλεφωνούσα σε κινητό, δημοσιογράφοι όχι μόνο το απέκρυψαν, αλλά επιπλέον διέδιδαν ότι ο ιδιοκτήτης με κάλυπτε με ψέματα επειδή ήταν φίλος μου!

Εγραφαν ότι τηλεφώνησα από έναν τηλεφωνικό θάλαμο της πλ. Κλαυθμώνος σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων τρεις μέρες πριν συλληφθώ, ενώ το τηλεφώνημα πράγματι είχε γίνει, αλλά απ' τους Λειψούς. Φαίνεται ότι η παρουσία μου στους Λειψούς δεν ταίριαζε με την εικόνα του αρχηγού, παρ' ότι με συνέλαβαν εκεί.

Δημοσιογράφος έγραφε ότι με συνέλαβαν μετά από αξιοποίηση της πληροφορίας, ότι μετέφερα το αυτοκίνητό μου με το πλοίο της γραμμής σε λιμάνι που ήταν το πρώτο μετά την Πάτμο. Σ' αυτή τη φράση υπάρχουν δύο χοντρά ψέματα. Πρώτον, ποτέ δεν μετέφερα αυτοκίνητο στους Λειψούς, όπως μπορεί οποιοσδήποτε να το διαπιστώσει ακόμη και σήμερα ρωτώντας τους κατοίκους. Δεύτερο, οι Λειψοί δεν ήταν τότε δεύτερο λιμάνι, αλλά το τέρμα. Γιατί δεν ήταν το πλοίο της γραμμής Δωδεκανήσου που τους εξυπηρετούσε, αλλά το πλοίο της Σάμου, που μια φορά την εβδομάδα, σαν άγονη γραμμή, έκανε μια προέκταση από το Βαθύ στους Λειψούς, που ήταν τέρμα και αφετηρία της επιστροφής. Ούτε αυτό δεν ελέγξανε οι φωστήρες της παραπληροφόρησης. Γιατί γράφτηκε αυτό το ψέμα; Μα για να αποκρύψουνε ότι με είχαν χρίσει αρχηγό τουλάχιστον 2 χρόνια πριν, από την αντιστασιακή μου δραστηριότητα κατά της χούντας και όχι από στοιχεία για την υποτιθέμενη δράση μου στη 17Ν και ότι με παρακολουθούσαν για τουλάχιστον 6 μήνες πριν με συλλάβουν.

Ο ίδιος δημοσιογράφος έλεγε ότι παρακολουθούσα ξένα κανάλια και ότι με τον κομπιούτερ μου ετοίμαζα φακέλους μεγαλοεπιχειρηματιών απ' το Internet. Οταν απάντησα ότι εγώ δεν είχα κεραία ώστε να έχω λήψη ξένων καναλιών κι ότι ο κομπιούτερ μου ήταν άδειος, απάντησε σαν ατάραχος δεοντολόγος: «Ε, καλά τώρα, το έκανε απ' τον κομπιούτερ της γιάφκας». Μετά από μήνες, που με βγάλανε απ' την απομόνωση στη φυλακή και συνάντησα τους συγκρατούμενούς μου, έμαθα ότι ο κομπιούτερ που είχανε δεν είχε σύνδεση με το Internet κι ότι απλώς γράφανε εκεί! Δηλαδή κι εδώ ψέματα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά απ' αυτά τα καραμπινάτα ψέματα ο δεοντολόγος μας μεσουρανεί σήμερα ως διευθυντής πρωινής εφημερίδας και σε τηλεοπτικό κανάλι.

Αλλος έγραφε ότι ο πατέρας μου ήταν συνεργάτης της χούντας του '67. Αποσιωπώντας, βέβαια, το γεγονός ότι ο πατέρας μου πέθανε τον Γενάρη του '65. Κι ότι σ' όλη του τη ζωή υπήρξε αγωνιστής και είχε γλιτώσει την εκτέλεση απ' τις σταλινικές Τσεκά στη Βαρκελώνη στον εμφύλιο, όπου συνελήφθη το '36, αγωνιζόμενος μέσα από τις γραμμές του αριστερού ΠΟΥΜ του Αντρέας Νιν.

Αλλος έλεγε ότι είμαι δισεκατομμυριούχος, αφού είχα ένα δισ. δρχ. σε καταθέσεις απ' τις ληστείες στις τράπεζες. Αποσιωπώντας ότι η σύντροφός μου χειρουργήθηκε στο Δημόσιο, στην ογκολογική κλινική της οδού Ασωπίου, όπου έκανε και χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία για τη σοβαρή ασθένεια που είχε. Παρουσίαζαν και συνεχίζουν και σήμερα να παρουσιάζουν το σπίτι της στους Λειψούς σαν βίλα, ενώ το επίσημο, αλλά και πραγματικό εμβαδόν του είναι 96 τ.μ.

Αλλος τηλεαστέρας μεγάλου καναλιού έγραφε σε πρωινή εφημερίδα ότι τόσο εγώ όσο και ο Τζωρτζάτος -τον οποίο η εφημερίδα του αποκαλούσε «πρώτο πιστόλι της 17Ν»- έχουμε δολοφονήσει τουλάχιστον 8 ανθρώπους ο καθένας μας! Και όταν και στις δύο δίκες αποδείχθηκε ότι εγώ μεν δεν είχα συμμετάσχει με φυσική παρουσία ούτε καν σε μία ενέργεια της 17Ν, σύμφωνα μάλιστα και με το κατηγορητήριο, για δε τον Τζωρτζάτο τουλάχιστον για τη σημαντικότερη ενέργεια, αυτή του Μομφεράτου, όπου έχει καταδικαστεί σε 2 φορές ισόβια, αποδείχθηκε πια ότι όχι μόνο δεν πυροβόλησε, αλλά ότι δεν ήταν καν παρών στην επίθεση, η εφημερίδα του και το κανάλι, σαν πραγματικοί πατριάρχες της δεοντολογίας, το κάνανε γαργάρα.

Γαργάρα έκαναν επίσης σχεδόν όλα τα ΜΜΕ την υπόθεση του ψευδομάρτυρα που είχαν κουβαλήσει στην υπόθεση Μομφεράτου και που δήθεν με αναγνώριζε, ότι μόνος μου, με ένα αγροτικό φορτηγάκι, έπαιζα διευθυντικό ρόλο. Ενώ ήταν ολοφάνερο ότι ήταν ψευδομάρτυρας, αφού άλλα είχε καταθέσει το '86 κι άλλα έλεγε το 2002 για να με «αναγνωρίσει», ούτε ένας δημοσιογράφος δεν τόλμησε να ψελλίσει ότι δεν ήταν αξιόπιστος. Αντίθετα, όταν κατέθεσε στο Δικαστήριο, το σύνολον του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου θριαμβολογούσε με πηχυαίους τίτλους. «Αναγνώρισε τον Γιωτόπουλο για αρχηγό», «Πανικοβλήθηκε ο Γιωτόπουλος», «Αποδείχθηκε ότι είναι αρχηγός» κ.λπ. Κι όταν 2 μήνες μετά, ένας απ' τους συνεργαζόμενους συγκατηγορούμενους, μη μπορώντας να πει ψέματα σ' αυτό το σημείο, γιατί κινδύνευε ν' αποκαλυφθεί, κατέθεσε ότι όσα ισχυρίστηκε ο ψευδομάρτυρας ήταν ανακριβή γιατί ο Γιωτόπουλος δεν ήταν εκεί, αυτομάτως μουγκάθηκαν όλοι. Σχολίασαν την κωλοτούμπα οι δεοντολόγοι; Αστεία πράγματα. Λες και δεν είχε γίνει τίποτε!

Η γαργάρα όμως δεν σταματάει εδώ. Ο Σάββας Ξηρός έγραψε μέσα στη φυλακή ένα βιβλίο, που εκδόθηκε το 2006 με τίτλο: «Η μέρα εκείνη...». Σ' αυτό για πρώτη φορά περιγράφει με λεπτομέρειες πώς, ενώ βρισκόταν κατάκοιτος στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού τον Ιούλη του 2002, οι ανακριτές του αστυνομικοί, αλλά και ο Εισαγγελέας τού υπαγόρευσαν και του απέσπασαν τις προανακριτικές καταθέσεις του. Με τη χρήση φαρμάκων, απειλών, υποσχέσεων, με την εξαπάτησή του. Δινόταν μια απάντηση στο επίμαχο ζήτημα των προανακριτικών απ' αυτόν που υποτίθεται ότι ήταν ο συντάκτης τους. Και δεδομένου ότι πολλοί καταδικάστηκαν με βάση αυτές τις προανακριτικές, τίθεται σε αμφιβολία η νομιμότητα της καταδίκης. Περιμένετε, λοιπόν, λογικά να σχολιάσουν αυτό το τεράστιο ζήτημα αρχών που προκύπτει οι αγνοί ιδεολόγοι δημοσιογράφοι και ν' ασχοληθούν μ' αυτό; Γελιέστε. Ούτε ένας τον αριθμό δημοσιογράφος δεν αναφέρθηκε σ' αυτό το βιβλίο και τις αποκαλύψεις του. Ούτε ένας δεν ανέφερε καν την ύπαρξή του, αφού το περιεχόμενό του δεν αποτελεί είδηση γι' αυτούς.

Παράλληλα, όμως, με τη γαργάρα, η δεοντολογία επιτάσσει και την καθαρή λογοκρισία, το ψαλίδι. Αυτό διαπιστώσαμε με τον δικηγόρο μου το 2006, όταν στη διάρκεια του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου ζητήσαμε απ' τον τηλεοπτικό σταθμό την κασέτα της περιβόητης συνέντευξης που είχε χρησιμοποιηθεί σαν τεκμήριο εναντίον μου. Οταν την ακούσαμε, μείναμε εμβρόντητοι. Η κασέτα έλεγε τα αντίθετα, αφού με αθώωνε και δικαίωνε τον Τζωρτζάτο και ο δεοντολόγος δημοσιογράφος την είχε λογοκρίνει σε δύο σημεία, που είχε αποσιωπήσει. Στο ένα ρωτάει τον Σάββα αν ο Γιωτόπουλος αποφάσιζε και ο Σάββας απαντά καθαρά «όχι, αποφασίζαμε όλοι μαζί». Στο δεύτερο λέει ότι την προανακριτική του Τζωρτζάτου την έφτιαξε αυτός με ψέματα κι ότι ο Τζωρτζάτος είναι ο μόνος που έφαγε πολύ ξύλο για να την υπογράψει. Αυτή την άθλια λογοκρισία-απάτη τη γνώριζαν οι δημοσιογράφοι και την είχαν όλοι αποκρύψει επί 4 χρόνια. Κι όταν την καταγγείλαμε με τον Τζωρτζάτο στο Δικαστήριο, ούτε ένας δημοσιογράφος δεν είπε λέξη γι' αυτή την τρισάθλια απάτη, προς δόξα της δεοντολογίας τους.

Ανάλογου τύπου λογοκρισία έκανε κι άλλος. Στη διάρκεια του δευτεροβάθμιου, δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα ολόκληρη η δήλωσή μου στο Δικαστήριο, εκτός από μια μικρή παράγραφο, που η Διεύθυνση έκρινε σκόπιμο να λογοκρίνει. Θα την αναφέρω γιατί είναι εύγλωττη. Αναφερόμενος στα τεκμήρια εναντίον μου, έλεγα ότι παρ' ότι τα αμφισβητώ, εντούτοις σαν τέτοια δεν είναι ικανά για να με καταδικάσουν με αυτά. Και παρέθετα ένα πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα. Αυτό λογοκρίνανε. Ελεγε: «Τέλος, πιο πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο διάσημος Αμερικανός αθλητής Ο' Τζέι Σίμσον που κατηγορήθηκε για διπλή ανθρωποκτονία, της συζύγου του και του εραστή της, με πειστήρια τα αποτυπώματα και δείγμα DNA στο όπλο και στη σκηνή του εγκλήματος, αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών».

Πέρσι, στις 9 Μαΐου, ένας πρώην διπλωματικός υπάλληλος της Αμερικανικής Πρεσβείας έδωσε συνέντευξη σε μια καθημερινή εφημερίδα. Είπε ότι μελετάει σοβαρά την υπόθεση της 17Ν, ότι γράφει βιβλίο κι έδωσε ορισμένα απ' τα συμπεράσματά του. Ανάμεσα σ' αυτά λέει με τον τρόπο του ότι ο Γιωτόπουλος δεν ήταν αρχηγός, ότι ο Τζωρτζάτος δεν είχε το ψευδώνυμο που του αποδόθηκε, ότι δεν ήταν αυτός που πίστευαν. Οτι έχει ηθικό πρόβλημα για το αν θα έπρεπε να δημοσιεύσει το βιβλίο του πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης στον Αρειο Πάγο, γιατί μπορεί να προβληματίζονταν οι δικαστές και να οδηγούνταν «στην αθώωση ορισμένων για συγκεκριμένα εγκλήματα», υπονοώντας σαφώς, τουλάχιστον τους Γιωτόπουλο και Τζωρτζάτο. Ποτέ μέχρι σήμερα κανένας Ελληνας δημοσιογράφος δεν είχε γράψει τίποτε παραπλήσιο που να έρχεται σε σύγκρουση με την επίσημη άποψη. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, με αφορμή αυτές τις δηλώσεις, να ξεσπάσει κάποια συζήτηση, να υπάρξουν σχόλια. Κι εδώ όμως η δεοντολογία πήγε περίπατο. Ούτε ένας δημοσιογράφος μέχρι σήμερα δεν είπε ούτε μία λέξη γι' αυτή τη συνέντευξη που συνιστά χαστούκι για όσους διέπρεψαν το 2002.

Ολα όσα ανέφερα παραπάνω καταρρίπτουν τη στερεότυπη ένσταση του συρμού, ότι δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι κ.λπ. Σε όσους επιμένουν, θέτω το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν η σημερινή αποτυχία του πολιτικού συστήματος που συνιστά η προσφυγή στο ΔΝΤ ν' αφήνει αλώβητο το μιντιακό σύστημα; Οχι βέβαια. Απέτυχε παταγωδώς κι αυτό. Γιατί αν είχε επιτελέσει το έργο του στοιχειωδώς, του ανεξάρτητου ελέγχου της εξουσίας, της μη κομματικής κριτικής, η χώρα δεν θα 'φτανε στη σημερινή κατάντια. Οντας σε στενή διαπλοκή με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, είναι και αυτό βυθισμένο στη διαφθορά και έχει μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο παπαγαλάκι της εξουσίας, ένα εξαπτέρυγό της. Εχει χρεοκοπήσει ηθικά και είναι τελείως αναξιόπιστο. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι πρωτοστάτησαν στις διάφορες αθλιότητες απ' αυτές του 2002 μέχρι τις περσινές, προπέρσινες, είναι σήμερα οι λαμπροί αστέρες του. Οι εντάξει δημοσιογράφοι είναι ελάχιστοι, ούτε το 5% σε κάθε ιδιαίτερο χώρο. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Οσα λοιπόν διαρρέει σήμερα η Αστυνομία μέσω των δημοσιογράφων, όχι μόνο δεν πρέπει κάποιος να τα παίρνει τοις μετρητοίς, αλλά αντίθετα οφείλει να τα αντιμετωπίζει με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σήμερα που η πολιτική ηγεσία της είναι η ίδια με αυτή του 2002.

Τελειώνοντας, θα αναφερθώ σε δύο συμβάντα του 2002, που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, αλλά δείχνουν το ποιόν των ανθρώπων και τις μεθόδους των. Αστυνομικός ρεπόρτερ πρόεδρος, κάνοντας τηλεοπτικό ρεπορτάζ δήλωνε με το γνωστό του ύφος: «Οταν αντίκρισα στο Δικαστήριο τον Γιωτόπουλο πάγωσε το αίμα μου». Αλλος αστυνομικός συντάκτης χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο του βιβλίου του, για την υπόθεση της 17Ν, οικογενειακή μου φωτογραφία που «άγνωστοι» είχαν κλέψει απ' το σπίτι της αδελφής μου, όπου είμαι 5χρονο παιδί με τον πατέρα μου στην Ακρόπολη.

Φυλακές Κορυδαλλού 23 Απριλίου 2010

Αλέκος Γιωτόπουλος

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟ 11.00 π.μ.


Η 1η Μάη είναι μέρα απεργίας, είναι μέρα αποφασιστικής καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης που τόλμησε να απασφαλίσει την βόμβα του μηχανισμού του ΔΝΤ και της ΕΕ σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας για να ρίξουν στις πλάτες μας τα βάρη της κρίσης του συστήματος τους.

Ο μηχανισμός στον οποίο προσέφυγε η κυβέρνηση διασώζει τα κέρδη των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών με άγριες περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια την ώρα που οι δαπάνες για εξοπλισμούς αυξάνονται όπως και οι φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματίες. Οι απαιτήσεις των βιομηχάνων για απολύσεις χωρίς όριο, για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για δουλειά-λάστιχο πρωί-βράδυ παρουσιάζονται από την κυβέρνηση ως «εθνική απαίτηση για να ικανοποιηθούν οι αγορές» και να δανείσουν το Δημόσιο με χαμηλά επιτόκια δισεκατομμύρια που θα γίνουν θηλιά στο λαιμό των εργαζόμενων. Αυτό που μεθοδεύεται είναι μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση σε όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ώρα να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ στη ληστεία και την πειρατεία του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος που μέσα στη κρίση δεν βλέπει άλλη διέξοδο παρά να μας γυρίσει στις συνθήκες που ίσχυαν πριν από την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886.

Η ανοιχτή χρεοκοπία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που τα δίνει όλα στους τραπεζίτες και τους καπιταλιστές, εγχώριους και διεθνείς του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βάζει επιτακτικά την ανάγκη για άμεση κλιμάκωση των αγώνων για να μπλοκάρουμε τα μέτρα του προγράμματος σταθεροποίησης, με απεργίες και αγώνες διάρκειας, με καταλήψεις και διαδηλώσεις.



Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ υποτάσσεται στη λογική ότι χρειάζεται συναίνεση και σύνεση στις διεκδικήσεις για να βγούμε τάχα από τη κρίση. Η οργή της βάσης τους έχει αναγκάσει να καλούν Πανεργατικές απεργίες που δείχνουν ότι ο κόσμος απαιτεί αποφασιστική ρήξη με ταξική απάντηση και όχι υποταγμένο συνδικαλισμό πιστό στα κελεύσματα των αγορών. Η πρωτομαγιάτικη συναυλία αντί για απεργιακή πορεία είναι ένα λάθος μήνυμα.

Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία για την διοργάνωση απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας στο Μουσείο στις 11πμ από πρωτοβάθμια σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και την Ένωση Μεταναστών Εργατών.

Το σύστημα τους βουλιάζει στη κρίση, γι αυτό είναι ώρα οι εργαζόμενη πλειοψηφία να πάρει την κοινωνία στα χέρια της πριν αφήσουν πίσω τους την απόλυτη βαρβαρότητα! Βάζουν την ανάγκη για μια αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση απέναντι στην αδιέξοδη πολιτική της κυβέρνησης που στηρίζεται στο μαύρο μέτωπο με ΝΔ και ΛΑΟΣ. Ένα μέτωπο που βάζει στο στόχαστρο τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων μας και επιδιώκει την συνέχιση της πολιτικής του ρατσισμού που στοχοποιεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, την συνέχιση της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες από το Αφγανιστάν και την Μ.Ανατολή μέχρι την Σομαλία , τα Βαλκάνια και τον Καύκασο.

Στην Εργατική Πρωτομαγιά στέλνουμε το μήνυμα της αντικαπιταλιστικής ρήξης για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας και του μηχανισμού ΕΕ-ΔΝΤ

Η απάντηση θα δοθεί από ένα ισχυρό κίνημα που θα επιβάλει:

-Ανυπακοή σε ΕΕ και ΔΝΤ. Απέναντι στην ΕΕ του κεφαλαίου τη ρήξη και την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση

-Παύση πληρωμών ,κατάργηση του χρέους . Εθνικοποίηση και εργατικό έλεγχο στις Τράπεζες.

-Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, να κοπούν τώρα οι εξοπλισμοί.

-Απαγόρευση των απολύσεων, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, επίδομα ανεργίας, μείωση ωρών εργασίας-δουλειά για όλους.

-Αυξήσεις στους μισθούς, κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

-Νομιμοποίηση των μεταναστών, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες.

-Δημόσια Κοινωνική ασφάλιση, παιδεία, υγεία για όλους.

Στέλνουμε ταυτόχρονα μήνυμα αλληλεγγύης και κάλεσμα για κοινό αγώνα στους εργαζομένους όλης της Ευρώπης, όλου του κόσμου:

Εργάτες όλου του κόσμου, να ενωθούμε, να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, να τελειώνουμε με το σύστημα που γεννάει την φτώχεια, το πόλεμο, το ρατσισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος ! Να παλέψουμε ενωμένοι ενάντια στον ιμπεριαλισμό τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Να απαντήσουμε στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού με τον εργατικό διεθνισμό.


Οι σκυλοκαυγάδες της Μέρκελ και του Σαρκοζύ για να σώσουν την ΕΕ του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού χρειάζονται την ενωμένη απάντηση όλων των εργατών για την αντικαπιταλιστική διάλυση της, για την εξουσία των εργαζόμενων στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, για την σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Δεν μας τρομάζουν, μας εξοργίζουν! Έχουμε την δύναμη να τους σταματήσουμε!

Όλοι και όλες στην Εργατική Πρωτομαγιά, στο Μουσείο στις 11 πμ.

Η δικαιοσύνη άλλαξε...

Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, καταλήγω στο συμπέρασμα πως  άλλαξε,το "πρόσωπο" έγινε "προσωπείο" το οποίο και αυτό με την σειρά του αλλοιώθηκε.
Πήρε άλλο χρώμα,πιο σκοτεινό, πιο μαύρο,πιο ανατριχιαστικό,πιο αποκρουστικό.
Οι κατηγορούμενοι έπαψαν να είναι αθώοι ,μέχρι οι διωκτικές αρχές να αποδείξουν την ενοχή τους.
Οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι και καλούνται να αποδείξουν την αθωότητά τους.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα καλούνται να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες, τα δικαστήρια υπηρετώντας  πιστά τον θεσμό  της δικαιοσύνης κρατούν τα μάτια και τα αυτιά τους πεισματικά κλειστά ,δεν θέλουν να δουν ,δεν θέλουν να ακούσουν, τους αρκεί να καταδικάσουν...

Άλλαξε λοιπόν...
Πήρε άλλη στάση.
"Καλύτερα να αθωώσεις έναν ένοχο παρά να καταδικάσεις έναν αθώο" έλεγαν...
"Καλύτερα να τους προφυλακίζεις  όλους και αν αποδειχτεί αθώος κάποιος από αυτούς  τον αποφυλακίζεις " λένε...

Ο  θεσμός παρέμεινε ίδιος, η μορφή του άλλαξε,οι εκπρόσωποί του,του την αλλοίωσαν.
Φρίκη.

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Οι Επιτροπές Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων συμμετέχουν και στηρίζουν το ανοίγμα διοδίων στις Αφίδνες την Κυριακή 2-5-10 από τις 5 έως 8 μμ.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΩΝ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Θεσσαλονίκη-ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2010

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2010 - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2010


- Να ρίξουμε την κυβέρνηση της φτώχειας

- Να πετάξουμε έξω ΔΝΤ και ΕΕ

- Να σωθούμε από τον καπιταλισμό





ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 1Η ΜΑΗ, Μουσείο, 10:30 π.μ.



Πουλώντας ψεύτικες ελπίδες για «πράσινη ανάπτυξη», «ρυθμισμένο καπιταλισμό» και άλλα παραμύθια, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του έχουν εξαπολύσει μια σταυροφορία διάσωσης του παγκόσμιου καπιταλισμού, που τρεκλίζει μέσα στην χειρότερη μεταπολεμική κρίση του. Με θηριώδη «πακέτα στήριξης», μόλις και μετά βίας σταμάτησαν την κατρακύλα, μπουκώνοντας με κρατικό χρήμα κερδοσκόπους, τραπεζίτες, πολυεθνικές. Είναι όμως θέμα χρόνου μια νέα όξυνση της διεθνούς κρίσης, καθώς έτσι συσσωρεύτηκαν βουνά από χρέη, μάλιστα στα κέντρα των ανεπτυγμένων χωρών, ενώ η παραγωγή και η οικονομία συρρικνώνονται ή βαλτώνουν.

Αυτή είναι η αλήθεια, 20 χρόνια αφότου κατέρρευσε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» και οι καπιταλιστές καυχήθηκαν για το «τέλος της ιστορίας», ότι το σύστημά τους θα είναι αιώνιο. Δεν φταίνε οι «υπερβολές» των αγορών ή τα γκόλντεν μπόις. Η τωρινή κρίση ξέσπασε παρόλα τα τεράστια μέσα που χρησιμοποίησε το σύστημα (Νεοφιλελευθερισμός, «Παγκοσμιοποίηση», Νέα Τάξη Πραγμάτων), παρόλες τις διαρκείς θυσίες και τη λεηλασία του κόσμου της εργασίας εδώ και 35 χρόνια. Η ρίζα του κακού είναι η λογική του κέρδους, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα και οι αντιφάσεις του. Μόνη διέξοδος για το κεφάλαιο να φορτώσει την κρίση στις πλάτες μας, με εξοντωτικές νεοφιλελεύθερες επιθέσεις, με πρωτοφανείς οικονομικές και κοινωνικές καταστροφές (θέσεων εργασίας, μισθών, βιοτικού επιπέδου, παραγωγικών δυνάμεων...), που φουντώνουν την φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα.

Η κρίση αποκάλυψε τεράστιες ανισορροπίες, με την ανάδυση νέων δυνάμεων (Κίνα κα.), όξυνση των ανταγωνισμών, εξάπλωση των πολέμων και επεμβάσεων (Μ. Ανατολή, Καύκασος, Λ. Αμερική, νέοι εξοπλισμοί και πυρηνικά όπλα). Οι δημοκρατικές ελευθερίες στραγγαλίζονται για την κατάπνιξη αγώνων, κινημάτων, εξεγέρσεων. Η πρωτοφανής οικολογική κρίση, αποτέλεσμα του παραλογισμού του κέρδους, γίνεται νάρκη στο μέλλον της ανθρωπότητας. Τρομακτικές απειλές συσσωρεύονται ενάντια στο προλεταριάτο και τους λαούς, κάνοντας στις αρχές του 21ου αιώνα το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» πιο επιτακτικό από ποτέ.


Ελλάδα: στην κόλαση του ΔΝΤ



Η προσφυγή στο μισητό ΔΝΤ σημαίνει ουσιαστικά μια κυβέρνηση κατοχής. Το ΔΝΤ δεν ήρθε να μας σώσει, αλλά να εξασφαλίσει την αποπληρωμή των χρεών στους ιμπεριαλιστές (αλλά και τους έλληνες επιχειρηματίες, ιδιαίτερα τις τράπεζες). Για να το πετύχει, θα μας γυρίσει στον Μεσαίωνα ή θα φτάσει σε κάθε είδους εκβιασμούς και απειλές (οικονομικούς, πολιτικούς ή και στρατιωτικούς). Αυτό άλλωστε προβλέπεται για την υπεράσπιση της «ελεύθερης αγοράς» από την Ευρωσυνθήκη και το ΝΑΤΟ. Επιβολή του ΔΝΤ σημαίνει εξαφάνιση κάθε ίχνους λαϊκής κυριαρχίας, ακυρώνοντας ουσιαστικά ακόμα και την ψήφο του ελληνικού λαού.

Ως άλλος δοσίλογος, η κυβέρνηση προσφεύγει στο ΔΝΤ, γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να σώσει τον χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό με άγρια μέτρα: εκτίναξη απολύσεων και ανεργίας, κάθετη μείωση μισθών, εξάπλωση παντού των ελαστικών-δουλικών σχέσεων εργασίας (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κλπ.), διάλυση κοινωνικών υπηρεσιών (υγεία, παιδεία...), φορολεηλασία των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων, ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση.

Αυτός ο «ακήρυκτος» εμφύλιος πόλεμος συνοδεύεται από καταστροφή των δημοκρατικών ελευθεριών: άγρια χτυπήματα σε διαδηλώσεις και απεργίες, μαζικό φακέλωμα με προσαγωγές και συλλήψεις στο σωρό, χαφιεδοκάμερες, προφυλακίσεις και δίκες χωρίς στοιχεία, ατιμωρησία των αστυνομικών-δολοφόνων.


Το πολιτικό σκηνικό έχει χρεοκοπήσει



Η σαρωτική κρίση του ελληνικού καπιταλισμού δεν οφείλεται μόνο στα χρέη, ελλείμματα, υψηλά επιτόκια δανεισμού κλπ., αλλά κυρίως στην εξαιρετικά αδυνατισμένη παραγωγική του βάση, που τον κάνει από τους πιο αδύναμους κρίκους της διεθνούς κρίσης. Αυτή είναι και η ατράνταχτη απόδειξη ότι χρεοκόπησαν όλοι όσοι διαχειρίστηκαν την οικονομία, τους θεσμούς, την κοινωνία. Πρώτα απ’ όλα, τα αστικά κόμματα, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που πέρασαν από τα χέρια τους αμέτρητα τρισεκατομμύρια (πχ. ευρωπαϊκά προγράμματα), έφαγαν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα... για να μας οδηγήσουν στον γκρεμό. «Τα έδωσαν όλα» σε μια χούφτα ανθρώπων του πλούτου, έθρεψαν τα απανωτά σκάνδαλα και την ωμή λεηλασία του δημόσιου χρήματος, έκαναν την κοινωνία σκουπιδοτενεκέ της προκλητικής διαφθοράς και σήψης τους. Οι ίδιοι που σήμερα μας λένε πως «ό,τι έγινε έγινε»!! για να καταπιούμε τα οδυνηρά μέτρα και να κάνουμε τάχα «μια νέα αρχή»!

Η κρίση δεν είναι ούτε αναστρέψιμη ούτε διαχειρίσιμη, πολύ περισσότερο από ανδρείκελα τύπου Παπανδρέου και Σαμαρά, που παριστάνουν τον πρωθυπουργό και την αντιπολίτευση. Αυτό το πολιτικό σκηνικό, όσο κι αν «κρατιέται» τεχνητά από τα ΜΜΕ, με την στήριξη του ΛΑΟΣ κλπ. χάνει καθημερινά την επαφή του με την κοινωνία.

Η κρίση δείχνει όμως και την αποτυχία όσων υπόσχονταν «ανώδυνες» διεξόδους. Της άθλιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που τη μια μέρα κάνει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και την άλλη ψελλίζει δήθεν κάτι για «αντίσταση». Του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ούτε καν μιλάει για κρίση του καπιταλισμού, ούτε βάζει στο στόχαστρο την ΕΕ, ενώ παραδέρνει στην εσωτερική φαγωμάρα. Του ΚΚΕ, που παρά τις «ταξικές» κορώνες, παραμένει πιστό στην αλλαγή μέσα από τις εκλογές και υπόσχεται ουτοπίες για «Λαϊκή Εξουσία-Οικονομία» χωρίς ανατροπή του καπιταλισμού. Την ίδια στιγμή, καθημερινά διασπάει τους αγώνες, συκοφαντεί όσους διαφωνούν με το «αλάθητό» του, λιβανίζει τα αποκρουστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».


ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ



Από τη μία, η οικονομική-κοινωνική ελίτ και τα «παπαγαλάκια» της στα ΜΜΕ - από την άλλη, η αγωνία της κοινωνίας: το χάσμα βαθαίνει καθημερινά και απ’ αυτό μπορούν και πρέπει να ξεπηδήσουν μεγάλοι αγώνες, όπως έχουν ξεκινήσει σε όλο τον κόσμο, από την Λατινική Αμερική μέχρι την Ασία.

Δεν χωρούν αυταπάτες. Δεν υπάρχει κανένας «Μεσσίας» που θα μας σώσει. Οι θυσίες που μας ζητούν δεν σημαίνουν έξοδο από την κρίση. Όπου έχει επέμβει το ΔΝΤ, είχαμε οικονομική καταστροφή, αύξηση του δημόσιου χρέους (αλλά κανονική αποπληρωμή του!), τσάκισμα της βιομηχανικής παραγωγής, εκτόξευση της ανεργίας, φτώχεια και εξαθλίωση... Έχουμε λοιπόν να διαλέξουμε: ή το κεφάλαιο θα σωθεί, ρίχνοντάς μας στη βαρβαρότητα - ή εμείς οι εργαζόμενοι, με αποφασιστικούς αγώνες, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, στην ενότητά και την αυτοοργάνωσή μας.

Δεν κάνουμε καμιά θυσία για τα κέρδη και το χρεοκοπημένο σύστημά τους. Τα ελλείμματα, τα χρέη, την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν. Είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, οι παραγωγοί του πλούτου. Δεν ζητιανεύουμε. Παλεύουμε για τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση: ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας, στηριγμένο σε μια άλλη διαχείριση της οικονομίας, στον εργατικό έλεγχο, για να ικανοποιηθούν οι επείγουσες κοινωνικές ανάγκες.



Μέσα απ’ αυτούς τους αγώνες, πρέπει να ορθώσουμε ξανά την απάντηση και τις αξίες του εργατικού κινήματος. Οι αδερφοί μας εργάτες στο Σικάγο το 1886, οι ματωμένες Πρωτομαγιές της παγκόσμιας εργατικής τάξης, δεν έφεραν μόνο το 8ωρο, αλλά κυρίως στέλνουν το μήνυμα της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα για μια άλλη κοινωνία. Δεν μπορούμε να σωθούμε από την κρίση αν δεν φτάσουμε στην ανατροπή του καπιταλισμού, στην εγκαθίδρυση μιας εξουσίας των εργαζομένων, ανοίγοντας τον δρόμο για μια κοινωνία δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Μια σοσιαλιστική κοινωνία που τίποτα κοινό δεν έχει με τα εκτρώματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αλλά θα θεμελιώνεται σε όργανα εργατικής δημοκρατί­ας και αυτοδιαχείρισης, με δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες πολύ ανώτερα κι απ’ τις πιο ανεπτυγμένες αστικές δημοκρατίες. Με μια πλήρως αναδιαρθρωμένη οικονομία, κοινωνικοποιώντας τις μεγάλες επιχειρήσεις στους τομείς-κλειδιά (τράπεζες, με­ταφορές, επικοινωνίες, ενέργεια κλπ.), βάζοντας όλες τις μεγάλες κοινωνικές επιλογές (ενεργειακή και βιομηχανική πολιτική, διατροφή και υγεία, περιβάλλον και οικολογία, πολι­τισμός κλπ.) κάτω από έναν συλλογικό δημοκρατικό σχεδιασμό.



ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και όλων των βασικών τομέων της οικονομίας, κάτω από εργατικό έλεγχο

Απαγόρευση των Απολύσεων

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας

www.okde.gr – ergatikipali@okde.gr