Ούτε μια συγγνώμη

Ούτε μια συγγνώμη

Κάποτε το να δηλώνεις δημοσιογράφος προκαλούσε σεβασμό. Σήμερα προκαλεί χλεύη. Κάποτε ως απόδειξη αληθείας ήταν το να πει κάποιος: «Το άκουσα στις ειδήσεις», ή «Το διάβασα στην εφημερίδα». Σήμερα τα ίδια επιχειρήματα προκαλούν τουλάχιστον σκεπτικισμό ως προς την ακρίβεια αυτών που λέγονται ή γράφονται από δημοσιογράφους. Δυστυχώς κύριοι και μοναδικοί υπεύθυνοι για την κατάντια του κλάδου μας είμαστε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι. Τρανό παράδειγμα ανυποληψίας του επαγγέλματος (για λειτούργημα δεν μπορεί να μιλά πια κανείς
μας ούτε για πλάκα) τα σχετικά με την τελευταία υπόθεση «τρομοκρατίας». Δεν είναι μόνο το ότι τα όσα σερβίρει η αστυνομία ή το αρμόδιο υπουργείο θεωρούνται «είδηση» που δεν χρειάζεται καν επαλήθευση. Το κυριότερο είναι πως καταπατείται κάθε έννοια δεοντολογίας. Οι συλληφθέντες είναι τρομοκράτες επειδή το λέει η αντιτρομοκρατική. Η δε δικαιολογία των δημοσιογράφων που αναπαράγουν τα εκ της αντιτρομοκρατικής εκπορευόμενα είναι: «αυτά μου λένε, αυτά λέω». Μερικοί, οι πιο έντιμοι, επικαλούνται το ότι αν δεν τα πουν θα
απολυθούν και τέτοιες μέρες και με τέτοια κρίση άντε να βρεις δουλειά. Ετσι όμως όχι η δημοσιογραφία δεν προάγεται (εδώ που φτάσαμε ποιος την χέζει), αλλά ούτε καν η στοιχειώδης αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου.

Θα μπορούσα να αναφέρω χιλιάδες παραδείγματα αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς δημοσιογράφων. Ακόμα περισσότερα παραδείγματα μαλακιών που έχουν πει και έχουν γράψει δημοσιογράφοι. Δεν το κάνω επειδή το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Άλλωστε όλοι μας ξέρουμε παραπάνω από δέκα τέτοια παραδείγματα. Θα πω όμως πως αυτός που δεν διδάσκεται από τα λάθη του είναι ή μαλάκας ή απατεώνας.

Πριν μερικά χρόνια είχαμε ζήσει ανάλογες καταστάσεις με τις συλλήψεις αυτών που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη» και τον «ΕΛΑ». Ακολούθησαν δίκες, τις οποίες έτυχε να παρακολουθήσω. Μερικοί από τους «τρομοκράτες» αθωώθηκαν ομόφωνα. Και ρωτώ: Ενας, έστω ένας, από όσους είχαν αποκαλέσει τον Γιάννη Σερίφη ή τον Μιχάλη Κασίμη «τρομοκράτη» ένιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη μετά την ομόφωνη αθώωσή τους όχι σε μία, αλλά σε τρείς δίκες; Όχι, από τους ίδιους, αλλά από τους αναγνώστες ή τους ακροατές του που
παραπληροφόρησε. Δεν ξέρω ούτε έναν. Υπάρχει έστω και ένας από αυτούς που αποκαλούσαν «τρομοκράτη» τον Κώστα Αγαπίου να έχασε έστω κι ένα δευτερόλεπτο ύπνου επειδή ο «τρομοκράτης» πέθανε με αυτή τη ρετσινιά πριν ολοκληρωθεί η δίκη του; Μα τι είναι αυτά που λέω τώρα;

Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Υγ1. Προσυπογράφω την «Προς το Εποπτικό Όργανο Δεοντολογίας και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ”, επιστολή των εννέα συναδέλφων.

Υγ2. Αναφέροντας την «17Ν» θυμήθηκα και την πρόταση που είχε γίνει στον τότε και νυν υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοίδη να πρωταγωνιστήσει σε ταινία του Χόλυγουντ με θέμα την εξάρθρωση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα υποδυόμενος τον εαυτό του. Τι έγινε υπουργέ; Δεν προχώρησε η ταινία, ή οι αμερικάνοι βρήκαν καλύτερο ηθοποιό από σένα;

syspeirosi.wordpress.com