«Η Καταστολή του Μικροαστού»

Η σύλληψη των έξι κατηγορουμένων έγινε και προβλήθηκε με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκριμένη χρονική στιγμή. Κάτι σαν σκηνοθετημένη σκηνή δράσης από Αμερικάνικο σινεμά. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με πραγματικούς ανθρώπους, με συντρόφους μας και όχι με ηθοποιούς…

Παράλληλα με την σύλληψη τους από τις αρχές ασφαλείας, έχει εξαπολυθεί μια συντονισμένη εκστρατεία για την ηθική τους εξόντωση. Το χορό σέρνουν τα αστικά ΜΜΕ ηλεκτρονικά και έντυπα, καθώς και πλήθος «πηγές» και «ενημερωτικά blog».

Το όργιο φημολογίας και συκοφάντησης που στήθηκε γύρω από τη ζωή και τη δράση αυτών των ανθρώπων έχει αιτία και εξυπηρετεί σκοπούς συγκεκριμένους.

Πρόκειται για άτομα που άλλος λίγο άλλος πολύ, έχουν αμφισβητήσει το κράτος και τις δομές του έτσι όπως αυτό υπάρχει στη σύγχρονη Ελλάδα. Είναι άνθρωποι με συγκεκριμένη πολιτική άποψη, συγκεκριμένη δράση και αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας μας.

Ακόμη και με τα μέτρα της αστικής δικαιοσύνης, ακόμη και με τους ισχύοντες νόμους του αστικού κράτους, τόσο η σύλληψη και κράτηση τους, αλλά πολύ περισσότερο η δημόσια διαπόμπευση και η λασπολογία γύρω από το όνομα τους, είναι άδικη, ανήθικη και ενδεχομένως παράνομη.

Βάση των όσων έχω δει ή ζήσει τα τελευταία χρόνια, αλλά και γνωρίζοντας στοιχειωδώς τους ισχύοντες νόμους και τον τρόπο που αυτοί εφαρμόζονται , η έκβαση των υποθέσεων τους είναι προδιαγεγραμμένη. Οι άνθρωποι αυτοί, οι σύντροφοι μου, θα περάσουν πολλά χρόνια στη φυλακή.

Θα πάνε φυλακή γιατί αμφισβήτησαν τους νόμους και τους κανόνες που έχουν τεθεί από το κράτος των λίγων ισχυρών στη κοινωνία των πολλών και των αδύνατων.

Θα πάνε φυλακή γιατί αμφισβήτησαν θεσμούς κι αξίες που με το στανιό έχουν επιβληθεί και που στόχο έχουν να εξασφαλίζουν την ευημερία κάποιων ελάχιστων, με τίμημα τα βάσανα και την οδύνη εκατομμυρίων άλλων.

Θα πάνε φυλακή γιατί αμφισβήτησαν ότι ο μοναδικός τρόπος δόμησης μια σύγχρονης κοινωνίας ανθρώπων, είναι η κλεψιά, η αδικία, η εκμετάλλευση και η ιδιοτέλεια.

Το ζήτημα σύντροφοι και φίλοι μου, είναι πως ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ανέχεται ή ακόμη και συναινεί σε τέτοιες μεθοδεύσεις . Σ΄ αυτό το επίπεδο θα πρέπει να δοθεί η μάχη ώστε η σύγχρονη κοινωνία των ανθρώπων να μην λειτουργεί ως όχλος σε Ρωμαϊκή αρένα που περιμένει να δει θηρία να ξεσκίζουν τους «περιθωριακούς» κι «επικίνδυνους τρομοκράτες».

Δεν τρέφω αυταπάτες, ούτε περιμένω να δω καμιά διαδήλωση 50.000 – 100.000 ανθρώπων που ξαφνικά αποφάσισαν να αφήσουν τους καναπέδες και να βοούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, ακόμη κι αυτά τα λίγα που θεωρούνται αυτονόητα στο νομικό πλαίσιο της αστικής μας δημοκρατίας.

Τα ΜΜΕ και οι πάμπλουτοι ιδιοκτήτες τους κάνουν αυτό που τους συμφέρει. Δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας, βομβαρδίζουν την κοινωνία με πληροφορίες και ειδήσεις διανθισμένες με εικόνες τέτοιες και με τέτοιο τρόπο δοσμένες ώστε να επηρεάσουν το θυμικό του αναγνώστη τηλεθεατή ακροατή.

Συνεργάζονται με τη κρατική εξουσία πέρα κι έξω από κάθε έννοια νομιμότητας ή δεοντολογίας προκειμένου να δημιουργήσουν ευνοϊκό για τα αφεντικά τους κλίμα αλλά και να χτυπήσουν υψηλές ακροαματικότητες – τηλεθεάσεις.

Οι διάτρητοι σκουριασμένοι τενεκέδες και οι διαβρωμένοι κάλυκες σε πρώτο πλάνο, πείθουν αυτούς που θέλουν να πειστούν.

Υπογείως όμως αυτό που κάνουν, είναι να καλλιεργούν το φόβο ότι το παντοδύναμο κράτος έχει τους τρόπους και τα μέσα να κάνει ότι θέλει ,σε όποιον θέλει, όποτε θέλει.

Γι αυτό σκύψτε το κεφάλι, καθίστε στα αυγά σας, μην δείτε ξαφνικά τη φωτογραφία σας ή του παιδιού σας ανφάς και προφίλ στο site της ΕΛ.ΑΣ και κατ επέκταση στα κεντρικά δελτία, καθώς και καμιά κάμερα του Mega να κόβει βόλτες στη κρεβατοκάμαρα σας ή κανένα μπάτσο να σκαλίζει τα συρτάρια σας.

Αυτό είναι το νόημα και η ουσία. Καταστολή δεν δέχεσαι μονάχα στο δρόμο όταν εξεγερθείς, αποτελεσματικότερη και ευκολότερη είναι η μαζική καταστολή που δέχεται σε μικρές υπολογισμένες δόσεις όλη η κοινωνία με το να της καλλιεργούν τις φοβίες κι ανασφάλειες ώστε να τη καταστήσουν πειθήνια, δουλική και υποταγμένη.

Είναι η καταστολή του μικροαστού ώστε να ΜΗΝ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ, να ΜΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ, να ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ καν να ονειρευτεί ένα παρόν ή ένα μέλλον καλύτερο, διαφορετικό από αυτό που του προδιαγράφουν.