Η άποψη Ζίζεκ για την πραγματικότητα.

Πραγματικότητα είναι αυτό που πρέπει να χωρέσει στις συγκεκριμένες συντεταγμένες αυτού που είμαστε σε θέση να δεχθούμε ως πραγματικό. Ο Ρίτσαρντ Φέυνμαν είπε για την κβαντική Φυσική ότι μπλοφάρουμε. Εννοούσε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προτείνουμε εξισώσεις που περιγράφουν πως αλληλεπιδρούν τα σωματίδια. Το να την καταλάβουμε πραγματικά θα σήμαινε να μεταφράσουμε την πραγματικότητα των εξισώσεων της σε απτή αίσθηση. Είναι ενάντια στις αισθήσεις μας. Πως να δεχθείς ότι ένα σωματίδιο μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε δυο θέσεις, ότι ο χρόνος μετράει ανάποδα κλπ. Μπορείς με έναν αυθαίρετο τρόπο αλλά όχι να το εγγράψεις ως πραγματικότητα. Επειτα μιλάμε για την βιογενετική και καταδικάζουμε την προοπτική να μπορεί κάποιος να προκαθορίσει το χρώμα των ματιών του παιδιού του κοκ. Ακόμα και ο πιο διαφωτιστικός διανοούμενος ο Χάμπερμας ισχυρίζεται πως πρέπει να σταματήσουμε γιατί αν πάμε πολύ μακριά με την βιογενετική θα υπονομεύσουμε την αίσθηση αυτονομίας και ελευθερίας. Νομίζω πως δεν είναι εύκολο να πάρεις μια τέτοια θέση. Υποθέστε πως είμαι από τη φύση μου τεμπέλης. Ας πούμε ότι παίρνω ένα χάπι που αυξάνει την εργατικότητα ή την μνήμη μου για να πετύχω το στόχο μου, ενώ εσείς κάνετε το ίδιο τίμια – με σκληρή σκληρή εργασία. Αμέσως θα πούμε ότι ο νικητής είστε εσείς γιατί πετύχατε με φυσικό τρόπο. Θα μπορούσα να σας απαντήσω, όμως, ότι πήρα όλα αυτά τα χάπια και ξόδεψα πολύ λιγότερο κόπο από εσάς, επειδή η χρήση χημικών δεν επηρεάζει τη δυνατότητα μου να βελτιώσω τις ψυχολογικές μου ικανότητες. Αν μπορώ να αποδείξω ότι οι πράξεις μου δεν καθορίζονται μόνο από την ελεύθερη βούληση, αλλά και από τη χημεία, τότε ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις δυο μεθόδους;