Ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης?

 Μερικές φορές η ίδια η πραγματικότητα όχι μόνο είναι εντελώς απίστευτη, αλλά χρησιμοποιείται ακριβώς το απίστευτο για να την κάνει ανεκτή. ‘Εχω την εντύπωση ότι αυτό ακριβώς γίνεται με την καμπάνια “ψυχολογικού πολέμου” κατά του ελληνικού λαού, που έχει εξαπολυθεί για να τον κάνει να αποδεχθεί πράγματα, μέτρα και πολιτικές εκτός πάσης λογικής. Tείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι αυτή η καμπάνια είναι σε μεγάλο βαθμό σχεδιασμένη, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι όσοι συμμετέχουν γνωρίζουν τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται.
Είναι τόσο τρομακτικές οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον ελληνικό λαό ώστε αφενός του προκαλούν έναν παραλυτικό τρόμο, αφετέρου τον σπρώχνουν στην αβάσιμη, αλλά εξίσου παραλυτική ελπίδα ότι μπορεί να ξυπνήσει κάποια μέρα και να διαπιστώσει ότι επρόκειτο για κακό όνειρο. Αυτό μεταφράζεται σε παράλυση του υποκειμένου και στροφή σε αναζήτηση βασικά ανύπαρκτων ατομικών λύσεων. Η επικοινωνιακή αυτή επίθεση έχει εξαπολυθεί από κέντρα που συντονίζονται με την κερδοσκοπία, η επικοινωνιακή αλληλοτροφοδοτήθηκε επί μήνες με την κερδοσκοπική επίθεση.

‘Όταν η κυβέρνηση έλεγε το φθινόπωρο ότι είμαστε στο κατώφλι της χρεωκοπίας, στην εντατική,ή στον Τιτανικό, οι πληροφορίες αυτές δεν ήταν μόνο εσωτερικής χρήσεως, ήταν και διεθνούς. Τροφοδοτούσαν με πυρομαχικά τον κερδοσκοπικό πόλεμο κατά της Ελλάδας, αλλά και ενέτειναν την απομόνωση της Αθήνας εντός της ΕΕ. Με τη σειρά τους, οι νέες τιμές των σπρεντς που προέκυπταν έδιναν αντικειμενική υπόσταση στον ισχυρισμό ότι έχουμε χρεωκοπήσει.

Αν με κάποιο τρόπο οι επικοινωνιακοί “συγκοινωνούσαν” με τους οικονομικούς συμβούλους της κυβέρνησης, τότε μπορούμε να φανταστούμε και σε ποιό σημείο παράγεται το χρήσιμο βραχυκύκλωμα. Μια τέτοια καμπάνια θυμίζει κάπως την περίπλοκη διαφημιστική καμπάνια ορισμένων καπνοβιομηχανιών, που χρησιμοποιούν τον φόβο από τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου για να αυξήσουν το άγχος και την κατανάλωση καπνού! Tέτοιες μέθοδοι νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, έχοντας ως αποτέλεσμα την αύξηση του φόβου, του ατομικισμού, του πένθους και της ενοχής.

Ουσιαστικά επιχειρείται οι ‘Ελληνες, μην αντέχοντας αυτό που τους προτείνουν ως αναπόφευκτο μάλιστα, να κλείσουν τα αυτιά τους, να αρνηθούν τη λογική επεξεργασία των πληροφοριών που δέχονται και να μην αντιδράσουν, ή να αντιδράσουν καθυστερημένα. ‘Ηδη άλλωστε έγινε η πρώτη μελέτη του αποτελέσματος, που επιβεβαιώνει όσα προηγουμένως εκθέσαμε, στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου (βλ. το άρθρο της Αγγέλας Νταρζάνου στον Κόσμο του Επενδυτή, 8.5.2010).

Σφαγή εργαζομένων και συνταξιούχων

Δέστε π.χ. τα μέτρα για το ασφαλιστικό. Ο γράφων δεν είναι ειδικός στο θέμα. ‘Οποιος όμως διαβάσει προσεκτικά τους λίγους έντιμους ειδικούς και δημοσιογράφους που διαθέτει η χώρα για το θέμα, όπως ενδεικτικά αναφέρουμε η Αστέρω Χριστοδουλίδου στο Παρόν, η Ρούλα Σαλούρου στον Κόσμο του Επενδυτή, ο Γιώργος Ρωμανιάς, ο Σάββας Ρομπόλης και μερικοί ακόμα, βγάζει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο προβλέπει τη γενοκτονία των συνταξιούχων, δηλαδή και των σημερινών εργαζομένων, που ενίοτε, βλακωδώς τους έπεισαν ότι το κοντέρ της ζωής τους θα μείνει αιωνίως κολλημένο στα νιάτα τους. Πρακτικά μειώνονται στο μισό οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων και για τους καινούριους, που είναι τώρα μέχρι 45 χρονώ, προβλέπεται περίπου, σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας, η ουσιαστική κατάργηση των συντάξεων. Σα να μη φτάνουν αυτά, περιορίζονται τρομακτικά οι αποζημιώσεις απόλυσης, τη ευγενεί φροντίδει του εγχώριου ΣΕΒ, που φαίνεται ότι άνοιξε τα μάτια της τρόικας για τις λεπτομέρειες του συστήματος απολύσεων στην Ελλάδα, ενώ καταργούνται και οι συλλογικές συμβάσεις. Καταργείται επίσης η προτεραιότητα των απαιτήσεων των εργαζομένων στις περιπτώσεις πτωχεύσεων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση στην ελληνική ιστορία. Μιλάμε για γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων, διερωτάται όμως κανείς μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για γενοκτονία των Νεοελλήνων;

Επειδή είπαμε στηρίζουν τον παραλογισμό στον … εαυτό του, υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία. Μα τέτοια μέτρα συνιστούν ήδη χρεωκοπία. Τι περισσότερο θα πάθαινε ο ελληνικός λαός από μια χρεωκοπία; Πως έχουμε φτάσει άραγε στο σημείο μια ελληνική κυβέρνηση, ‘Ελληνες Υπουργοί και βουλευτές να υποστηρίζουν τέτοια πολιτική; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είπε προ μηνών ότι κάποιες δυνάμεις έκαναν την Ελλάδα πειραματόζωο. Το ερώτημα είναι όμως τι κάνει η κυβέρνηση. Βοηθάει ή ανθίσταται σε αυτές τις δυνάμεις; Αν αύριο, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον ανακηρύξουν και επισήμως δούλους τους μέχρι χθες ‘Ελληνες πολίτες, τι θα μας πει η κυβέρνηση; ‘Ότι πρέπει να υπακούσουμε για να μην καταστραφούμε.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει πράξει πάρα πολλά για να μην βρεθεί στη θέση που τελικά βρέθηκε, έναντι των αγορών και της ΕΕ. Αλλά και αν δεχθούμε ότι έφτανε εκεί, δεν έπρεπε κάπου η πίεση να βρει τη σπονδυλική της στήλη; Στη σημερινή κατάσταση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών η απειλή μιας παύσης πληρωμών θα ήταν πολύ αποτελεσματική, γιατί θα οδηγούσε σε τεράστια προβλήματα τις τράπεζες. Δεν είναι καλό να φτάνει κανείς σε αυτό το σημείο, αλλά επιτέλους δεν μπορεί να αφήνεται να καταστρέφεται η χώρα του.

Δεν είναι μόνο που τα μέτρα αυτά θα τσακίσουν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, θα τσακίσουν και την ελληνική οικονομία! Είναι μια γιγαντιαία κυκλική και όχι αντικυκλική παρέμβαση, που θα οδηγήσει σε κραχ την οικονομία. ‘Ηδη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσφεύγει το ίδιο στην απάτη για την οποία αυτοκατηγούνται κατά καιρούς οι ‘Ελληνες αρμόδιοι. Παραποίησε τα στοιχεία του πληθωρισμού, όπως αποκάλυψε ο Κώστας Τσουπαρόπουλος στον Κ.τ.Ε. για να αποδείξει ότι το πρόγραμμα είναι βιώσιμο. Προσέξτε βιώσιμο όχι ως προς την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά βιώσιμο ως προς την προοπτική μείωσης του χρέους. Ως αποτέλεσμα των μέτρων, το χρέος θα αυξηθεί.

Οικονομικό πρόγραμμα χρεωκοπίας, όχι σωτηρίας

‘Ετσι φτάνουμε στον επόμενο παραλογισμό: ένα πρόγραμμα που συντάχθηκε για να αποφύγουμε τη χρεωκοπία μας οδηγεί στη χρεωκοπία! Γιατί όμως αφού εκεί οδηγούν τα πράγματα, δεν μας αφήνουν να χρεωκοπήσουμε τώρα; Για να γίνει η χρεωκοπία με τους δικούς τους και όχι με τους δικούς μας όρους. Για να αγοράσουν ότι αξίζει στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν όσο μπορούν τις τράπεζές τους. Η κυβέρνηση ήδη προσέλαβε τη γαλλική Λαζάρ για την αναδιάρθωση του χρέους. Τώρα θα γίνουμε κακοί, αν υποθέσουμε ότι ένας Εβραίος τραπεζίτης με εμπειρία ενός αιώνα θα πάρει “και τα σώβρακα” των Ελλήνων διαπραγματευτών, προτού αυτοί προλάβουν να πούν κίμινο; Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι γίνεται κάποια διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς, πράγμα διόλου βέβαιο.

Η στρατηγική που ακολουθείται κατά της Ελλάδας δεν αποβλέπει βέβαια στην … σωτηρία της, την καταστροφή της προετοιμάζει. Δεν περιορίζεται άλλωστε στην οικονομία. Διερωτάται κανείς προς τι η σπουδή με τον Καλλικράτη; ‘Ολο για διαβουλεύσεις ακούμε, αλλά ένα μόνο κόμμα και πιο συγκεκριμένα ένας άνθρωπος, ο κ. Ραγκούσης, αλλάζει βίαια όλο τον αυτοδιοικητικό χάρτη της Ελλάδας. Για ποια αυτοδιοίκηση άλλωστε μιλάμε, η αυτοδιοίκηση προϋποθέτει, αν μη τι άλλο, κοινότητα, δεν μπορεί η εκπροσωπούσα αρχή να είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, ή να ψηφίζουν οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής υποψήφιο Πρωθυπουργό με τον τίτλο του Δημάρχου Αθηναίων! Εν πάσει περιπτώσει, γιατί η κυβέρνηση δεν φροντίζει να λειτουργήσουν οι υπάρχοντες θεσμοί του κράτους, που τελούν σε παράλυση, αντί να πειραματίζεται; Το ελληνικό κράτος υφίσταται μια τεράστια πίεση από πάνω, τις αγορές και την ΕΕ, στην οποία η πολιτική μας ηγεσία λυγίζει. Μήπως θα ήταν καλό να μην το κάνουμε σάντουιτς, δημιουργώντας μεγάλα υποκράτη και από κάτω;