Η απεργία είναι δικαίωμα, αρκεί να μην ασκείται…

Χάος και ταλαιπωρία, ταλαιπωρία και χάος. Αυτή είναι τη σήμερον ημέρα και σχεδόν μόνιμα η αντιμετώπιση των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων από μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Με την εικόνα, τον τίτλο, το σχόλιο, να περιγράφουν με τα μελανότερα των χρωμάτων τις συνέπειες μιας απεργίας στους χρήστες των υπηρεσιών που δεν παρέχονται εξαιτίας της.Και να αγνοούν, ή να υποβαθμίζουν, τον όγκο και την αποφασιστικότητα των απεργών, τους λόγους για τους οποίους κανονικοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οικογενειάρχες που έχουν ανάγκη και το τελευταίο ευρώ οι περισσότεροι, θυσιάζουν το μεροκάματο και την ησυχία τους και τρέχουν στους δρόμους και στους καταπέλτες.
Θα πει κάποιος ότι τα ΜΜΕ είναι ελεύθερα και ελευθέρως διαμορφώνουν άποψη για όσα συμβαίνουν. Λάθος κάνει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί και κανείς –εκτός από τον Αλαφούζο- να υπαγορεύει στον Σκάι, για παράδειγμα, πώς θα αντιμετωπίσει την απεργία της ΠΕΜΕΝ, της Στέφενσων ή της ΟΛΜΕ. Όπως δεν μπορεί και κανείς να εισάγει καινά δαιμόνια, ζητώντας ας πούμε ίσο χρόνο στα ΜΜΕ για απεργούς και ταλαιπωρούμενους από την απεργία. Ή απαιτώντας να καλύπτεται μια απεργία και ως απεργία και όχι κυρίως ή μόνο ως γενεσιουργή αιτία χάους και ταλαιπωρίας.


Από την άλλη, όμως, δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε ότι η λογική που θέλει τις απεργίες αιτία δεινών, ξένο σώμα προς τη δημοκρατική ομαλότητα, έφοδο στη ζωή των πολλών από τους λίγους, δεν είναι τέκνο του κρίνου. Η δεξιά κάποτε αντιμετώπιζε κάθε απεργία διά ροπάλου και φακελώματος, το ΠΑΣΟΚ αργότερα με τις θεωρίες των ρετιρέ, τους προνομιούχους και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Ο Πεταλωτής σήμερα, κατ’ εντολήν του κυρίου Παπανδρέου προφανώς, κάνει λόγο για κατάργηση των εργασιακών σχέσεων (διά της απεργίας!) από 'κείνους που απεργούν. Ενώ ο μύθος της προστασίας του δικαιώματος της απεργίας, αλλά και του δικαιώματος της εργασίας (δηλαδή των απεργοσπαστών) διακινείται ακόμα και στις μέρες μας.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν λοιπόν. Η απεργία είναι δικαίωμα, αρκεί να μην ενοχλεί κανέναν και κυρίως τα αφεντικά και την κυβέρνηση. Επίσης να μην κριθεί παράνομη και καταχρηστική. Επίσης να μην περιφρουρείται. Επίσης να συμφωνούν μ’ αυτή τουλάχιστον κάνα δυο μεγάλα ΜΜΕ. 
Και τελικώς αρκεί να μην ασκείται