«Παραβιάζει την νομιμότητα η ΕΛ.ΑΣ. με τις μαζικές προσαγωγές»

Την καινοφανή πρακτική της αστυνομίας, που προσχωρά σε μαζικές προσαγωγές πριν και κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, καταδικάζει η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Με αφορμή συνεχή τον τελευταίο καιρό κρούσματα μαζικών προσαγωγών (π.χ. 800 προσαγωγές μόνο στις 6 Δεκεμβρίου 2009, επέτειο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου, αλλά και προληπτικές συλλήψεις κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων), η Ενωση ξεκαθαρίζει ότι η ΕΛ.ΑΣ παραβιάζει τη νομιμότητα στον βωμό προφανών σκοπιμοτήτων. Εν όψει μάλιστα των νέων συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών, τονίζει πως «η αντιμετώπιση της διογκούμενης έντασης της κοινωνικής διαμαρτυρίας στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης ούτε δικαιολογεί ούτε επιτρέπει την αναίρεση των εγγυητικών λειτουργιών του Συντάγματος στο πλαίσιο της προσαγωγής». «Δεν υπάρχει "ολίγη" παραβίαση των δικαιωμάτων, ούτε η παραβίαση μετριέται σε ώρες ταλαιπωρίας του πολίτη. Πολύ περισσότερο που η προσωρινή σύλληψη αφήνει ίχνη στη ζωή των πολιτών, αφού ο -και μία φορά- προσαχθείς θα είναι πάντα, για τις διωκτικές και δικαστικές Αρχές, προσαχθείς, δηλαδή "ύποπτος που τη γλίτωσε"», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Ενωσης. Σύμφωνα με την Ενωση (αλλά και τον Συνήγορο του Πολίτη), η προσαγωγή, που είναι στην πραγματικότητα ολιγόωρη σύλληψη, πρέπει πάντα να είναι επαρκώς αιτιολογημένη, με αναγωγή σε εξατομικευμένες υπόνοιες τέλεσης συγκεκριμένου ποινικού αδικήματος. Δεν μπορεί να διενεργείται σε νομικό κενό, χωρίς εγγυήσεις και χωρίς παρουσία δικηγόρων (με το πρόσχημα του προσωρινού χαρακτήρα της). Ούτε φυσικά μπορεί να βασίζεται σε μια γενική αίσθηση επαγγελματικού ενστίκτου των αστυνομικών οργάνων, αδιόρατη διαίσθηση ή αφηρημένη υποψία τους, αλλά θα πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένη και απολύτως εξατομικευμένη», επισημαίνεται χαρακτηριστικά. Πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Αγγλία όρισε πως για την έρευνα και προσωρινή σύλληψη πολιτών πρέπει να είναι εξατομικευμένοι λόγοι που να τους καθιστούν ύποπτους για τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων. Δεν αρκεί η γενική αναιτιολόγητη αστυνομική έκφραση περί υποψιών, γιατί μια τέτοια κρίση είναι τόσο αόριστη και υποκειμενική, που είναι πιθανό να καθορίζεται από το χρώμα, την εμφάνιση ή την περιοχή στην οποία κινείται ο δήθεν «ύποπτος».