Γράμμα του Άρη Σειρηνίδη από τις φυλακές Κορυδαλλού

Με μια μεθοδευμένη αστυνομική, δικαστική και μιντιακή επιχείρηση που ξεκίνησε αμέσως μετά τη σύλληψή μου, το βράδυ της 3ης Μαΐου 2010, το κράτος, σε μια περίοδο έντασης της ταξικής σύγκρουσης, κατόρθωσε να με θέσει σε καθεστώς ομηρίας. Κινούμενη ανάμεσα στο ευτράπελο και το επιστημονικοφανές, η κατασκευή και διαχείριση της «υπόθεσής» μου καθιστά τη δίωξή μου διπλά παραδειγματική. Αφενός, με την έννοια του «παραδειγματισμού», καθώς επιδιώκει να με παραδειγματίσει για τη σταθερή και αταλάντευτη επιλογή μου, 17 χρόνια τώρα, να βρίσκομαι στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος, εκεί όπου ορίζει η ταξική μου θέση και συνείδηση, ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρχία και την κρατική τρομοκρατία.

Παραδειγματική, αφετέρου, της νέας εποχής καταστολής στον καιρό του ΔΝΤ, του ολοκληρωτικού πολέμου που κεφάλαιο και κράτος έχουν κηρύξει στην κοινωνία. Παράλληλα με τις δομικές αδυναμίες του καπιταλιστικού συστήματος, η τρέχουσα οικονομική κρίση αποκαλύπτει τον επίπλαστο και συγκυριακό χαρακτήρα της ίδιας της αστικής δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ, η ΕΕ και οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους επιχειρούν να επιβάλλουν καθεστώς καπιταλιστικού οικονομικού ολοκληρωτισμού, την ίδια στιγμή ο μανδύας της δημοκρατίας πέφτει. Τότε ακόμα και τα πιο χονδροειδή σενάρια, αντάξια χωροφυλακής της μεταεμφυλιοπολεμικής περιόδου, «δένονται» με την «αδιάσειστη έρευνα DNA» στα εργαστήρια της ΓΑΔΑ.

Δεν θα επιμείνω στην καταφανή καταπάτηση οποιουδήποτε νομικού ή άλλου προσχήματος στη διαχείριση της «υπόθεσής» μου, στο γεγονός ότι η φυλάκιση μου είχε προαποφασιστεί σε κάποιον όροφο της κρατικής ασφάλειας. Ούτως ή άλλως δεν αναγνωρίζω καμία νομιμότητα σ’ αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Σε εκείνους, όμως, που με τη φυλάκισή μου προσβλέπουν στον παραδειγματισμό μου, έχω να αντιτείνω το εξής: η φυλακή είναι για μένα ένα νέο πεδίο πάλης, μια πρόκληση αγώνα ενάντια στην «απόλυτη εξουσία της τάξης», ένα στοίχημα μετατροπής του πιο βάρβαρου θεσμού της κυριαρχίας σε εργαστήριο πολιτικής και ιδεολογικής μου ωρίμανσης. Όσο για το νέο κατασταλτικό δόγμα, μέσα στην εκδικητική μανία που το διακρίνει, δεν μπορεί παρόλα αυτά να κρύψει τον πανικό του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους μπροστά στο ενδεχόμενο μετατροπής της γενικευμένης κοινωνικής οργής σε κοινωνική εξέγερση.

Από την Α΄ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού υψώνω τη γροθιά μου στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου, σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, με τη βεβαιότητα ότι θα τους ξαναβρώ στο πεδίο του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, πιο αποφασισμένος, πιο μαχητικός και πιο δυνατός.



Άρης Σειρηνίδης



Κορυδαλλός, 09/06/2010