Σε μια κοινωνία που οι αρχαιότητες της (ορθός) φορολογούνται για την συντήρηση τους και δεν επιτρέπει στους πολίτες του κόσμου (εργαζόμενους και ανέργους, μετανάστες και τουρίστες) να τις δουν και να τις μελετήσουν χωρίς χρήματα και επιτρέπουν στους απογόνους όσων τις παρέδωσαν ερείπια να μην φορολογούνται αυτό είναι πολιτιστικό έγκλημα όταν σε ευρωπαϊκές χώρες τα περισσότερα μουσεία τα επισκέπτεσαι δωρεάν.
Σε μια κοινωνία που όσο σε καμία άλλη απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω, ένα κομμάτι πανί στο λαιμό να είναι αξεσουάρ αξιοπρέπειας και κύρους, εντιμότητας και επιρροής. Σε σύλληψη είναι απίστευτο.
Σε μια κοινωνία χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση της διδασκαλίας και εν γένη με κατακερματισμένο ιστό παιδείας με την παπαγαλία να είναι εισιτήριο εισόδου στους κόλπους της μελλοντικής εργασιακής δουλείας. Αναφορικά όμως με τα σχολεία θα κάνω ένα σχόλιο: Η ύπαρξη της τρίτης Λυκείου είναι έρμαιο στις ιδιωτικές σχολές επαγγελματικής κατάρτισης και εισαγωγής σε ανώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα, φυσικά αν θέλει ένα παιδί να σπουδάσει... Οπότε η μεγαλύτερη παραμύθα είναι η δωρεάν παιδεία και το ξέρουν καλύτερα οι μαθητές και οι γονείς.
Σε μια κοινωνία που είναι γαλουχημένη και οικοδομημένη με την καταστροφικά υλική φρασεολογία «κοίτα να μπεις στο δημόσιο και άσε εμένα…» παραπέμπει στον εγκαινιασμό των θεμελίων μιας κοινωνίας εγωιστικής τερματίζοντας τα όνειρα, τις ελπίδες και την δημιουργία, την αισιοδοξία και την αλλαγή από το χθεσινό ουσιαστικά μένοντας στην απραξία!!!!!
Σε μια κοινωνία που η λαϊκή μουσική της να είναι ακροάσιμη μόνο μετά από μεγάλες δόσεις χρωματισμένης αλκοόλης, τι περιμένεις; Που τα τραγούδια της, στην πλειοψηφία μιλούν για εκδίκηση, αγανάκτηση, ερωτική απόρριψη, μισογυνισμό και πουτανιά; ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ!
Σε μια κοινωνία που η έξοδος μιας 4μελης οικογένειας για Θέατρο μπορεί να αγγίξει τα 180 ευρώ συνολικά βγαίνοντας εκτός προϋπολογισμού για 2,5 μήνες. Το ‘‘σινεμά και σπιτάκι μετά...’’ είναι πλέον μύθος. Μην έχοντας έτσι την ανάλογη παιδεία που θα όφειλαν να έχουν και να βυθιστούν στις τηλεοπτικές σαβούρες με τις κοκαϊνομανείς ξεκολιάρες που εκμεταλλεύονται ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα!!!!!!!
Σε μια κοινωνία που το αντιαμερικανικό αίσθημα θεωρείται παγκόσμιος λίθος της πολιτικής της κουλτούρας, παραδόξως να είναι η πιο πιστά μιμούμενη από όλες στον τρόπο έκφρασης του αμερικανικού τρόπου ζωής.
Σε μια κοινωνία που της έχει επιβληθεί να ξεκινήσει από την αρχή την διεκδίκηση των εργασιακών κεκτημένων της τι περιμένεις; Όσα κατέκτησε με τον ιδρώτα και το αίμα των ίδιων και των προγόνων της είναι κλεμμένα και με τόκο ήδη επιστρεφόμενα κατά το ήμισυ.
Όταν μάλιστα πολλοί αναλυτές του οικονομικού ρεπορτάζ κάνουν λόγο για 10 έτη συνεχής βιοποριστικής κατάπτωσης κάνοντας στροφή 180 μοιρών στις αρχές της μεταπολεμικής περιόδου. Κοινωνίες Βαρόνων και δουλοπάροικων υπηκόων. Αφεντών και αφηνιασμένων πεινασμένων. Μα καλά αυτές οι κυβερνήσεις δεν σκάφτονται πως οι άνθρωποι νιώθουν αδύνατοι και ληθαργικοί όταν δεν υπάρχει τροφή και η ικανότητα τους για εργασία μειώνεται και αυτό επηρεάζει την οικονομία. Τόσο απλό δεν είναι;
Σε μια κοινωνία που ξέχασε πως είναι παιδιά μεταναστών. Πως οι γονείς τους ήταν μετανάστες. Πως οι παππούδες τους δεν γύρισαν από τα ξένα… (Γεια σου παππού Αποστόλη!)
Σε μια κοινωνία που οι σκηνοθέτες προβαίνουν σε ένα απίστευτο όργιο, της επιλογής των ηθοποιών στις τηλεοπτικές σειρές με κριτήριο όχι τις ερμηνευτικές ικανότητες αλλά την δημοσιότητα. Ενώ δεν δίνουν την δυνατότητα σε ταλαντούχους άνεργους ηθοποιούς να συμμετάσχουν σ’ αυτές βλέποντας ο κόσμος κάθε χρονιά π.χ. και 70 διαφορετικούς χαρακτήρες από αυτούς που κάθε χρόνο συνεχώς βλέπει.
Σε μια κοινωνία που οι τέχνες αντί να βασίζονται στην ανθρώπινη δημιουργία με βάση την ύψιστη πνευματική κατανόηση να πλαισιώνονται από τους σοβαροφανείς ηγεμόνες της στρατολογώντας άτεχνους θεωρητικούς “του πώς να βγάλεις γρήγορα, πρόχειρα και πολλά χρήματα κάνοντας ασχημισμένη ευσχημοσύνη ονομάζοντας την τέχνη”.
Σε μια κοινωνία που δεν σέβεται τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας σκιαγραφείται όχι μόνο το πολιτιστικό της επίπεδο (όπως σοφά διαπιστώνει ο Τζίμης Πανούσης) αλλά και ολόκληρος ο μηχανισμός μιας κοινωνίας που εμπεριέχει σύστημα υγείας, πολιτισμού, κοινωνικής ασφάλισης, βιοπορισμού.
Σε μια κοινωνία που έχουν αντικαταστήσει τα μυθιστορήματα και τα ποιήματα με σύγχρονα λατινοαμερικάνικα αυτοτελή τηλεοπτικά δράματα με έλληνες ηθοποιούς, τι περιμένεις;
Σε μια κοινωνία που οι νέοι της αυτοαποκαλούνται ευρωπαίοι και κοσμοπολίτες ενώ έχουν (καλώς) καταφέρει να μπουν σε πανεπιστημιακές σχολές και να μην έχουν διδαχτεί και αναγνώσει έναν παλαιό ή σύγχρονο Γάλλο, Τούρκο, Χιλιανό, Ολλανδό, Εβραίο, Ισπανό και Κινέζο ποιητή είναι ΕΓΚΛΗΜΑ!
Σε μια κοινωνία που η εκκλησία της προβαίνει σε δημόσια τηλεοπτική μαραθώνια επαιτεία σε μέρες χριστιανικής κατάνυξης κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα με πρωτοστάτες καλλιτέχνες που τις επόμενες μέρες είναι πρότυπα των παιδιών τους… τι περιμένεις;
Σε μια κοινωνία ο μισογυνισμός είναι σημείο αναφοράς του αντρισμού και αντίστοιχα ο σχεδιασμένος φεμινισμός της Barbie αναιρεί την ύπαρξη του αληθινού φεμινισμού από κοινωνικό κίνημα και η εξάλειψη της πανάρχαιας φυλετικής ανισότητας να μπερδεύεται με τρόπο αμφισβητούμενο και για τα δυο φύλα.
Σε μια κοινωνία που βλέπει ντοκιμαντέρ και συγκινείται για τα θύματα του β’ παγκοσμίου πολέμου ενώ δεν αντιδρά για τον πόλεμο στους αμάχους του Ιράκ, Αφγανιστάν και Παλαιστίνης από τους στρατούς κατοχής της Δύσης. Όχι να βγει τους δρόμους να διαδηλώσει αλλά τουλάχιστον να αναρωτηθεί τις πραγματικές αιτίες των παραπάνω ενεργειών.
Σε μια κοινωνία που το μοναδικά ελεύθερα αληθινό λειτούργημα της δημοσιογραφίας είναι αφισοκολλημένο στα γραφικά στενάκια των Χανίων, του Πειραιά, των Εξαρχείων και όλων των ακαδημαϊκών στεκιών. Αναρτημένο σε τοίχους όλης της Ελλάδας σε μορφή συνθημάτων και στην εκλεπτυσμένα μικρή μερίδα της ραδιοφωνικής δημοσιογραφίας και να μην είναι αναγνωρίσιμο από τις σχολές του ίδιου επαγγέλματος, τότε τι περιμένεις;
Σε μια κοινωνία που σατυρίζει με τον πιο άχρωμο τρόπο μέσα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις το παρελθόν ενός βασανισμένου λαού προκειμένου εντέχνως να μεταφέρει το μήνυμα του ‘‘κατανάλωσε’’ για να μην είσαι ‘‘παλαιών αρχών’’, τι περιμένεις;
http://tzimo-thema2.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.