Το πλήθος κόσμου που συνέρρευσε στο κέντρο της αθήνας για να εκφράσει ρητά, δυναμικά και βίαια την οργή ενάντια στην καταλήστευση των ζωών μας από το κράτος και το κεφάλαιο, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Μιλάμε για ένα ποτάμι κοινωνικής οργής που σκοπίμως και εκ των υστέρων, βαφτίζεται νορμάλ ειρηνική πορεία από τους θιασώτες του συστήματος εξουσίας που κλονίζεται πλέον ξεκάθαρα.
Σύντροφοι βρισκόμασταν στα πεζοδρόμια δεξιά και αριστερά από το μπλοκ των Καταλήψεων του Πολυτεχνείου στην οδό Σταδίου. Ήδη από τα Χαυτεία, τουλάχιστον 10 διμοιρίες πλησίασαν το σώμα της πορείας εκατέρωθεν και δημιούργησαν ένα ασφυκτικό κλοιό. Άμεσα ο κόσμος, οι διαδηλωτές ανταπάντησαν με κραυγές, βρισιές, γιούχα, μπουκάλια νερό και άλλα. Η έντονα προκλητική τους παρουσία συνεχίστηκε. Αρκετοί από εμάς με κόσμο που ήρθε από το μπλοκ του Πολυτεχνείου, προσπαθήσαμε να ανακόψουμε τις διμοιρίες απλώς παρατάσσοντας τα σώματα μας στο πεζοδρόμιο. "Έξω από την πορεία η Αστυνομία", φωνάζαμε όλοι μαζί.
Η απάντηση της αστυνομίας σε όλες αυτές τις προσπάθεις ήταν δακρυγόνα και ασφυξιογόνα μέσα στα μπλοκ των διαδηλωτών. Γενναία και αξιομνημόνευτη η στάση όλου αυτού του κόσμου, που με πενιχρά μέσα(μαντήλια, φουλάρια, μάσκες) κρατήθηκε στο δρόμο, απέναντι στα δηλητήρια. Φυσικά μετά από τις προκλήσεις των ΜΑΤ, προσπαθήσαμε να απωθήσουμε τις διμοιρίες με βροχή από πέτρες. Έγιναν εντονες συμπλοκές στα πεζοδρόμια της οδού Σταδίου σε 3-4 διαφορετικά σημεία, λίγο μετά τα Χαυτεία, στο ύψος της Κλαυθμώνος, στο ύψος της Τράπεζας της Ελλάδος.
Εκεί σύντροφοι στήσαμε οδόφραγμα στο πεζοδρόμιο, χρησιμοποιώντας ζαρντινιέρες με φυτά, ένα ψυγείο και τον όγκο του περιπτέρου. Για μερικά λεπτά οι διμοιρίες ήταν αποκλεισμένες και δέχονταν βροχή από πέτρες.
Έτσι φτάνουμε στη πλατεία Συντάγματος. Οι συγκρούσεις έχουν ξεκινήσει αρκετή ώρα πριν. Ήδη το ΠΑΜΕ, είχε πρωτοφανώς δυναμική στάση κάνοντας απόπειρα να καταλάβει τον εξώστη του προαυλίο χώρου του κοινοβουλίου, με αρκετό ανένταχτο κόσμο, για να αντιμετωπίσουν τις φυσουνιές πιπεριού από τα ΜΑΤ.
Ο όγκος της διαδήλωσης γίνεται εντυπωσιακά φανερός με την είσοδο μας στη Πλατεία Συντάγματος. Οι διαδηλωτές έχουν καταλάβει κάθε σπιθαμή του χώρου της πλατείας και των δρόμων πέριξ αυτής. Τα μπλοκ εκτείνονται μέχρι το τέρμα της οδού φιλελλήνων. Μια πολύ μεγάλη μάζα υπάρχει στην αρχή της μητροπόλεων και στη όθωνος. Μια ακόμα μεγάλη μάζα στην Αμαλίας στη στάση του Τραμ, είναι ο κόσμος που συνέχισε τις συγκρούσεις αργότερα προς Στύλους Ολυμπίου Διός και Συγγρού. Πολύς κόσμος βρίσκεται πάνω στη πλατεία, στην Αμαλίας μπροστά στο κοινοβούλιο καθώς και μπροστά στα ξενοδοχεία πολυτελείας που βρίσκονται στη σειρά, Μεγάλη Βρετάνια κλπ.
Οι συγκρούσεις με την αστυνομίας καθώς και οι επιθετικές κινήσεις ενάντια σε τραπεζες, κρατικά κτίρια, το φυλάκιο της βουλής πάνω στην Αμαλίας, τα ξενοδοχεία, γενικεύονται. Όλος ο κόσμος σαν μια γροθιά, την πέφτουμε στις δυνάμεις καταστολής όπου και αν βρίσκονται. Συγκρούσεις στις 4 γωνίες του Συντάγματος. Δεν συμμετέχουν μόνο ψημένοι μπαχαλάκιδες ή χούλιγκαν αντιεξουσιαστές που αρέσκονται στη τυφλή βια (όπως μας λένε ΜΜΕ). Συμμετέχει ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ. Άνθρωποι νέοι και γέροι, με μάσκες και χωρίς, με μαντήλια ή με γυμνά πρόσωπα. Επιτεθέμεθα στα ΜΑΤ για να τα απωθήσουμε, για να προσεγγίσουμε το κτίριο της Βουλης, γιατί η καταστολή, ο στρατός κατοχής της δημοκρατίας είναι το τελευταίο καταφύγιο της εξουσίας στους δύσκολους καιρούς για αυτήν. Στη μέση της πλατείας Συντάγματος, ένας σωρός από παγκάκια του Δήμου αθηναίων φλέγεται θυμίζοντας μας τη θερμή νύχτα της Δευτέρας 8 Δεκέμβρη 08.
Σύντροφοι, με σχολαστικότητα σπάνε μάρμαρα ή βγάζουν τους περίφημους κυβόλιθους της πλατείας Συντάγματος, για να οπλίζονται οι ορδές των εξεγερμένων που δίκαια και βίαια συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Δεν λείπουν και οι μολότοφ που με ακρίβεια ζυγισμένες ανακόπτουν τις επελάσεις των διμοιριών που προσπαθούν να διαλύσουν το πλήθος. Το να το διαλύσουν αδύνατο. Είναι η συσσωρευμένη οργή ενάντια στους αφεντάδες που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, είναι η μαζικότητα του ετερόκλητου κόσμου που μας ενώνει και μας κρατά στο δρόμο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του 50άρη ο οποίος πετάει πέτρες στις δυνάμεις των ΜΑΤ που φυλάνε το Μεγάλη Βρετάνια. Για μερικά δευτερόλεπτα αποσβωλομένος τον κοιτάω, αυτός γυρίζει και που πρτάσσει μια υψωμένη και σφιγμένη γροθιά, την οποία του ανταποδίδω.
Είναι αυτές οι στιγμές της συντροφικότητας μεταξύ ατόμων που δεν γνωρίζονται από πριν, οι στιγμές που η αξιοπρέπεια και η ελευθερία αντιπαρατάσσονται στην ωμότητα του πολιτισμού της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Η στιγμή που η δίκαιη και βίαιη εξέγερση των αποκλεισμένων, συμβάλλει εκ νέου στην εντροπία του συστήματος.
Η μάχη στο Σύνταγμα, είναι σίγουρα μια μάχη που δεν μπορεί να αποδοθεί και να περιγραφεί σε λίγες γραμμές από έναν μόνο εξεγερμένο που συμμετείχε. Είναι όμως κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο στις καρδιές και τη μνήμη όσων, μπροστά στο κτίριο που λαμβάνονται οι αποφάσεις της εξουσίας για το μέλλον μας, εξεγέρθηκαμε και διαδήλωσαμε την απαίτηση μας να ορίζουμε οι ίδιοι τον χώρο και το χρόνο μας.
Σημείωση : Αρκετά αργότερα, όταν είχαμε πλέον φτάσει στα Προπύλαια του πανεπιστημίου, μάθαμε για τους 3 νεκρούς στην καμμένη τράπεζα στη Σταδίου. Η τραγικότητα του γεγονότος, δεν ανατρέπει καμιά από τις βεβαιότητές μας.
Τη βεβαιότητα ότι το ίδιο το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την αδικία και την υποταγή είναι αυτό που καθημερινά υποτιμά και καταστρέφει την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.. Τη βεβαιότητα ότι αυτό το σύστημα δε πρόκειται να καταρρεύσει μόνο του, ούτε να παραδοθεί μπροστά σε ειρηνικά και άνευρα παρακάλια. Τη βεβαιότητα ότι η ελευθερία θα κατακτηθεί με τη συμμετοχή όλων των καταπιεσμένων σε έναν πόλεμο που έχει προ πολλού κηρυχτεί, που έχει εδώ και χιλιάδες χρόνια αιχμαλώτους, νεκρούς, αδικοχαμένους, τον πόλεμο της εξουσίας κάθε είδους ενάντια στη κοινωνία. Ένας πόλεμος σίγουρα οδυνηρός και δύσκολος μα δυστυχώς αναγκαίος.
Για τους 3 άδικα νεκρούς στην τράπεζα στη Σταδίου, υπάρχει πάγωμα, υπάρχει περισυλλογή και αναγκαία κριτική και αυτοκριτική. Κάθε καταπιεσμένος και εκμεταλλευομένος, κάθε ένας που υφίσταται καθημερινά την δολοφονική βία του συστήματος της μισθωτής εργασίας, οφείλει να σκεφτεί ψύχραιμα και να αναλογιστεί ποιοι και με ποιον τρόπο φέρουν ευθύνη.
Τα μέσα και οι τρόποι της εξέγερσης μας ενάντια στο υπάρχον, δεν πετιούνται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ζυγίζονται και κρίνονται σε κάθε στιγμή του επαναστατικού μας αγώνα. Μα πάνω από όλα, τα μέσα και οι τρόποι της εξέγερσης μας θα οριστούν από εμάς, από κάτω. Και ΟΧΙ από τους εξουσιαστές, από τους βουλευτές, του επιχειρηματίες, τα φερέφωνα των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης που είναι ανεμοδούρα.
Ούτε βήμα πίσω. Διαρκής και δυναμική εξέγερση κάθε στιγμή.
ένας αναρχικός εξεγερμένος που συμμετείχε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.