Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

"Μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι"

Όταν η κοινωνική ειρήνη ήταν δεδομένη για τους αφεντικούς και ήταν πεπεισμένοι ότι το εργατικό κίνημα είχε ξοφλήσει, τα δικαστήριά τους σκέφτονταν περισσότερο επιστημονικά, στα πλαίσια της υποκειμενικότητας της αστικής νομικής επιστήμης, ξέρετε τώρα, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες κλπ (μόνο όμως όταν δεν κινδυνεύουν τ' αφεντικά).
Τώρα τα γυρνάνε και είναι έτοιμοι σαν καλά σκυλάκια, όπως ήταν πάντα, να υπηρετήσουν το αφεντικό τους που τους χρειάζεται.

" Απόφαση 10822/1998 Εφετείου Αθηνών

Δημοσιεύτηκε στη περιοδικό Ποινική Δικαιοσύνη έτους 1999, σελ. 570

Παράνομη αφισοκόλληση. Εξύβριση. Περιστατικά. Συγγνωστή πλάνη των κατηγορουμένων ως προς το δικαίωμα αφισοκόλλησης, λόγω της ύπαρξης ελαχίστων επιφανειών επιτρεπτής επικόλλησης αφισσών, της καθημερινής αφισοκόλλησης και της ανεκτικότητας των αρχών. Οι φράσεις των κατηγορουμένων "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι" και "μπάτσοι τρομοκράτες" αναφέρονται σε ομαδικό χαρακτηρισμό αστυνομικών υπαλλήλων και δεν αποδεικνύεται ότι απευθύνονταν ως (εξατομικευμένη) εξύβριση του εγκαλούντος αστυνομικού. Αθώωση των κατηγορουμένων.

Παρατηρήσεις στην "Ποινική Δικαιοσύνη": Χάρης Ν. Παπαχαραλάμπους, Δ.Ν., Δικηγόρος.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

ΤρΕφΑθ 10822-10823-10824/1998

Πρόεδρος: Σ. Τσίρος, Προεδρεύων Εφέτης

Εισαγγελέας: Γ. Βλάσσης, Αντεισαγγελέας

Δικηγόροι: Ε. Δημουλέα, Α. Ιατροπούλου, Δ. Βαγιανού - Σακκελαρίου, Κ. Παπαδάκης, Γ. Τσαλαχούρης, Ι. Κούρτοβικ, Κ. Μπουρδάκου

Στο σημείο αυτό της δίκης, ο συνήγορος υπεράσπισης Κων/νος Παπαδάκης, αφού πήρε τον λόγο από τον Πρόεδρο, ανάπτυξε προφορικώς και κατέθεσε γραπτώς τον εξής αυτοτελή ισχυρισμό:

Υποβάλλουμε προς το Δικαστήριό Σας πριν την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, όπως νόμιμα απαιτείται, τον αυτοτελή ισχυρισμό της συγγνωστής νομικής πλάνης (ΠΚ 31 παρ. 2) από μέρους μας σε ό,τι αφορά την κατηγορία της παράνομης αφισσοκόλλησης.

Τόσο σήμερα, όσο (και ιδίως) κατά τον χρόνο τέλεσης της παραπάνω πράξης (Οκτώβριος 1991) οι διαθέσιμες επιφάνειες επιτρεπτής αφισσοκόλλησης στην Αθήνα είναι ελάχιστες, με συνέπεια να γίνεται καθημερινά αφισσοκόλληση εκ μέρους πολιτικών, κοινωνικών και εμπορικών φορέων σε κολώνες, ταμπλώ κ.λ.π., χωρίς η συνήθεια αυτή να διώκεται ποινικά. Η ύπαρξη του ανεκτικού αυτού προς την αφισσοκόλληση κλίματος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι χώροι στους οποίους τοποθετήσαμε αφίσσες ήσαν ήδη επικολλημένοι με άλλες (μεταξύ αυτών και αφίσσες των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χωρίς να γνωρίζουμε ποτέ ότι καταδικάστηκε για την πράξη αυτή κανείς) μας δημιούργησε την εύλογη πεποίθηση ότι ενεργούμε νόμιμα, πεποίθηση την οποία έχει και ο κάθε μέσος Ελληνας πολίτης.

Για τον λόγο αυτό, πέραν όσων άλλων υπερασπιστικών επιχειρημάτων θα αναπτύξουμε, ζητάμε την απαλλαγή μας από την κατηγορία της παράνομης αφισσοκόλλησης (βλ. και ad hοc αποφάσεις ΕφΑθ 8795/1989, 411/1998, ΜΠρΑθ 47924/91 ΜΠρΠειρ 9317/1994). [...]

Επειδή, από τις καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και της υπεράσπισης, που εξετάστηκαν ενόρκως στο Δικαστήριο τούτο, τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται τα πρακτικά της παρούσας απόφασης καθώς και τα έγγραφα, που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά, τις απολογίες των παρόντων κατηγορουμένων, καθώς τις απολογίες των απόντων κατηγορουμένων, όπως αυτές εκτέθηκαν, για λογαριασμό τους, από τους εκπροσωπούντες αυτούς συνηγόρους τους, και την όλη αποδεικτική διαδικασία, αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα: Κατά τις μεσημβρινές ώρες της 2.11.1991 στην Αθήνα οι κατηγορούμενοι συγκεντρώθηκαν στο χώρο του Πολυτεχνείου, με σκοπό να προβούν σε επικόλληση αφισσών στο κέντρο της Αθήνας. Οι αφίσσες απηχούσαν τις απόψεις των κατηγορουμένων, ως αναρχικών. Η επικόλληση των εν λόγω αφισσών άρχισε περί ώρα 13.00` περίπου της ημέρας εκείνης από την πλατεία Ομονοίας και συνεχίσθηκε στην αρχή της οδού Σταδίου μέχρι την οδό Αιόλου και από την τελευταία αυτή οδό σε τμήμα της οδού Πανεπιστημίου. Ακολούθως οι κατηγορούμενοι εισήλθαν στην οδό Θεμιστοκλέους και συνέχισαν την επικόλληση αφισσών μέχρι τη συμβολή της οδού αυτής με την οδό Ακαδημίας. Οι κατηγορούμενοι επικολλούσαν τις πιο πάνω αφίσσες σε όποιους χώρους εύρισκαν πρόσφορους, συμπεριλαμβανομένων και των επιφανειών τεχνικών έργων κοινής ωφελείας (κυλιόμενες σκάλες Πλατείας Ομονοίας, εγκαταστάσεις ΟΤΕ κ.α.). Σε όλη τη διάρκεια της επικόλλησης αφισσών τους κατηγορουμένους ακολουθούσαν σε μικρή απόσταση αστυνομικοί της ομάδας "Ζ", που επέβαιναν σε μοτοσυκλέττες. Οι αστυνομικοί είχαν λάβει εντολή να ακολουθούν απλώς τους κατηγορουμένους χωρίς να επέμβουν. Η παρακολούθηση αυτή έγινε χωρίς ιδιαίτερα επεισόδια, αφού οι αστυνομικοί δεν αντέδρασαν ούτε στην επικόλληση αφισσών, ούτε στα συνθήματα των κατηγορουμένων "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", "μπάτσοι τρομοκράτες" και "η τρομοκρατία δεν θα περάσει".

Ειδικότερα: Α) Σχετικό με το έγκλημα της παράνομης επικόλλησης αφισσών: Οπως προαναφέρθηκε, αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι επικολλούσαν τις αφίσσες τους σε όποιους χώρους εύρισκαν πρόσφορους, συμπεριλαμβανομένων και των επιφανειών τεχνικών έργων κοινής ωφέλειας. Αποδείχθηκε, όμως, περαιτέρω, ότι κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης αυτής (Νοέμβριος 1991) οι διαθέσιμες επιφάνειες επιτρεπτής επικόλλησης αφισσών στην Αθήνα ήσαν περιορισμένες, με αποτέλεσμα να γίνεται καθημερινά επικόλληση αφισσών σε τοίχους πολυκατοικιών και ακόμη σε επιφάνειες τεχνικών έργων κοινής ωφέλειας (κυλιόμενες σκάλες Πλατείας Ομονοίας, εγκαταστάσεις ΟΤΕ - "ΚΑΦΑΟ", κολώνες ΔΕΗ κ.λ.π.). Υπήρχε, λοιπόν, τότε κάποια ανεκτικότητα ως προς το θέμα αυτό από μέρους των Αρχών . Εξάλλου, οι χώροι στους οποίους τοποθέτησαν τις αφίσσες τους οι κατηγορούμενοι, είχαν ήδη επικαλυφθεί με αφίσσες, μεταξύ των οποίων και με τέτοιες πολιτικών κομμάτων. Τα πιο πάνω περιστατικά εύλογα δημιούργησαν στους κατηγορουμένους την πεποίθηση ότι είχαν δικαίωμα να τελέσουν την πράξη αυτή και η πλάνη τους ήταν συγγνωστή, διότι όχι μόνο αγνοούσαν, αλλά και δεν μπορούσαν, οσονδήποτε και αν ενέτειναν τις πνευματικές τους δυνάμεις, να διαγνώσουν τον ουσιαστικώς άδικο χαρακτήρα της πράξεώς τους, ή με άλλους λόγους, οποιαδήποτε επιμέλεια και προσπάθεια και αν κατέβαλαν, δεν ήταν δυνατό να διαγνώσουν τον άδικο χαρακτήρα της πράξεώς τους (Χωραφά 296 επ., ΑΠ 96/1969, ΑΠ 428/1966). Κατόπιν αυτών η πιό πάνω πράξη δεν πρέπει να καταλογισθεί στους κατηγορουμένους, οι οποίοι για το λόγο αυτό πρέπει να κηρυχθούν αθώοι της πράξεως αυτής, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό.

B) Σχετικά με το έγκλημα της εξύβρισης: Κατά τα αναφερθέντα πιο πάνω, αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι, μεταξύ άλλων, απηύθηναν τα συνθήματα "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι" και "μπάτσοι τρομοκράτες". Ομως, οι παραπάνω φράσεις αναφέρονται σε ομαδικό χαρακτηρισμό αστυνομικών υπαλλήλων και δεν αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι είχαν πρόθεση να θίξουν την τιμή και την υπόληψη συγκεκριμένου ατόμου και μάλιστα του εγκαλούντος αστυνομικού Σ.Σ., όπως προκύπτει από τις έννομες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας Σ.B., Γ.Π. και B.Μ., που εξετάσθηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και για την αξιοπιστία των οποίων το Δικαστήριο δεν έχει λόγους να αμφιβάλει. Κατόπιν αυτών πρέπει οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν αθώοι του εγκλήματος της εξύβρισης με λόγια, που φέρεται ότι διαπράχθηκε σε βάρος του πιο πάνω εγκαλούντος, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό.

Για τους λόγους αυτούς

Κηρύσσει τους κατηγορούμενους αθώους του ότι:

Στην Αθήνα στις 2.11.1991, όλοι οι κατηγορούμενοι ενεργώντας από κοινού, με περισσότερες πράξεις τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα ως ακολούθως:

Α) Καταλήφθηκαν να προβαίνουν στην επικόλληση αφισσών σε επιφάνειες τεχνικών έργων κοινής ωφελείας των φορέων του Δήμου Αθηναίων, ενώ τούτο απαγορεύεται. Συγκεκριμένα καταλήφθηκαν στην περιοχή της Πλ. Ομονοίας και των οδών Σταδίου και Θεμιστοκλέους να επικολλούν έντυπες υπερμεγέθεις αφίσσες σε στύλους της Πλατείας Ομονοίας, στις κυλιόμενες σκάλες καθώς επίσης και στις εγκαταστάσεις του ΟΤΕ.

B) Προσέβαλαν με λόγια την τιμή άλλου και συγκεκριμένα του αστυφύλακα της ομάδας "Ζ" της Αμεσης Δράσης Σ.Σ., με τις λέξεις "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι, μπάτσοι τρομοκράτες" που του απηύθυναν, σ` ένδειξη καταφρόνησης προς το πρόσωπό του.

  Αποφαίνεται ότι δεν συντρέχει περίπτωση αποζημίωσης, σύμφωνα με το άρθρο 533 ΚΠΔ, του κατηγορούμενου έναντι του Δημόσιου για το χρόνο κατά τον οποίο αυτός ήταν προφυλακισμένος."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.