Ξεπουλάνε τους εργαζόμενους στα σκλαβοπάζαρα του κεφάλαιου

Υπογράφοντας με τους εκπροσώπους των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) το «Μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής» και το «Μνημόνιο Συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εγκαθιστά στην Ελλάδα ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας, προκειμένου να καταφέρει να ξεπουλήσει τους εργαζόμενους στα σκλαβοπάζαρα του καπιταλισμού.

Κοινοβουλευτική χούντα
Το ίδιο το πολίτευμα της χώρας, για το οποίο τόσο καμαρώνουν, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, κουρελιάζεται. Ο υπουργός Οικονομικών, ως εντολοδόχος του πρωθυπουργού, εξουσιοδοτείται εν λευκώ «να εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κράτη-μέλη της Ζώνης του Ευρώ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα» (άρθρο πρώτο, παράγραφος 4 του νομοσχέδιου). Προεξοφλείται, δηλαδή, ότι θα υπογραφούν και άλλες συμφωνίες και άλλα μνημόνια, τα οποία θα υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών και η Βουλή απλά θα τα «κυρώνει» εκ των υστέρων.
Επίσης, ο υπουργός Οικονομικών μαζί με τον κατά περίπτωση αρμόδιο υπουργό, παίρνουν εν λευκώ εξουσιοδότηση να νομοθετούν με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων, παίρνοντας «όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, με την συμπλήρωση, την κατάργηση ή την τροποποίηση των κειμένων διατάξεων, για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος ». Η Βουλή τους, που υποτίθεται ότι εκφράζει τη λαϊκή κυριαρχία, δεν υπάρχει. Αυτοκαταργείται, δίνοντας αυτές τις εξουσιοδοτήσεις στην κυβέρνηση, η οποία θα νομοθετεί επί των πάντων. Γιατί τα εν λόγω Μνημόνια αναφέρονται στα πάντα: φορολογική πολιτική, εισοδηματική πολιτική, κοινωνική και προνοιακή πολιτική, ασφαλιστική πολιτική, εργασιακές σχέσεις κ.λπ. κ.λπ. Επομένως, η κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας κοινοβουλευτικής χούντας, με ένα διακοσμητικό κοινοβούλιο. Αυτά για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται και να μη μας παραμυθιάζουν με δημοκρατίες, κοινοβουλευτικούς διαλόγους και άλλα τέτοια συμπαθή.
  Κι ενώ έφεραν για ψήφιση στη Βουλή ένα τόσο σημαντικό νομοθέτημα, το συζήτησαν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μέσα σε 24 ώρες! Αρνήθηκαν δε να το ψηφίσουν με τη διαδικασία του άρθρου 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος (προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών για νομοθετήματα που εκχωρούν αρμοδιότητες σε διεθνείς οργανισμούς), για να έχουν σίγουρη την ψήφισή του. Την Τετάρτη, θορυβημένοι από την έκρηξη της λαϊκής οργής, μιλούσαν για συνταγματική τάξη, σεβασμό στη συνταγματική νομιμότητα κ.λπ. Την Πέμπτη, κουρέλιασαν το ίδιο το Σύνταγμά τους. Ενα Σύνταγμα που το θυμούνται μόνο όταν πρόκειται να φαλκιδεύσουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, όπως για παράδειγμα την απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου σε δημοσίου δικαίου. Οταν πρόκειται ν’ αλυσοδέσουν το λαό, τότε κουρελιάζουν τις εγγυήσεις που –τύποις– περιλαμβάνει το Σύνταγμά τους.
Πρέπει, επίσης, να σημειώσουμε, ότι στο νομοσχέδιο με το οποίο τα Μνημόνια γίνονται υπέρτατος νόμος της Ελληνικής Δημοκρατίας ο λόγος είναι στρογγυλεμένος και ουδέτερος. Αναφέρεται απλώς ότι οι υπουργοί εξουσιοδοτούνται να εκδώσουν Προεδρικά Διατάγματα για το ένα ή το άλλο θέμα. Το περιεχόμενο δεν αναφέρεται ούτε καν υπαινικτικά. Πρέπει να πάει κανείς στα Μνημόνια για να το ανακαλύψει. Πρόκειται για μια ακόμη προπαγανδιστική αθλιότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εφτιαξε ένα νομοθέτημα φαινομενικά ουδέτερο, για να δώσει τροφή στα παπαγαλάκια της αστικής προπαγάνδας. Οποιος θέλει να μάθει τι του μέλλεται τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να μελετήσει τα Μνημόνια, στα οποία τα πράγματα λέγονται με τ’ όνομά τους.
Μαχαίρι σε μισθούς-συντάξεις
Το νέο τσεκούρωμα σε μισθούς και συντάξεις (όπως και τα νέα φορολογικά χαράτσια) δε μπορούσαν, βέβαια, να περιμένουν την υλοποίησή τους με Προεδρικά Διατάγματα στο μέλλον. Τα συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχέδιου ( τρίτο και τέταρτο) είναι πλήρη. Εχουμε, λοιπόν, και λέμε.
♦ Καταργούνται τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας των δημοσίων υπαλλήλων. Οσοι έχουν συνολικές μικτές αποδοχές κάτω από 3.000 ευρώ το μήνα θα παίρνουν επιδόματα 500+250+250, ήτοι συνολικά 1.000 ευρώ το χρόνο. Οι μικτές αποδοχές υπολογίζονται σε 12μηνη βάση και περιλαμβάνουν και το χιλιάρικο. Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε πως το πιθανότερο είναι του χρόνου να καταργηθούν τα δώρα για πολύ περισσότερους δημόσιους υπάλληλους, αφού το Μνημόνιο αναφέρει ότι αν χρειαστεί να ληφθούν έκτακτα μέτρα (που θα χρειαστεί) το πρώτο που θα γίνει είναι «έκτακτη μείωση δαπανών».
♦ Τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων μειώνονται άλλο ένα 8% (το προηγούμενο πετσόκομμα ήταν 12%).
♦ Για τους εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα προβλέπεται νέο πετσόκομμα των συνολικών αποδοχών τους κατά 3% (αυτοί δεν έχουν επιδόματα). Για να μην υπάρξουν προσφυγές στα δικαστήρια, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει διάταξη του τύπου «αποφασίζομεν και διατάσομεν», που αναφέρει: «Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων κατισχύουν κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης ή ρήτρας ή όρου συλλογικής σύμβασης εργασίας, διαιτητικής απόφασης ή ατομικής σύμβασης εργασίας ή συμφωνίας». Μ’ άλλα λόγια, ό,τι κερδίσατε τις προηγούμενες δεκαετίες και τα θεωρούσατε κατοχυρωμένα, διαγράφονται.
♦ Καταργούνται τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας των συνταξιούχων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που είναι μέχρι 60 χρόνων (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Δηλαδή, τιμωρούνται όσοι βγήκαν στη σύνταξη με πρόωρη συνταξιοδότηση (νόμιμα, φυσικά), αν δεν έχουν πιάσει τα 60.
♦ Οσοι συνταξιούχοι είναι μεγαλύτεροι των 60 χρόνων και έχουν σύνολο μικτών αποδοχών (από κάθε μορφής σύνταξη) μέχρι 2.500 ευρώ, θα παίρνουν 400+200+200, δηλαδή σύνολο 800 ευρώ για δώρα και επίδομα άδειας.
♦ Καταργείται η δεύτερη δόση του περιβόητου επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, που απετέλεσε τη ναυαρχίδα της κυβερνητικής προπαγάνδας μέχρι και τον περασμένο Γενάρη. Ο όρος που χρησιμοποιείται είναι «αναστέλλεται η καταβολή», όμως στο Μνημόνιο και τους πίνακες που το συνοδεύουν δεν φαίνεται πουθενά μέχρι το 2014 κονδύλι για την καταβολή αυτής της δόσης. Φαίνεται μόνο το «όφελος» από τη μη καταβολή της (400 εκατ. ευρώ).
♦ Ετοιμάζεται ένα «απλοποιημένο σύστημα πληρωμών» για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Από την εφαρμογή αυτού του συστήματος αναμένουν την εξοικονόμηση 100 εκατ. ευρώ το 2011. Αρα, μ’ αυτό το νέο ενιαίο μισθολόγιο θα επέλθουν νέες μειώσεις στις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων.
Νέα χαράτσια
Ο ΦΠΑ αυξάνεται κατά ένα ακόμη 10%. Ετσι, ο ψηλός συντελεστής γίνεται 23%, ο μεσαίος 11% και ο χαμηλός 5,5%. Μελετώντας το Μνημόνιο, όμως, βλέπουμε το 2011 να υπολογίζεται ένα επιπλέον κονδύλι ύψους 1.100 εκατ. ευρώ με την ένδειξη: «ΦΠΑ – αλλαγές στις υποκατηγορίες και διεύρυνση της βάσης». Δηλαδή, προϊόντα και υπηρεσίες θα μεταφερθούν από το χαμηλό και το μεσαίο συντελεστή στον ψηλό, ενώ θα επιβληθεί ΦΠΑ και σε υπηρεσίες που σήμερα δεν έχουν (π.χ. γιατροί).
Αυξάνονται για τρίτη φορά οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά. Τα τσιγάρα θα κοστίζουν 40% περισσότερο απ’ όσο κόστιζαν στις αρχές της χρονιάς.
Για τρίτη φορά αυξάνεται και ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καυσίμων. Η Ελλάδα έχει πλέον την πιο ακριβή βενζίνη στην Ευρώπη, καθώς η αύξηση από την αρχή της χρονιάς θα φτάσει το 50%. Περιττεύει να σημειώσουμε ότι και η νέα αύξηση στην τιμή των καυσίμων θα επηρεάσει γενικότερα τις τιμές, αφού οι καπιταλιστές θα μεταφέρουν το κόστος στην κατανάλωση.
Τέλος, αυξάνονται και οι ειδικοί φόροι στην αγορά αυτοκινήτων, και- νούργιων και μεταχειρισμένων.
Στο ίδιο άρθρο περιλαμβάνεται και η ειδική φορολογία στα κέρδη που θα δηλώσουν το 2010 οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για ρύθμιση κοροϊδία, που θα αποδώσει μόνο 600 εκατ. ευρώ, όταν μόνο το κόψιμο των δώρων των συνταξιούχων θα αποδώσει 1.500 εκατ. ευρώ! Η εισφορά θα καταβλκηθεί σε 12 μηνιαίες δόσεις και όχι εφάπαξ. Μην τους πέσουν και βαριά τα ψίχουλα. Και βέβαια, στους καπιταλιστές δίνεται το δικαίωμα να αμφισβητήσουν αυτή την εισφορά στα δικαστήρια (αναφέρεται στο νομοσχέδιο), ενώ μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα.

Σάρωμα εργασιακών σχέσεων
Ο Λοβέρδος το είχε πει: όλο το εργατικό δίκαιο της μεταπολίτευσης τέθηκε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Μόνο που δεν έγινε καμιά διαπραγμάτευση. Απαιτήσεις που οι καπιταλιστές διατύπωναν εδώ και χρόνια, είτε άμεσα οι ίδιοι είτε μέσω των εκθέσεων των διεθνών οργανισμών (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Κομισιόν) γίνονται νόμος και θα υλοποιηθούν με τα Προεδρικά Διατάγματα που θα εκδώσουν οι υπουργοί. Με το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων πραγματικά μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία. Σε ευκαιρία για τους καπιταλιστές να εξαφανίσουν κάθε εγγύηση των όρων απασχόλησης και αμοιβής της εργατικής δύναμης, να αποθεώσουν το δι-ευθυντικό τους δικαίωμα.
Δεν περιέλαβαν στο νομοσχέδιο τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις για δυο λόγους: πρώτο για προπαγανδιστικούς λόγους και δεύτερο επειδή έχουν τη δυνατότητα να τις υλοποιήσουν αργότερα, σύμφωνα όμως με το αυστηρό χρονοδιάγραμμα που προβλέπει το δεύτερο Μνημόνιο, αυτό που εξειδικεύει τα μέτρα. Οσο για το «διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους», που θα προηγείται κάθε ρύθμισης, μόνο να καγχάσει μπορεί κάποιος. Τι είδους διάλογος θα γίνει για μέτρα που περιγράφονται με σαφήνεια στο Μνημόνιο; Διάλογος με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ας δούμε τα βασικότερα στοιχεία του σαρώματος των εργασιακών σχέσεων.
♦ Παγώνουν οι μισθοί στα σημερινά επίπεδα για τα επόμενα τρία χρόνια. Το δόγμα του Μνημόνιου είναι ότι οι μισθοί πρέπει να προσαρμοστούν σε «βιώσιμα επίπεδα». Βιώσιμα όχι βέβαια για τους εργαζόμενους (κάθε άλλο), αλλά για το κεφάλαιο, η «βιωσιμότητα» του οποίου έχει ως κριτήριο την αποκόμιση του μέγιστου κέρδους. Το Μνημόνιο αναφέρει επίσης: «Σε εναρμόνιση με τη μείωση των μισθών του δημόσιου τομέα, οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα πρέπει να γίνουν πιο ευέλικτοι ώστε να καταστεί δυνατή η συγκράτηση του κόστους για μια εκτεταμένη χρονική περίοδο».
♦ Το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε εισόδημα για τους καπιταλιστές. Το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε «επιταγή επανένταξης στην αγορά εργασίας». Με την επιταγή ανά χείρας και με την ελπίδα να βρει δουλειά για ένα χρονικό διάστημα, ο εργαζόμενος θα υποτάσσεται σε κάθε απαίτηση του καπιταλιστή. Ο τελευταίος θα εισπράττει το επίδομα ανεργίας του εργαζόμενου και θα πληρώνει τη διαφορά. Ποια διαφορά; Μέχρι το κατώτερο σημείο που μπορεί να φτάσει ο μισθός ή το μεροκάματο. Με ειδικά προγράμματα του ΟΑΕΔ, ο καπιταλιστής θα εισπράττει και την ασφαλιστική εισφορά για τον άνεργο που θα προσλάβει.
♦ Καθιερώνονται νέου τύπου stage στον ιδιωτικό τομέα, όχι για συγκεκριμένο αριθμό εργαζόμενων, αλλά γενικά. Μέσα από προγράμματα του ΟΑΕΔ έχει καθοριστεί αμοιβή ίση με το 80% του βασικού για την πρόσληψη νέων ηλικίας μέχρι 24 ετών. Παραπέρα, η κατεύθυνση είναι για κατάργηση ακόμα και των βασικών μισθού και ημερομίσθιου της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Το Μνημόνιο αναφέρει: «Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για τη θέσπιση ελάχιστων μισθών για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας προκειμένου να προωθηθεί η δημιουργία θέσεων απασχόλησης για ειδικές ομάδες που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως οι νέοι και οι μακροχρόνια άνεργοι». Και σε άλλο σημείο: «Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για τους κατώτατους μι- σθούς με εισαγωγή μισθών κάτω από τον κατώτατο μισθό (subminima)». Κάτω και από τα βασικά, λοιπόν, για να προσλαμβάνουν οι καπιταλιστές από την τεράστια δεξαμενή των νέων και των ανέργων και να διώχνουν άλλους εργαζόμενους, που θα περιμένουν τη σειρά τους να προσληφθούν ως άνεργοι με εξευτελιστικούς μισθούς πλέον.
♦ Θα αλλάξει το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων «για τη συγκράτηση των μισθών», όπως αναφέρει το Μνημόνιο, το οποίο σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η κυβέρνηση θα μεταρρυθμίσει το νομικό πλαίσιο για τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένης της ασυμμετρίας στη διαιτησία». Ποια είναι η ασυμμετρία στη διαιτησία; Το γεγονός ότι μπορεί το κάθε μέρος να προσφύγει αυτόνομα στον ΟΜΕΔ. Αυτό θεωρείται άδικο για τους καπιταλιστές και θα θεσπιστεί πλέον η δυνατότητα προσφυγής μόνο με συναίνεση και των δύο μερών. Ποιος είναι ο στόχος; Οπως αναφέρει το Μνημόνιο, «η αύξηση των μισθών σε κατώτερο των κλαδικών συμβάσεων επίπεδο». Και όπως αναφέρει το νομοσχέδιο στην παράγραφο 7 του δεύτερου άρθρου «οι όροι των ειδικών Ομοιοεπαγγελματικών-Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας καθώς και των Γενικών Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και οι όροι των Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Γενικών Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας».
♦ Η λεγόμενη περίοδος μαθητείας, στη διάρκεια της οποίας ο εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί χωρίς αποζημίωση (σήμερα 2 μήνες) θα παραταθεί. Θα φτάσει στον ένα χρόνο, για να μπορούν οι καπιταλιστές να προσλαμβάνουν και να απολύουν χωρίς καμιά υποχρέωση.
♦ Θα μειωθεί η αμοιβή για υπερωριακή απασχόληση και θα θεσπιστεί «μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας».
♦ Θα διπλασιαστεί το όριο των ομαδικών απολύσεων και θα καταργηθεί η αποζημίωση για τους «υπαλλήλους» (όσοι υπάγονται στο νόμο 2112 και πληρώνονται με μισθό και όχι μεροκάματο). Αναφέρει το Μνημόνιο: «Η κυβέρνηση θα αλλάξει τη νομοθεσία, μειώνοντας το συνολικό επίπεδο αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και διασφαλίζοντας ότι το καθεστώς αποζημίωσης θα είναι το ίδιο για ειδικευμένους και ανειδίκευτους εργάτες, αυξάνοντας το ελάχιστο όριο ενεργοποίησης των κανόνων μαζικών απολύσεων ειδικά για μεγάλες επιχειρήσεις και διευκολύνοντας τη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και ημιαπασχόλησης».
Ολα τα παραπάνω, που είναι μόνο γενικές κατευθύνσεις, οι οποίες θα αναπροσαρμόζονται τρίμηνο προς τρίμηνο, ανάλογα με τις εκθέσεις αξιολόγησης που θα κάνουν οι γκαουλάιτερ της «τρόικας», αποσαθρώνουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις. Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για εργασιακές σχέσεις με την έννοια της διαμόρφωσης ενός συστήματος, νομικά κατοχυρωμένου, αλλά για το απόλυτο δικαίωμα του καπιταλιστή να μισθώνει εργατική δύναμη με όποιους όρους τον συμφέρουν. Δημιουργείται ένα πλαίσιο-βεντάλια που δίνει πάμπολλες δυνατότητες στον καπιταλιστή να επιλέγει τον πιο συμφέροντα συνδυασμό και να τον αλλάζει πανεύκολα και προπαντός χωρίς κανένα κόστος.
Αντι-ασφαλιστική λαίλαπα
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρει τίποτα για το Ασφαλιστικό, γιατί οσονούπω θα κατατεθεί χωριστός νόμος. Τις βασικές αρχές τις έχουμε ήδη σχολιάσει. Η «τρόικα», όμως, απαίτησε και επέβαλε μια σειρά αλλαγές σε σχέση με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
♦ Οι αλλαγές θα αρχίσουν από το 2013 και όχι από το 2018, όπως έλεγε ο Λοβέρδος.
♦ Τα ασφαλιστικά ταμεία θα συγχωνευτούν άμεσα σε τρία και όχι από το 2020, όπως υποσχόταν ο Λοβέρδος. Ο στόχος είναι προφανής: να ανακατευθούν ελλείμματα και πλεονάσματα και να εξαθλιωθούν γενικά οι ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές παροχές.
♦ Ελάχιστο όριο για τη θεμελίωση δικαιώματος πλήρους συνταξιοδότησης είναι τα 40 χρόνια ασφάλισης και η ηλικία των 60 ετών. Για κάθε έτος πρόωρης εξόδου στη σύνταξη μεταξύ 60 και 65 (με λιγότερα από 40 χρόνια δουλειά) θα υπάρχει ποινή 6% στη σύνταξη.
♦ Η λίστα των ΒΑΕ θα περιοριστεί ώστε να μείνουν «όχι περισσότερα από 10% του συνόλου»!
♦ Μέχρι το 2015 θα αυξηθεί το όριο ηλικίας στα 65 και για τους ασφαλισμένους πριν το 1993.
♦ Υπολογισμός των συντάξεων σύμφωνα με το σύνολο του εργασιακού βίου και όχι με την τελευταία δεκαετία, που έλεγε ο Λοβέρδος.
Οπως καταλαβαίνετε, αν περάσει μια τέτοια ασφαλιστική μεταρρύθμιση, δε θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για κοινωνική ασφάλιση. Οι όροι θα είναι χειρότεροι και απ’ αυτούς που ισχύουν στην ιδιωτική ασφάλιση. Ο,τι απέμεινε μετά τις μεγάλες ανατροπές της περιόδου 1990-2008 θα εξαφανιστεί με μια κίνηση.

http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=2580&cat_id=19