Συγκέντρωση αλληλεγγύης Παρασκευή 23 Ιούλη, 6:00 μ.μ. Νοσοκομείο Αλεξάνδρα (στάση μετρό Μέγαρο Μουσικής)

Αλληλεγγύη στους κρατούμενους που εκδικείται η δημοκρατία


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη
και σε όλους τους κρατούμενους που αγωνίζονται

Βρισκόμενη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και με σοβαρή επιπλοκή στην κύηση, η Πόλα Ρούπα -κρατούμενη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα- υποχρεώνεται να αντιμετωπίζει και την ειδική-εκδικητική μεταχείριση των μπάτσων και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Αντιμετώπισε τις σκόπιμες καθυστερήσεις όποτε υπήρξε ανάγκη άμεσης μεταφοράς της στα νοσοκομεία, την ασφυκτική σε βαθμό ψυχολογικού βασανισμού αστυνομική επιτήρηση τις στιγμές της νοσηλείας της, την ελαχιστοποίηση της επικοινωνίας της με τα συγγενικά πρόσωπα και τους δικηγόρους της. Μέρος της ίδιας μεταχείρισης και η αποστέρηση των επισκεπτηρίων από τον σύντροφό της Νίκο Μαζιώτη -κρατούμενο επίσης για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Από τις 15 Ιουλίου ο Ν. Μαζιώτης βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας τη δυνατότητά του να επισκέπτεται τη σύντροφό του και το παιδί τους. Από τις 19 Ιουλίου αρκετοί ακόμα αγωνιστές μέσα στις φυλακές προχωρούν σε αποχές συσσιτίου αλληλέγγυοι μαζί τους.

Την ίδια στιγμή βρίσκονται σε αποχή από το συσσίτιο και τις θεραπείες, οι νοσηλευόμενοι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Ένα υποτιθέμενο νοσοκομείο, ένα άθλιο, βρώμικο και γεμάτο ελλείψεις μέρος όπου πετάγονται άνθρωποι με αναπηρίες, εγκεφαλικά και θανατηφόρες ασθένειες, μία "ανθρώπινη χωματερή" όπως το αποκαλούν οι ίδιοι οι κρατούμενοι. Εκεί βρίσκεται προφυλακισμένος και ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης που δέχθηκε σφαίρες πισώπλατα κατά τη σύλληψή του με συνέπεια τον μετέπειτα ακρωτηριασμό του ποδιού του. Κατά τη νοσηλεία του μπόρεσε και αυτός να γνωρίσει απλόχερα την "αστυνομική περίθαλψη", από το ασθενοφόρο μέχρι το κρεβάτι της εντατικής και μέχρι το χειρουργείο του ακρωτηριασμού οι μπάτσοι ήταν ασφυκτικά παρόντες, επιβάλλοντας απομόνωση, επιδιδόμενοι σε προσβολές και ψυχολογικό πόλεμο, παρεμποδίζοντας το ιατρικό έργο.

"Γι' αυτούς που απαρτίζουν την οικονομική και πολιτική ελίτ, ο ανθρωπισμός και η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν αφορά κανέναν άλλον πέραν των ταξικά ομοίων τους και των οικογενειών τους. Δεν αφορά τους προλετάριους, τους φτωχούς, τους μη έχοντες που αρρωσταίνουν και πεθαίνουν υπό τις όλο και πιο άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που ισχύουν για τα χαμηλά κοινωνικά και ταξικά στρώματα. Οι φτωχοί είναι υποχρεωμένοι να υποσιτίζονται, να τρέφονται με δηλητήρια, να μην έχουν στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη, να πεθαίνουν στα ράντζα των υπό διάλυση δημόσιων νοσοκομείων. ... Ο ανθρωπισμός τους δεν αφορά τους φυλακισμένους που στοιβάζονται στις φυλακές-αποθήκες ψυχών, που αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι τρίτης κατηγορίας από το καθεστώς και που η αξία της ζωή τους κοστολογείται ανάλογα με την έκταση που θα λάβει ο θάνατός τους σε μια στήλη εφημερίδας. Ο ανθρωπισμός τους δεν αφορά τους εχθρούς του συστήματος, για τους οποίους, στην πραγματικότητα και παρά τις όποιες γελοίες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα επιθυμούσαν τη φυσική τους εξόντωση. Αν κάτι τους εμποδίζει είναι, όπως προανέφερα, το πολιτικό κόστος και μόνο αυτό." Π. Ρούπα