Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ ΝΟΜΑΔΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ

Ἡ ἐξουσία εἶναι τῆς Ἱστορίας ἡ εὐκοιλιότητα.
- Στὸ χωριό μου τὴ λένε γλεντοκώλα.
[Νεολιθικὴ νυχτωδία στὴν Κρονστάνδη/ Ν. Καρούζος]

Μετά την εποχή των παχιών αγελάδων του καπιταλισμού, όπου οι εργαζόμενοι υποθήκευσαν τις ζωές τους στις τράπεζες, το κράτος και τα ΜΜΕ, συμμετέχοντας στην κατασκευή των χρυσών τους αλυσίδων, ήρθε η εποχή της κρίσης. Δανεισμός, εξατομίκευση, υπερκαταναλωτισμός, μικροαστικοποίηση των εργαζόμενων, ευμάρεια, πίστη στον καπιταλιστικό παράδεισο, εμπιστοσύνη στην κοινοβουλευτική ολιγαρχία, συμμετοχή στην αναπαραγωγή των πλαστικών αξιών της τηλεόρασης και των ειδώλων, life-style, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που σιγά σιγά καταρρέει. Όλα όσα υποσχέθηκαν οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί, και οι δημοσιοκάφροι νταβαντζήδες των ζωών μας, καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι μπροστά στην οικονομική κρίση. Και μαζί τους καταρρέουν οι μύθοι της Μεγάλης Ελλάδας, της Ευρώπης των ευκαιριών, των Ολυμπιακών Αγώνων, της ανάπτυξης και της ευημερίας.

Προσπαθούν στο όνομα της Ελλάδας και των μεγάλων ιδεών να μας πείσουν ότι αυτή τη μάχη πρέπει να τη δώσουμε από κοινού. Αφεντικά και εργάτες, πολιτικοί και υπήκοοι, καναλάρχες και τηλεόπληκτοι να συμπαραταχθούμε απέναντι στον κοινό εχθρό. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η κρίση είναι για τα αφεντικά ευκαιρία για συγκέντρωση δύναμης σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Ο πόλεμος που ξεκίνησαν είναι παγκόσμιος και κάθε πόλεμος είναι ταξικός-κοινωνικός. Στη μία πλευρά βρίσκονται κράτος-κεφάλαιο και Μμε κα στην άλλη οι μισθωτοί σκλάβοι, οι εκμεταλλευόμενοι, οι κοινωνικά κυριαρχούμενοι. Τα μέτρα που παίρνουν οι παγκόσμιοι δικτάτορες του ΔΝΤ, έχουν ως στόχο την αύξηση της εκμετάλλευσης μας (γενίκευση των επισφαλών/ελαστικών σχέσεων εργασίας, μειώσεις αποδοχών, αλλαγές στο ασφαλιστικό κλπ) την παράδοση στις κερδοσκοπικές ορέξεις του κεφαλαίου και άλλων τομέων της κοινωνικής ζωής (παιδεία, υγεία, ασφάλιση κλπ), την αύξηση των μηχανισμών καταστολής των εξεγέρσεων μας (αύξηση των στρατιωτικών/αστυνομικών δαπανών, αντιτρομοκρατική θωράκιση κρατών και παγκόσμιων μηχανισμών καταστολής, κάμερες, μηχανισμοί επιτήρησης κλπ) την συγκέντρωση των εξουσιών του κράτους στην κορυφή (σχέδιο καλλικράτης στο ελλαδιστάν, ). Όλα τα μνημόνια, όλες οι συμφωνίες, ανάμεσα σε Τράπεζες, κράτος, ΔΝΤ, ΕΕ έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα: εξαθλίωση για τους εργαζόμενους κέρδη για τα αφεντικά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι υπερεθνικοί μας νταβατζήδες έχουν σύμμαχους τον κρατικό-κομματικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η γραφειοκρατική συνδικαλιστική ολιγαρχία απαντά με μισόλογα και μονοήμερες απεργίες στον ολοκληρωτικό πόλεμο του κράτους και του κεφαλαίου. Οι γραφειοκράτες μακριά από τους εργαζόμενους, κλεισμένοι στα κομματικά και συνδικαλιστικά τους γραφεία, αποφασίζουν, σχεδιάζουν, υλοποιούν το ξέσκισμα των ζωών μας. Κάνουν πλάτες στα αφεντικά και τους πολιτικούς τους καθοδηγητές, ξεπουλώντας τις ζωές μας για μία θέση στο κόμμα, τη βουλή, τον μηχανισμό κυριαρχίας.

Κι ΕΣΥ; που είσαι ΕΣΥ; χρόνια τώρα παζαρεύεις το χρόνο σου, την καθημερινή σου ζωή: σε μία τράπεζα για ένα δάνειο, σε ένα πολιτικό γραφείο για μία θέση, στην ουρά του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα, στο νοσοκομείο λαδώνοντας τον μεγαλογιατρό, στο σχολείο-εργοστάσιο πληρώνοντας πολλά σε φροντιστήρια για τις 16 ώρες υποταγής του παιδιού σου, στον εργοστασιάρχη-πατερούλη για να σου πιει κι άλλο αίμα, μέχρι τη σύνταξη, μέχρι το θάνατο, τον καθημερινό σου θάνατο.

Κι ΕΣΥ; που είσαι ΕΣΥ; ως πότε θα ανέχεσαι το αφεντικό να σε κλείνει στα ψυγεία, τον πολιτικό και συνδικαλιστικό αντιπρόσωπο να μιλάει στο όνομα σου, τον ειδικό να απαγγέλει την καταδίκη σου από το δελτίο των “ειδήσεων” στις 8. Ως πότε θα πουλάς τον εαυτό σου, θα υποθηκεύεις τη ζωή σου: στον νταβατζή και βιαστή σου.

Κι ΕΜΕΙΣ; ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΣΥ. Στη γειτονιά, το εργοστάσιο, το σχολείο, το σουπερμάρκετ, το δρόμο. Εκεί συναντιόμαστε κάθε μέρα, είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον. Εκεί παράγουμε, δημιουργούμε, μοιραζόμαστε το πόστο, την κούραση, τις αγωνίες για τη ζωή. Συμπολίτη, συνάδελφε, συμμαθητή, στον πόλεμο που κήρυξαν τα αφεντικά υπάρχουν δύο δρόμοι: ο δρόμος της υποταγής και της δια βίου δουλείας και ο δρόμος της ανυπακοής και της σύγκρουσης. Δεν είμαστε σωτήρες ούτε φιλοδοξούμε να γίνουμε οι νέοι ηγεμόνες σου. Σε καλούμε να πάρεις θέση και σου προτείνουμε:

- να μην αναγνωρίσουμε κανένα χρέος. Τον πλούτο τον παράγουμε εμείς και όχι οι τράπεζες, οι εργοστασιάρχες, το κράτος και οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι.

- Να βρεθούμε σε συνελεύσεις άμεσες και δημοκρατικές: στη γειτονιά, το εργοστάσιο, το σχολείο. Να φτιάξουμε τους δικούς μας θεσμούς χωρίς αφεντικά, χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς γραφειοκρατίες, χωρίς ανώτερους και κατώτερους.
- Να φτιάξουμε εργατικές συνδικαλιστικές κινήσεις και σωματεία, που θα στηρίζονται στη άμεση δημοκρατική συμμετοχή και δράση των εργαζόμενων. Θα οργανώνουν γενικές απεργίες διαρκείας ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος.
- Να δημιουργήσουμε παραγωγικούς – πολιτιστικούς συνεταιρισμούς, όπου θα συναντιόμαστε όλοι μαζί ως παραγωγοί και δημιουργοί και όχι ως έμποροι και καταναλωτές. Να δημιουργήσουμε χώρους πολιτισμού, να κάνουμε τέχνη την καθημερινή μας ζωή χωρίς χορηγούς και χωρίς μεσάζοντες.
- Να καταλάβουμε και να απελευθερώσουμε χώρους παραγωγής, σχολεία, δημόσιους χώρους. Να αυτοδιαχειριστούμε τις ζωές μας, να σχεδιάσουμε, να αποφασίσουμε, να υλοποιήσουμε εκείνα τα παλιά όνειρα με τα οποία μεγαλώσαμε, όπου κάθε μέρα γεννιόταν ένα κόσμος ελευθερίας, ισότητας και δημοκρατίας.
- Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον αλληλέγγυα, καλύπτοντας τις ανάγκες μας σε διατροφή, ένδυση και κατοικία αναγνωρίζοντας τα ως ανθρώπινα δικαιώματα πέρα και ενάντια στον αστικό νόμο της ιδιοκτησίας, ατομικής και κρατικής.
- Να γκρεμίσουμε κάθε σχέση εξουσίας, στην παραγωγή, την πολιτική, τον πολιτισμό, το σχολείο, τις σχέσεις ανάμεσα στα φύλα, τη φύση. Να απελευθερώσουμε κάθε ατομική και συλλογική διαφορά από την εκμετάλλευση και την κυριαρχία, δίνοντας ζωή στην πληθυντικότητα της ύπαρξης.
- Να αγκαλιάσουμε ο ένας τα όνειρα του άλλου, να φυσήξουμε πάνω στις αγωνίες μας, να μπολιάσουμε με αυτές τα όνειρα μας, να γίνουμε οι ποιητές της ζωής μας

Είμαστε σίγουροι ότι κάθε μας προσπάθεια θα βρει απέναντι της τον κυρίαρχο συνασπισμό εξουσίας. Πιέσεις από τα αφεντικά, απολύσεις, συλλήψεις και καταδίκες από το κράτος, κατασυκοφάντηση από τα ΜΜΕ τοπικά και εθνικά και διεθνή, είναι το μέλλον όσων επιλέξουν το δρόμο της σύγκρουσης μαζί τους. Η συγκρότηση απεργιακών ταμείων, θεσμών αλληλεγγύης, ομάδων πολιτοφυλακής, είναι μερικά από τα πρώτα μας βήματα για την υπεράσπιση της νέας ζωής.

Σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή θα μετρηθούν οι άνθρωποι. Ο καπιταλισμός και ο κρατισμός απέτυχαν. Αυτό που δεν απέτυχε είναι η διαρκής αναζήτηση του ανθρώπου για αυτονομία και ελευθερία. Θα πολεμήσουμε με θεούς και δαίμονες, υπερασπιζόμενοι με λύσσα το δικαίωμα μας στο όνειρο και τη ζωή. Θα πειραματιστούμε, θα συγκρουστούμε, θα παίξουμε και θα τραγουδήσουμε ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Δεν είμαστε μόνοι.

Είμαστε Εμείς οι Ποιητές της Ζωής και αυτός είναι ο ΔΡΟΜΟΣ μας.