Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Ο αναρχικός αγώνας δεν περιορίζεται, δεν εκβιάζεται και δεν υποτάσσεται


Η 5η Μάη καθορίστηκε μέρα απεργιακής κινητοποίησης σε όλη την επικράτεια του Ελλαδικού χώρου. Μια από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικά διαδηλώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες σε αυτή. Αφορμή (;) Αιτία (;) είναι η απόφαση των εξουσιαστών να επιβάλλουν δυσβάστακτα μέτρα καθημερινής εξόντωσης των ανθρώπων. Ο Ελλαδικός χώρος πιθανόν να αποτελεί το πείραμα των αφεντικών της Ε.Ε, όσον αφορά την εκτίμηση του μεγέθους των κοινωνικών αντιστάσεων και των διαθέσεων άμεσης ρήξης με την εξουσία σε όλες τις εκφάνσεις της, αφού είναι γνωστοί οι αγώνες, πρόσφατοι και μη, με αποκορύφωμα την εξέγερση το Δεκέμβρη 2008. Οι συγκεντρώσεις, οι πορείες και τα όσα εκτυλίχθηκαν σε αυτές μεταδίδονταν σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και σε αυτή τη διαδήλωση η αναρχική παρουσία είναι πολυπληθής και διακριτή, με τα πανό που υπήρχαν και τον κόσμο που τα πλαισίωσε, όπως σε κάθε γεγονός κοινωνικής σύγκρουσης με το κράτος.

Σημείο αιχμής της διαδήλωσης στην Αθήνα αποτέλεσε η πηγαία και αυθόρμητη εξεγερτική διάθεση χιλιάδων ανθρώπων απέναντι στην εξουσία. Ο κόσμος ενστερνίζεται αναρχικά προτάγματα και συνθήματα όπως: «Να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» κ.α. που δονούν την ατμόσφαιρα. Η πολύωρη και συγκρουσιακή πολιορκία της Βουλής με σκοπό την εισβολή σε αυτή, περιείχε στιγμή (;) είχε για οδηγό της την ανάγκη για την καταστροφή της κυριαρχίας και του κράτους, που εκμηδενίζουν και εξοντώνουν καθημερινά την ανθρώπινη υπόσταση, είχε για οδηγό και πλημμύριζε από διάθεση για την αναγκαιότητα επαναοικειοποιήσης της ελευθερίας μας.

Όμως, κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης πραγματοποιείται δολοφονική επίθεση στο τραπεζικό υποκατάστημα της “Marfin” στην οδό Σταδίου, με αποτέλεσμα τρεις νεκρούς υπαλλήλους. Έχουν προηγηθεί ανάλογες εγκληματικές επιθέσεις, από τυχοδιωκτικές συμμορίες, στο βιβλιοπωλείο “Ιανός”, καθώς και στο σουπερ μάρκετ “Bazaar” στην οδό Αιόλου. Χάρη στην παρέμβαση αναρχικών συντρόφων και άλλων διαδηλωτών, που είχε σαν αποτέλεσμα τη στοχοποίηση και τον προπηλακισμό τους από τις παραπάνω συμμορίες, δεν υπάρχουν και άλλοι νεκροί ή βαριά τραυματισμένοι.

Τέτοιου είδους ελιτίστικες και αντικοινωνικές ενέργειες, που απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή είναι όχι μόνο ανταγωνιστικές, αλλά και εχθρικές προς την αναρχική θεώρηση και πρακτική. Με λίγα λόγια αποσαφηνίζουμε τα εξής: Η α-σπεκουλάριστη, η α-καθοδήγητη κοινωνική βία, απέναντι στη βία της κυριαρχίας, που πηγάζει από την αναγκαιότητα –και μόνο– για την απελευθέρωση του ανθρώπου την καταστροφή κάθε είδους εξουσίας, που έχει σαν φυσικό επακόλουθο το ξερίζωμα και τον αφανισμό κάθε μορφής εκμετάλλευσης, είναι αποδεσμευτική και απελευθερωτική. Αυτή η μορφή βίας τσακίζει την κυριαρχία και αφανίζει εξουσιαστικές σχέσεις και θεσμούς.

Ως αναρχικοί είμαστε μέσα στην κοινωνία, στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου και αδικημένου και ειδικά δίπλα στα αντιστεκόμενα κομμάτια της και δεν τοποθετούμαστε εχθρικά απέναντι της, προτάσσοντας και πραγματώνοντας χαοτικές-μηδενιστικές θεωρίες μίσους πεφωτισμένων πρωτοποριών, τις οποίες με υπευθυνότητα πρέπει να τις απομονώσουμε κοινωνικά.

Όσοι, λοιπόν, ανήκουν στον αναρχικό κι αντιεξουσιαστικό χώρο, συλλογικότητες ομάδες και άτομα, μέσα από τη δημόσια τοποθέτηση τους –έγγραφη ή μη– εστίασαν το λόγο τους σε εξουσιαστικά καθάρματα τύπου Βγενόπουλου για να αιτιολογήσουν την ύπαρξη νεκρών, προφασιζόμενοι επιχειρήματα του τύπου: «δεν υπήρχε σύστημα πυρόσβεσης» «άθραυστα τζάμια», «έξοδοι ασφαλείας», «οι υπάλληλοι χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινη ασπίδα» και τέτοιου είδους μαλακίες, συνδικαλίζονται και ασκούν αριστερίστικη πολιτική χειρίστου είδους σκυλεύοντας πάνω από τους νεκρούς.

Οι αναρχικοί δεν ζητούν καλύτερες συνθήκες σκλαβιάς, δεν διαπραγματεύονται και γενικώς δεν αιτούνται τίποτα από τους εξουσιαστές. Ο αναρχικός αγώνας είναι δίχως αιτήματα γι’ αυτό και διατηρεί την επικινδυνότητα του αιχμηρή στο έπακρο. Είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία με απώτερο σκοπό τη καταστροφή της κυριαρχίας και του κράτους. «Αιτήματα» που ήταν και θα παραμένουν αδιαπραγμάτευτα.

Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται ότι «καλά πάθανε οι απεργοσπάστες», «αφεντικάκια ήταν και όχι εργαζόμενοι» κ.ά., απαντάμε το εξής: όπως με περίσσια θρασυδειλία και αναισθησία δεν διστάζουν να προσδώσουν ψεύτικους ρόλους και ιδιότητες στους νεκρούς, με άλλη τόση ευκολία σήμερα λένε πως είναι αναρχικοί, αύριο κομμουνιστές, προχθές και μεθαύριο επαναστάτες, ανάλογα με τα καιροσκοπικά οφέλη που επιζητούν. Εξάλλου η ιδεολογικοποίηση του εγκλήματος δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει φραγμούς ήθους, αυτοσεβασμού και ανιδιοτέλειας. Είναι γνωστόν τοις πάσι, φυσικά, πως γι’ αυτούς «o σκοπός αγιάζει τα μέσα». Για την αναρχία, όμως, αν χρησιμοποιούσαμε αυτές τις λέξεις θα ίσχυε το ακριβώς αντίθετο, κι όχι μόνον.

Τα παραπάνω δραματικά γεγονότα δίνουν την κατάλληλη αφορμή στο κράτος και τους ρουφιάνους του να επιχειρήσουν να αντιστρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση. Τα μίντια διαχέουν κλίμα ενοχής με στόχο να μετατρέψουν την εξεγερτική διάθεση του κόσμου σε υποταγή.

Παράλληλα, στοχοποιούν τον αναρχικό χώρο κατασκευάζοντας δολοφόνους, υποψίες κλπ. Αυτό δίνει το έναυσμα για όργιο κρατικής καταστολής με εισβολές σε καφενεία, στο στέκι μεταναστών και στο κατειλημμένο κτήριο των αναρχικών για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα που βρίσκεται στην οδό Ζαΐμη 11 στα Εξάρχεια, από όπου και συλληφθήκαμε.

Λόγω της μεγάλης καθυστέρησης που δημοσιοποιείται το κείμενο αυτό, και των όσων έχουν παρέλθει τον καιρό τούτο, κρίνουμε πως οι λεπτομέρειες της επιχειρησιακής εισβολής των μπάτσων στο κτήριο είναι τουλάχιστον ετεροχρονισμένες.

Θέλουμε να γίνει γνωστό, όσο μας αφορά, πως η καθυστέρηση συγγραφής και δημοσιοποίησης της τοποθέτησης μας για τα γεγονότα της 5ης Μάη που οδήγησαν και στην σύλληψη μας δεν ήταν σκόπιμη, τουλάχιστον από μεριάς μας. Η αναρχική συναίνεση που προσπαθήσαμε να υπάρξει δεν κατέστη δυνατή λόγω των διαφορών σε επίπεδο ουσίας.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην κατάληψη της οδού Ζαΐμη 11, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας αντισταθήκαμε στις ορδές των ένστολων κρατικών δολοφόνων. Καθεστωτικά μέσα και φυλλάδες, όπως η Ελευθεροτυπία, έκαναν λόγο για διαπραγμάτευση ανάμεσα σε μας, βουλευτών του Σύριζα (που μας είναι άγνωστο πως βρέθηκαν εκεί) και του εισαγγελέα, που οδήγησε στην παράδοση μας.

Για να αποσαφηνιστούν μερικά πράγματα.

Ως αναρχικοί δεν θα μπορούσαμε να διαβουλευτούμε ή να διαπραγματευτούμε όρους παράδοσης. Η αναγκαστική και σταδιακή οπισθοχώρηση μας κατά τη διάρκεια της εισβολής των μπάτσων μας οδήγησε στο μπαλκόνι του επάνω ορόφου του κτηρίου. Οι μπάτσοι μην περιμένοντας την εξέλιξη αυτή και φοβούμενοι για νεκρούς εκατέρωθεν, πλέον, επιχείρησαν αυτοί να διαπραγματευτούν.

Στους δύο βουλευτές του Σύριζα (Μπανιάς και Δρίτσας), που ξανατονίζουμε ότι μας είναι άγνωστο πως βρέθηκαν εκεί, ζητήθηκε άμεσα να αποχωρήσουν. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κανενός είδους θεσμική-εξουσιαστική μεσολάβηση.

Αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι η αλληλεγγύη και αμέριστη συμπαράσταση των γειτόνων. Τις ώρες που πέρασαν μέχρι τη σύλληψη μας συνεχώς μας προμήθευαν με νερό και χυμούς, στηρίζοντας μας ηθικά, παρά τη συνεχή τρομοκράτηση και τις απαγορεύσεις των κατασταλτικών δυνάμεων.

Θέλουμε, ακόμη, να τονίσουμε πως λόγω της στάσης μας κατά την διάρκεια της πορείας και της αντίθεσης μας προς τις συμμορίτικες πρακτικές, γίναμε (και συνεχίζουμε να γινόμαστε) δέκτες ανοικτών ή συγκαλυμμένων απειλών.
Παρεμπιπτόντως θέλουμε να πληροφορήσουμε ότι έγινε δολιοφθορά στο δίκυκλο όχημα ενός από εμάς. Η δολιοφθορά θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή σωματική βλάβη αν δεν γινόταν αντιληπτή.

Καμία απειλή και καμία τρομοκρατία από όπου και αν προέρχονται δεν μας αγγίζουν.

Καμία ανοχή σε όσους προσπαθούν να βάλουν ταφόπλακα στις εξεγέρσεις του μέλλοντος!

Όλοι στους δρόμους για τον αγώνα προς την αναρχία!

Γιάννης Καραμάνος – Ξενοφώντας Σκούρας
Δύο από τους έντεκα συλληφθέντες την 5η Μάη μέσα από την αναρχική κατάληψη της οδού Ζαΐμη 11.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.